۳۴۰.الأخبار الطوال : مسلم بن عقيل، چون خبر آمدن عبيد اللَّه بن زياد و بازگشت نعمان و سخنرانى ابن زياد و تهديدهايش را شنيد ، بر جان خود ترسيد و از خانهاى كه در آن اقامت داشت، شبانه بيرون آمد و به خانه هانى بن ورقه مَذحِجى - كه يكى از اشراف كوفه بود - وارد شد . مسلم در بيرونىِ منزل هانى ايستاد و كسى را در پى هانى - كه در اندرون بود - ، فرستاد و درخواست كرد نزد او بيايد. هانى ، نزد مسلم آمد. مسلم ، بلند شد و بر او سلام كرد و گفت: آمدهام تا مرا پناه دهى و ميزبانم باشى.
هانى گفت: با اين كار ، مرا به بيش از طاقتم تكليف كردى . اگر نه اين بود كه وارد منزلم شدهاى ، دوست مىداشتم از نزد من بروى ؛ ولى با اين كار ، حقّى بر من پيدا كردهاى .
آن گاه او را به اندرونى بُرد و محلّى را به وى اختصاص داد . شيعيان در خانه هانى ، با او رفت و آمد مىكردند.۱
۳۴۱.الملهوف : مسلم بن عقيل، چون خبر آمدن ابن زياد را شنيد، از معلوم شدن جايش، بر جانش ترسيد و از خانه مختار بيرون آمد و به سمت خانه هانى بن عروه رفت و او وى را پناه داد. رفت و آمدِ شيعيان نزد او بسيار شد و البتّه عبيد اللَّه بن زياد ، جاسوسان بسيارى براى او گماشته بود.۲
۳۴۲.الفتوح : مسلم بن عقيل ، چون خبر آمدن عبيد اللَّه بن زياد و سخن او را شنيد ، گويا بر جان خود ترسيد. نيمههاى شب از خانهاى كه در آن سكونت داشت ، بيرون آمد و به خانه هانى بن عروه مَذحِجى - كه خداوند ، او را رحمت كند - آمد و بر هانى وارد شد. هانى وقتى او را ديد ، برايش بلند شد و گفت: جانم فدايت ! پشت سرت چه خبر است؟
مسلم گفت: آنچه تو خود مىدانى. عبيد اللَّه بن زيادِ فاسق پسر فاسق ، وارد كوفه شد و از او بر جان خود ترسيدم. نزد تو آمدهام تا مرا پناه دهى و ميزبانم باشى تا ببينم چه اتّفاقى مىافتد.
هانى به وى گفت: جانم فدايت ! مرا به كارى بيش از طاقتم ، تكليف كردى . اگر نه اين بود كه به خانهام وارد شدهاى، دوست داشتم باز گردى ؛ ولى اين كار را براى خود ، ننگ مىدانم كه كسى را كه بر من پناه آورده، باز گردانم. وارد شو ، به بركت خدا !
مسلم بن عقيل به خانه هانىِ مَذحِجى ، داخل شد. عبيد اللَّه بن زياد ، يكسر در باره مسلم مىپرسيد ؛ ولى كسى او را به محلّ مسلم ، راهنمايى نمىكرد.
شيعيان در خانه هانى با مسلم - كه خداوند ، او را رحمت كند - رفت و آمد داشتند و پنهانى با حسين عليه السلام بيعت مىكردند و مسلم بن عقيل ، نام آنان را مىنوشت و از آنان عهد و پيمان مىگرفت كه [بعد از اين ]به سمت عبيد اللَّه نروند و بهانه نياورند ، تا اين كه حدود بيست و چند هزار نفر با مسلم بن عقيل بيعت كردند .
مسلم بن عقيل مىخواست بر عبيد اللَّه بن زياد بشورد و حمله كند ؛ ولى هانى ، او را از اين كار، باز مىداشت و مىگفت: شتاب مكن ! در عجله خيرى نيست .۳
1.بَلَغَ مُسلِمَ بنَ عَقيلٍ قُدومُ عُبَيدِ اللَّهِ بنِ زِيادٍ ، وَانصرافِ النُّعمانِ ، وما كانَ مِن خُطبَةِ ابنِ زِيادٍ ووَعيدِهِ ، فَخافَ عَلى نَفسِهِ . فَخَرَجَ مِنَ الدّارِ الَّتي كانَ فيها بَعدَ عَتَمَةٍ ، حَتّى أتى دارَ هانِئِ بنِ وَرَقَةَ المَذحِجِيِّ ، وكانَ مِن أشرافِ أهلِ الكوفَةِ ، فَدَخَلَ دارَهُ الخارِجَةَ ، فَأَرسَلَ إلَيهِ وكانَ في دارِ نِسائِهِ ، يَسأَلُهُ الخُروجَ إلَيهِ ، فَخَرَجَ إلَيهِ . وقامَ مُسلِمٌ ، فَسَلَّمَ عَلَيهِ ، وقالَ : إنّي أتَيتُكَ لِتُجيرَني وتُضَيِّفَني .
