۱۲۵.الطبقات الكبرى (الطبقة الخامسة من الصحابة)- به نقل از ابو عبيد ضَبّى -: پس از بازگشت ابو هَرثَم ضبّى كه در صفّين، همراه على عليه السلام بود، به ديدنش رفتيم. او بر دكّهاى نشسته بود . همسر او جَرداء نام داشت و محبّت و تصديقش نسبت به على عليه السلام ، بيشتر از خود او بود .
گوسفندى آمد و پشكلى انداخت . ابو هَرثَم گفت: پشكل اين گوسفند ، مرا به ياد حديثى از على عليه السلام انداخت.
گفتند: على ، از اين ، چه مىداند؟
ابو هرثم گفت: در بازگشت از صفّين، در كربلا فرود آمديم. على عليه السلام نماز صبح را با ما ميان درختان و بوتههاى اسپند [ به جماعت ] خواند و سپس كفِ دستى از پشكل آهوان ، برداشت و آن را بوييد و سپس گفت : «آه، آه! گروهى در اين دشت ، كشته مىشوند كه بدون حساب به بهشت در مىآيند» .
جرداء گفت: چرا اين را باور ندارى؟ او از تو بهتر مىداند كه چه گفته است. و اين را از همان درون خانه فرياد كرد .۱
۱۲۶.تهذيب الكمال- به نقل از هرثمة بن سَلمى -: در يكى از جنگهاى على عليه السلام همراهش بوديم . او رفت تا به كربلا رسيد و زير درختى فرود آمد و نماز خواند و خاكى از زمين بر گرفت و بوييد و سپس فرمود: «خوشا به حال تو ، اى خاك! گروهى بر روى تو كشته مىشوند كه بدون حساب ، به بهشت وارد مىشوند» .
از جنگ باز گشتيم و على عليه السلام كشته شد و ماجرا را فراموش كردم . من همراه سپاهى بودم كه به سوى حسين عليه السلام حركت كردند. هنگامى كه به او رسيدم و به آن درخت نگريستم ، ماجرا را به ياد آوردم و بر اسبم پريدم و به حضور حسين عليه السلام رسيدم و گفتم: اى فرزند دختر پيامبر خدا! به تو بشارت مىدهم و حديث را برايش بازگو كردم.
فرمود: «با ما هستى ، يا عليه ما؟» .
گفتم: نه با تو و نه عليه تو . خانواده و چيزهايى ديگر را رها كردهام و آمدهام .
حسين عليه السلام فرمود: «اكنون كه با ما نيستى ، بگريز كه سوگند به آن كه جان حسين به دست اوست، امروز ، كسى شاهد كشته شدن ما نخواهد بود، جز آن كه به دوزخ در مىآيد» .
من پشت كردم و گريختم تا جايى كه محلّ كشته شدنش را نديدم.۲
1.دَخَلنا عَلى أبي هَرْثَمٍ الضَّبِّيِّ حينَ أقبَلَ مِن صِفّينَ - وهُوَ مَعَ عَلِيٍّ عليه السلام - وهُوَ جالِسٌ عَلى دُكّانٍ ، ولَهُ امرَأَةٌ يُقالُ لَها : جَرداءُ ، هِيَ أشَدُّ حُبّاً لِعَلِيٍّ عليه السلام ، وأشَدُّ لِقَولِهِ تَصديقاً .
فَجاءَت شاةٌ فَبَعَرَت ، فَقالَ : لَقَد ذَكَّرَني بَعرُ هذِهِ الشّاةِ حَديثاً لِعَلِيٍّ عليه السلام ، قالوا : وما عِلمُ عَلِيٍّ بِهذا ؟
قالَ : أقبَلنا مَرجِعَنا مِن صِفّينَ ، فَنَزَلنا كَربَلاءَ ، فَصَلّى بِنا عَلِيٌّ صَلاةَ الفَجرِ بَينَ شَجَراتٍ ودَوحاتِ حَرمَلٍ ، ثُمَّ أخَذَ كَفّاً مِن بَعرِ الغِزلانِ ، فَشَمَّهُ ، ثُمَّ قالَ : أوِّه ، أوِّه ! يُقتَلُ بِهذَا الغائِطِ قَومٌ يَدخُلونَ الجَنَّةَ بِغَيرِ حِسابٍ .
قالَ : قالَت جَرداءُ : وما تُنكِرُ مِن هذا ؟ هُوَ أعلَمُ بِما قالَ مِنكَ . نادَت بِذلِكَ وهِيَ في جَوفِ البَيتِ (الطبقات الكبرى / الطبقة الخامسة من الصحابة : ج ۱ ص ۴۳۲ ح ۴۲۰ ، تهذيب الكمال : ج ۶ ص ۴۱۰) .
2.خَرَجنا مَعَ عَلِيٍّ عليه السلام في بَعضِ غَزوِهِ ، فَسارَ حَتَّى انتَهى إلى كَربَلاءَ ، فَنَزَلَ إلى شَجَرَةٍ يُصَلّي إلَيها ، فَأَخَذَ تُربَةً مِنَ الأَرضِ ، فَشَمَّها ، ثُمَّ قالَ : واهاً لَكِ تُربَةً ! لَيُقتَلَنَّ بِكَ قَومٌ يَدخُلونَ الجَنَّةَ بِغَيرِ حِسابٍ .
قالَ : فَقَفَلنا مِن غَزاتِنا ، وقُتِلَ عَلِيٌّ ، ونَسيتُ الحَديثَ .
قالَ : فَكُنتُ فِي الجَيشِ الَّذينَ ساروا إلَى الحُسَينِ عليه السلام ، فَلَمَّا انتَهَيتُ إلَيهِ نَظَرتُ إلَى الشَّجَرَةِ ، فَذَكَرتُ الحَديثَ ، فَتَقَدَّمتُ عَلى فَرَسٍ لي ، فَقُلتُ : اُبَشِّرُكَ ابنَ بِنتِ رَسولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله ، وحَدَّثتُهُ الحَديثَ ، قالَ : مَعَنا أو عَلَينا ؟ قُلتُ : لا مَعَكَ ولا عَلَيكَ ، تَرَكتُ عِيالاً وتَرَكتُ .
قالَ : أمّا لا ، فَوَلِّ فِي الأَرضِ ؛ فَوَالَّذي نَفسُ حُسَينٍ بِيَدِهِ ، لا يَشهَدُ قَتلَنَا اليَومَ رَجُلٌ إلّا دَخَلَ جَهَنَّمَ .
قالَ : فَانطَلَقتُ هارِباً مُوَلِّياً فِي الأَرضِ حَتّى خَفِيَ عَلَيَّ مَقتَلُهُ (تهذيب الكمال : ج ۶ ص ۴۱۱ ، تهذيب التهذيب : ج ۱ ص ۵۹۰) .
