ب - كوفيان‏

۱۳۱.المعجم الكبير- به نقل از ابو حبره -: همراه على عليه السلام بودم تا به كوفه رسيد و بر منبر ، رفت و پس از حمد و ثناى خدا فرمود : «شما در چه حالى خواهيد بود ، هنگامى كه فرزندان پيامبرتان به ميان شما آيند؟» .
پاسخ دادند: آن گاه ما از اين آزمون ، سربلند بيرون مى‏آييم .
على عليه السلام فرمود: «سوگند به آن كه جانم به دست اوست، نزديك شما مى‏آيند و شما به سوى ايشان بيرون مى‏رويد و بى ترديد ، آنها را مى‏كشيد» . سپس رو كرد و چنين فرمود :
آنان، ايشان را به فريب آوردند و خود ، روى گردانيدند .مى‏خواستند نجات يابند ؛ ولى نه نجاتى هست و نه عذرى .^۱

۱۳۲.أنساب الأشراف- به نقل از مجاهد -: على عليه السلام در كوفه فرمود: «شما در چه حالى هستيد، هنگامى كه خاندان پيامبرتان نزد شما آيند؟» .
گفتند: چنين و چنان مى‏كنيم .
على عليه السلام سرش را تكان داد و سپس فرمود: «بلكه آنها را مى‏آوريد . سپس روى مى‏گردانيد و آنان را[از گرفتارى‏] بيرون نمى‏آوريد و آن گاه در پى پاك كردن خود بر مى‏آييد و نمى‏توانيد» .^۲

3 / 5

خبر دادن على عليه السلام در مسجد كوفه از شهادت او

۱۲۸.كامل الزيارات- به نقل از ابراهيم نَخَعى -: امير مؤمنان عليه السلام بيرون آمد و در مسجد نشست و يارانش گِردش را گرفتند و حسين عليه السلام آمد تا آن كه پيش رويش ايستاد. امام عليه السلام دست بر سر او نهاد و فرمود: «اى پسر عزيزم! خداوند ، در قرآن ، گروه‏هايى را سرزنش كرده و فرموده است: (پس آسمان و زمين بر آنان نَگِريستند و آنها مهلت نيافتند)^۱ و به خدا سوگند، تو را پس از من مى‏كشند و سپس آسمان و زمين بر تو مى‏گريند» .^۲

۱۲۹.كامل الزيارات- به نقل از حسن بن حكم نَخَعى ، از مردى -: شنيدم امير مؤمنان عليه السلام در حياط [مسجد] ، اين آيه را تلاوت مى‏كند: (پس آسمان و زمين بر آنان نَگِريستند و آنها مهلت نيافتند) . حسين عليه السلام از يكى از درهاى مسجد به سوى او بيرون آمد و امام على عليه السلام فرمود: «بى ترديد، اين ، كشته مى‏شود و آسمان و زمين بر او مى‏گريند» .^۳

3 / 6

پيشگويى على عليه السلام درباره شركت كنندگان در قتل او

الف - بنى اميّه‏

۱۳۰.كامل الزيارات- به نقل از جابر ، از امام صادق عليه السلام -: امام على عليه السلام به حسين عليه السلام فرمود: «اى ابا عبد اللَّه! تو هماره اُسوه بوده‏اى [و هستى‏]» .
حسين عليه السلام گفت: فدايت شوم! حال من ، چگونه خواهد بود؟
على عليه السلام فرمود: «تو آنچه را آنان ندانستند، دانستى و دانا به زودى از دانش خود ، سود مى‏بَرد . پسر عزيزم! بشنو و ببين ، پيش از آن كه بر تو در آيد. سوگند به آن كه جانم به دست اوست، بنى اميّه خونت را خواهند ريخت ؛ ولى نمى‏توانند تو را از دينت جدا كنند و خدا را از ياد تو ببرند» .
حسين عليه السلام گفت : سوگند به آن كه جانم به دست اوست، همين مرا بس است! به آنچه خداوند نازل كرده ، اقرار دارم و سخن پيامبر صلى اللَّه عليه و آله را تصديق مى‏كنم و سخن پدرم را تكذيب نمى‏كنم .^۴