۰.11994.عنه عليه السلام : كُلُّ سَعيٍ أخلَصُ عِندَهُ مِن سَعيِهِ، و كُلُّ نَفسٍ أصلَحُ عِندَهُ مِن نَفسِهِ . ^۱

۰.11995.عنه عليه السلام : لا تَكُن مِمَّن ... يُعجَبُ بِنَفسِهِ إذا عُوفِيَ، و يَقنَطُ إذا ابتُلِيَ . ^۲

۰.11996.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : سَهِرَ داوودُ عليه السلام لَيلةً يَتلو الزَّبورَ فأعجَبَتهُ عِبادَتُه، فنادَتهُ ضِفدَعٌ : يا داوودُ، تَعَجَّبتَ من سَهَرِكَ لَيلةً و إنّي لَتَحتَ هذِهِ الصَّخرَةِ مُنذُ أربَعينَ سَنَةً ما جَفَّ لِساني عَن ذِكرِ اللّه ِ تَعالى ! ^۳

۰.11997.عنه عليه السلام : مَن لا يَعرِفُ لِأحَدٍ الفَضلَ فهُوَ المُعجَبُ بِرَأيِهِ . ^۴

۰.11994.امام على عليه السلام فرمود : در نظر او هر كارى خالص تر از كار اوست و هر نفْسى صالحتر از نفْس او مى باشد.

۰.11995.امام على عليه السلام : از كسانى مباش كه ... چون عافيت يابند، خودپسند شوند و چون گرفتار آيند، نوميد گردند.

۰.11996.امام صادق عليه السلام : داود عليه السلام شبى را به تلاوت زبور بيدار گذراند و از عبادت خويش خوشش آمد . قورباغه اى او را صدا زد: اى داود! تو از يك شب زنده دارى چنين خوشت آمد و من چهل سال است كه زير اين تخته سنگ، زبانم از ذكر خداوند عزّ و جلّ باز نايستاده است!

۰.11997.امام صادق عليه السلام : كسى كه براى ديگران ارزشى قائل نباشد، خودبين و خود رأى است.