فَقالَ لَهُ هانِئٌ : لَقَد كَلَّفتَني شَطَطاً بِهذَا الأَمرِ ، ولَولا دُخولُكَ مَنزِلي لَأَحبَبتُ أن تَنصَرِفَ عَنّي ، غَيرَ أنَّهُ قَد لَزِمَني ذِمامٌ لِذلِكَ . فَأَدخَلَهُ دارَ نِسائِهِ ، وأفرَدَ لَهُ ناحِيَةً مِنها . وجَعَلَتِ الشّيعَةُ تَختَلِفُ إلَيهِ في دارِ هانِئٍ (الأخبار الطوال : ص ۲۳۳) .
2.لَمّا سَمِعَ مُسلِمُ بنُ عَقيلٍ بِذلِكَ [أي بِقُدومِ ابنِ زِيادٍ] ، خافَ عَلى نَفسِهِ مِنَ الاِشتِهارِ ، فَخَرَجَ مِن دارِ المُختارِ ، وقَصَدَ دارَ هانِئِ بنِ عُروَةَ فَآواهُ ، وكَثُرَ اختِلافُ الشّيعَةِ إلَيهِ ، وكانَ عُبَيدُ اللَّهِ بنُ زِيادٍ قَد وَضَعَ المَراصِدَ عَلَيهِ (الملهوف : ص ۱۱۴ ، مثير الأحزان : ص ۳۱) .
3.سَمِعَ بِذلِكَ مُسلِمُ بنُ عَقيلٍ ، وبِقُدومِ عُبَيدِ اللَّهِ بنِ زِيادٍ وكَلامِهِ ، فَكَأَنَّهُ اتَّقى عَلى نَفسِهِ ، فَخَرَجَ مِنَ الدّارِ الَّتي هُوَ فيها في جَوفِ اللَّيلِ ، حَتّى أتى دارَ هانِئِ بنِ عُروَةَ المَذحِجِيِّ - رَحِمَهُ اللَّهُ - فَدَخَلَ عَلَيهِ .
فَلَمّا رَآهُ هانِئٌ قامَ إلَيهِ ، وقالَ : ما وَراءَكَ ؟ جُعِلتُ فِداكَ ! فَقالَ مُسلِمٌ : وَرائي ما عَلِمتَ ، هذا عُبَيدُ اللَّهِ بنُ زِيادٍ الفاسِقُ ابنُ الفاسِقِ قَد قَدِمَ الكوفَةَ ، فَاتَّقَيتُهُ عَلى نَفسي ، وقَد أقبَلتُ إلَيكَ لِتُجيرَني وتُؤوِيَني ، حَتّى أنظُرَ إلى ما يَكونُ .
فَقالَ لَهُ هانِئُ بنُ عُروَةَ : جُعِلتُ فِداكَ ! وَاللَّهِ لَقَد كَلَّفتَني شَطَطاً ، ولَولا دُخولُكَ داري لَأَحبَبتُ أن تَنصَرِفَ ، غَيرَ أنّي أرى ذلِكَ عاراً عَلَيَّ ، أن يَكونَ رَجُلٌ أتاني مُستَجيراً ، فَانزِل عَلى بَرَكَةِ اللَّهِ .
قالَ : فَنَزَلَ مُسلِمُ بنُ عَقيلٍ في دارِ هانِئٍ المَذحِجِيِّ ، وجَعَلَ عُبَيدُ اللَّهِ بنُ زِيادٍ يَسأَلُ عَنهُ ، فَلَم يَجِد مَن يُرشِدُهُ عَلَيهِ .
وجَعَلَتِ الشّيعَةُ تَختَلِفُ إلى مُسلِمٍ - رَحِمَهُ اللَّهُ - في دارِ هانِئٍ ، ويُبايِعونَ لِلحُسَينِ عليه السلام سِرّاً ، ومُسلِمُ بنُ عَقيلٍ يَكتُبُ أسماءَهُم ، ويَأخُذُ عَلَيهِمُ العُهودَ وَالمَواثيقَ لا يَركَنونَ ولا يُعَذِّرونَ ، حَتّى بايَعَ مُسلِمَ بنَ عَقيلٍ نَيِّفٌ وعِشرونَ ألفاً .
قالَ : وهَمَّ مُسلِمُ بنُ عَقيلٍ أن يَثِبَ إلى عُبَيدِ اللَّهِ بنِ زِيادٍ ، فَيَمنَعُهُ هانِئٌ مِن ذلِكَ ويَقولُ : لا تَعجَل ! فَإِنَّ العَجَلَةَ لا خَيرَ فيها (الفتوح : ج ۵ ص ۴۰ ، مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى : ج ۱ ص ۲۰۰) .