فصل دوم: نامگذارى
بر پايه شمارى از روايات ، نامگذارى امام حسن و امام حسين عليهما السلام ، توسّط پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و با وحى الهى صورت گرفت . اين نامها ، نام فرزندان هارون (جانشين موسى عليه السلام) است ؛ همان «شَبَّر» و «شَبير» كه در زبان عربى ، به «حسن» و «حسين» ترجمه مىشوند.
بر اساس برخى نقلهاى ديگر، نام امام حسين عليه السلام در تورات ، «شَبير» و در انجيل ، «طاب» است.
گفتنى است نامهاى «حسن» و «حسين»، در ميان اعراب جاهلى وجود نداشته است.۱
كنيه امام حسين عليه السلام ، ابو عبد اللَّه است.
۴.الكافى- به نقل از سَكونى ، از امام صادق عليه السلام ، از پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله -: فرزند صالح ، دستهگلى از سوى خداست كه ميان بندگانش قسمت كرده است و دو دستهگل من از دنيا ، حسن و حسين اند . آنها را به نام دو سِبط بنى اسرائيل ، "شَبَّر" و "شَبير" ناميدم .۲
1.در اُسد الغابة (ج ۲ ص ۲۵) ، به نقل از عمران بن سليمان ، آمده است : حسن و حسين ، از نامهاى بهشتيان است و در دوران جاهليت نبوده است . نيز ، ر .ك : عين العبرة : ص۸۷ .
در المناقب ابن شهرآشوب (ج ۳ ص ۳۹۸)، به نقل از ابو حسين نسّابه ، آمده است : خداوند ، اين دو نام (يعنى حسن و حسين) را از مردم ، پوشيده نگاه داشت تا اين كه دو پسر فاطمه عليها السلام به آنها ناميده شدند . در ميان عرب ، از روزگاران كهن تا آن زمان ، كسى به اين نامها شناسايى نشده است ، نه از فرزندان نزار ، نه از يمنيان ، و با اين كه جمعيت فراوانى دارند و نامهاى بسيارى در آنها هست ، به اين نامها نيستند . آرى! حَسْن (به سكون سين) و حَسين (به فتح حا ، و كسر سين) ، بر وزن حبيب ، آمده است . امّا حَسَن ، به اين نام ، جز نام كوهى معروف ، كسى را نمىشناسيم .
2.الوَلَدُ الصّالِحُ رَيحانَةٌ مِنَ اللَّهِ قَسَّمَها بَينَ عِبادِهِ ، وإنَّ رَيحانَتَيَّ مِنَ الدُّنيا الحَسَنُ وَالحُسَينُ ، سَمَّيتُهُما بِاسمِ سِبطَينِ مِن بَني إسرائيلَ شَبَّراً وشَبيراً (الكافى : ج ۶ ص ۲ ح ۱ ، عدّة الداعى : ص ۷۶) .
