(انظر) القلب : باب 3336 .

829

الحُزنُ المَمدوحُ

۰.3971.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : ما عُبِدَ اللّه ُ عزّ و جلّ على مِثْلِ طُولِ الحُزْنِ . ^۱

۰.3972.عنه صلى الله عليه و آله : عِندَ المُنْكَسِرةِ قُلوبُهُم . ^۲

۰.3973.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : كَم مِن حَزينٍ وَفَدَ بِه حُزنُهُ على سُرورِ الأبَدِ ! ^۳

۰.3974.عنه عليه السلام : مَن طالَ حُزنُهُ على نَفْسِهِ في الدُّنيا، أقَرَّ اللّه ُ عَينَهُ يَومَ القِيامَةِ و أحَلَّهُ دارَ المُقامةِ . ^۴

۰.3970.بحار الأنوار : روايت شده است كه از امام كاظم عليه السلام سؤال شد: فردى غمگين مى شود بى آن كه علت اندوه خود را بداند ؟ فرمود : اگر اندوهى به او رسد بداند كه برادرش غمى دارد . همچنين است اگر بى دليل شاد شود . پس ، در اداى حقوق برادران از خدا مدد مى جوييم .

829

اندوه پسنديده

۰.3971.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند عزّ و جلّ با چيزى همانند اندوه طولانى عبادت نشده است .

۰.3972.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : نزد شكسته دلان .

۰.3973.امام على عليه السلام : بسا اندوهگينى كه اندوهش او را به شادمانى هميشگى كشاند .

۰.3974.امام على عليه السلام : هر كه در دنيا بر نفس خويش اندوه بسيار خورد، خداوند در روز قيامت او را شادمان گرداند و در سراى ماندگارى جايش دهد .