رسيده، تأمّلى كنم؛ تا وجه آن را دريابم و بفهمم چگونه امامان(ع)، از معناى ظاهرى آيه ـ كه هميشه براى ما گفته مى شد و همه گفته اند ـ فاصله مى گيرند و معنايى ديگر براى آيه مطرح مى كنند كه حتّى آن معناى اوّل را نفى مى كند.

وجوه تفسيرى در «وانحر»

در تفسير «فصلّ لربّك وانحر» گفته شده:
1ـ نماز را براى پروردگارت بگذار و حيوان را نيز براى خدا و به نام خدا بكش!
(مجمع البيان، كشّاف و بسيارى از كتابهاى تفسيرى، در ذيل آيه)
2ـ براى پروردگارت، نماز بگذار (كه البتّه منظور، نماز عيد است) و قربانى كن (در منى)!
(تبيان شيخ طوسى، ج10، ص418.)
3ـ در پاورقى بحار آمده كه اين سوره، در اوايل بعثت، در مكّه نازل شده و هنوز نماز عيد و قربانى، تشريع نشده بوده، پس معنا چنين است: ما به تو كوثر يعنى نسل بابركتى داديم ـ كه حضرت زهرا سلام اللّه عليها باشد ـ پس نماز شكر بگذار و عقيقه كن! (بنابراين، «وانحر» يعنى عقيقه كن كه يك نوع خاص قربانى كردن است.)
(بحارالانوار، ج82، ص284)
4ـ و عدّه اى گفته اند كه «وانحر» يعنى «وانحر نفسك … خودت را قربانى كن و فدايى خدا باش!» و يا «وانحر ماسوى اللّه … هم هدى و قربانى را و هم نفس خويش را به پاى خدا و براى خدا قربانى كن!».
(مفردات و…)
5ـ براى پروردگارت نماز بگذار و رو به سوى او دار و در پيش روى او بايست!
(تفسير فخررازى، ج32،ص129.)
6ـ براى پروردگارت نمازبگذار و دستها را به هنگام تكبيرة الاحرام و در وقت ركوع و سجده رفتن، به تكبير بلندكن و تا صورت و يا زير گلو (نحر) بالابر!
(كه اين معنا، مضمون چند روايت است.)
7ـ براى پروردگارت نمازبگذار و در برابر خداوند، خوب بايست و كمر و سينه را راست نگاه دار!
(و اين معنا، مضمون يك روايت است.)