3 / 4

خبر دادن على عليه السلام به حُذَيفة بن يَمان از شهادت او

۱۲۷.الغيبة ، نعمانى- به نقل از عمرو بن سعد -: امير مؤمنان ، على بن ابى طالب عليه السلام ، به حذيفة بن يمان فرمود : «سوگند به آن كه جان على به دست اوست ، اين مردم پس از كشتن فرزندم حسين ، همه عمر را در گم‏راهى و ستم و كجرَوى و جور و چنددستگى در دين ، به سر خواهند بُرد و پيوسته در صدد تغيير و تبديل احكامى خواهند بود كه خداوند در كتاب خود ، فرو فرستاده و به آشكار نمودن بدعت‏ها و از بين بردن سنّت‏ها و بر هم زدن [دستوراتِ دين ]و به كار گرفتن قياس در موضوعاتِ هم‏شكل و كنار زدن محكمات (دستورهاى صريح قرآن)، دست خواهند زد تا [به كلّى ، ]لباس اسلام از پيكرشان بيرون مى‏آيد و به وادى كورى و سرگردانى و بدبختىِ نيافتن راه نجات ، گرفتار مى‏شوند .
اى نسل اُمَيّه! تو را چه مى‏شود ؟! مرگ بر تو ، كه هرگز راه نخواهى يافت! و اى نسل عبّاس! تو را چه مى‏شود ؟! مرگ بر تو ، كه در بنى اميّه جز ستمكار و در بنى عبّاس ، جز تجاوزكار و سرپيچ از فرمان حق و كشنده فرزندان من و درندگان پرده حرمت من ، به چشم نمى‏خورَد !
پس اين امّت ، پيوسته ستمگرند و همچون سگان ، بر حرام دنيا در ستيز با يكديگر به سر مى‏برند و در درياهاى هلاكت و گودال‏هاى خون ، عمرْ سپرى مى‏كنند تا آن زمان كه غايب شونده فرزندان من از ديدگان مردم ، پنهان شود و مردم به هم بگويند : «آيا او گم شده ؟ آيا او كشته شده و يا خود ، وفات يافته است ؟» ، كه فتنه شدّت مى‏گيرد و بلا نازل مى‏شود و آتش جنگ قبيله‏اى برافروخته مى‏گردد و مردم در دينشان تندروى مى‏كنند و هم‏صدا مى‏شوند كه حجّت ، از ميان رفته و امامت ، باطل شده است ، و حج‏گزاران در آن سال ، از شيعه على و دشمنانش ، همه به حج مى‏روند تا يادگار گذشتگان را جستجو و كند و كاو نمايند؛ ولى از او ، نه نشانه‏اى ديده مى‏شود و نه خبرى مى‏رسد و نه بازمانده‏اى شناخته مى‏شود .
پس در چنين وضعى ، شيعه على ، مورد ناسزاگويى قرار مى‏گيرند ، دشمنانشان به آنان سخن‏هاى ناشايست مى‏گويند و اشرار و نابه‏كاران در گفتگو بر آنان چيره مى‏شوند تا جايى كه امّت ، سرگردان مى‏ماند و به وحشت مى‏افتد و اين سخن كه حجّت ، از ميان رفته و امامت ، باطل گرديده است ، فراوان مى‏شود (بر سر زبان‏ها مى‏افتد) . به خداى على ، سوگند كه حجّت امّت ، همان هنگام ، ايستاده و در كوچه‏هاى آنان گام بر مى‏دارد و به خانه‏ها و كاخ‏هايش داخل مى‏شود و در شرق و غرب زمين ، گردش مى‏كند و گفته‏ها را مى‏شنود و بر جماعت ، سلام مى‏كند . او مى‏بيند ؛ امّا ديده نمى‏شود تا زمان و وعده‏اش فرا رسد و منادى از آسمان ، ندا دهد كه "هلا! امروز ، روز شادى فرزندان على و شيعيان اوست!"»^۱ .^۲