۷۳.الأمالى ، طوسى : سالم بن ابى جعد ، نقل كرد كه انس بن مالك برايم گفت : فرشته بزرگى از فرشتگان بزرگ ، از خدايش عزّوجل اجازه زيارت پيامبر صلى اللَّه عليه و آله را خواست. خداوند به او اجازه داد و هنگامى كه نزد پيامبر صلى اللَّه عليه و آله بود، حسين عليه السلام بر او در آمد. پيامبر صلى اللَّه عليه و آله او را بوسيد و در دامانش نشاند. فرشته به پيامبر صلى اللَّه عليه و آله گفت: آيا او را دوست دارى؟
فرمود: «آرى، به شدّت! او فرزند من است» .
فرشته به پيامبر صلى اللَّه عليه و آله گفت: بى‏ترديد ، امّت تو او را به زودى مى‏كشند.
فرمود: «امّت من ، اين پسرم را مى‏كشند؟!» .
فرشته گفت: آرى و اگر بخواهى، خاك جايى را كه در آن كشته مى‏شود ، به تو نشان مى‏دهم.
پيامبر صلى اللَّه عليه و آله فرمود: «آرى!» و فرشته، خاك سرخ خوش‏بويى را به او نشان داد و گفت: هنگامى كه اين خاك، خونِ تازه شد، نشانه كشته شدن اين فرزندت است .
سالم بن ابى جعد گفت : به من خبر دادند كه آن فرشته ، ميكائيل بوده است .^۱

۷۴.مجمع الزوائد- به نقل از ابن عبّاس -: حسين عليه السلام در دامان پيامبر صلى اللَّه عليه و آله نشسته بود كه جبرئيل پرسيد: آيا او را دوست دارى؟
پيامبر صلى اللَّه عليه و آله فرمود: «چگونه او را دوست نداشته باشم ، در حالى كه ميوه دل من است؟!» .
جبرئيل گفت: هان كه امّتت او را به زودى مى‏كشند! آيا چيزى از آرامگاهش را نشانت ندهم؟ و مشتى از آن را بر گرفت . خاكى سرخ بود .^۲

۷۲.مسند ابن حنبل- به نقل از اَنَس -: فرشته باران ، اذن طلبيد تا نزد پيامبر صلى اللَّه عليه و آله برود. پيامبر صلى اللَّه عليه و آله به او اذن داد و به اُمّ سلمه فرمود: «مراقبِ در باش تا كسى بر ما وارد نشود» .
حسين بن على عليه السلام آمد و پريد و وارد شد و از شانه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله بالا رفت. فرشته به پيامبر صلى اللَّه عليه و آله گفت: آيا او را دوست دارى؟
پيامبر صلى اللَّه عليه و آله فرمود: «آرى» .
فرشته گفت: بى‏ترديد، امّت تو ، او را مى‏كشند و اگر بخواهى ، مكانى را كه در آن جا كشته مى‏شود ، به تو نشان مى‏دهم.
فرشته با دستش چنگ زد و خاك سرخى را نشان پيامبر صلى اللَّه عليه و آله داد . اُمّ سلمه آن خاك را گرفت و در گوشه لباسش پيچيد [و نگاه داشت‏].
پس ما مى‏شنيديم كه او در كربلا كشته مى‏شود .^۱