۳۴۴.تاريخ الطبرى- به نقل از عمّار دُهنى ، از امام باقر عليه السلام -: مسلم پس از آمدن عبيد اللَّه بن زياد ، از خانهاى كه در آن اقامت داشت ، به خانه هانى بن عروه مرادى منتقل شد.۱
۳۴۵.العقد الفريد- به نقل از ابو عبيد قاسم بن سلّام -: بيش از سى هزار نفر از كوفيان با مسلم بن عقيل بيعت كردند . مردم به همراه مسلم به قصد عبيد اللَّه بن زياد، قيام كردند ؛ ولى به هر كوچه و خيابانى كه مىرسيد ، گروهى از مردم، كنارهگيرى مىكردند ، تا اين كه جمعيت اندكى همراه مسلم ، باقى ماندند.
مردم از بالاى خانهها به طرف مسلم ، آجر پرتاب مىكردند . وقتى مسلم وضعيت را اينچنين ديد، به خانه هانى بن عروه مرادى - كه داراى موقعيت و جايگاهى بود - وارد شد۲ .۳
4 / 12
نامه مسلم به امام عليه السلام براى آمدن به كوفه
۳۴۶.تاريخ الطبرى- به نقل از محمّد بن قيس -: مسلم بن عقيل ، بيست و هفت روز پيش از آن كه كشته شود ، براى حسين عليه السلام نوشته بود : «امّا بعد ، راهنما ، به كسان خود ، دروغ نمىگويد . جماعت مردم كوفه ، با شمايند . هنگامى كه نامه مرا خواندى ، حركت كن . درود بر تو باد!»۴ .۵
۳۴۷.تاريخ الطبرى- به نقل از جعفر بن حذيفه طايى -: مسلم بن عقيل - وقتى به خانه هانى بن عروه نقل مكان كرد و هجده هزار نفر با او بيعت كردند - نامهاى را به همراه عابس بن ابى شَبيبِ شاكرى۶ براى حسين عليه السلام فرستاد: «امّا بعد، به راستى كه رائد ، به بستگانش دروغ نمىگويد .۷ از كوفيان ، هجده هزار نفر با من بيعت كردهاند . چون نامهام به شما رسيد ، در آمدن ، شتاب كنيد . حقيقتاً تمام مردم با شمايند . آنان نسبت به خاندان معاويه هيچ گونه ميل و نظرى ندارند . والسلام!».۸
1.تَحَوَّلَ مُسلِمٌ حينَ قَدِمَ عُبَيدُ اللَّهِ بنُ زِيادٍ مِنَ الدّارِ الَّتي كانَ فيها ، إلى مَنزِلِ هانِئِ بنِ عُروَةَ المُرادِيِّ (تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۳۴۸ ، تهذيب الكمال : ج ۶ ص ۴۲۴) .
2.اين نقل با نقلهاى ديگر، متفاوت است؛ زيرا گفته، وارد شدن مسلم به خانه هانى بن عروه، پس از قيام او بر ضدّ ابن زياد در كوفه بود.
3.بايَعَ مُسلِمَ بنَ عَقيلٍ أكثَرُ مِن ثَلاثينَ ألفاً مِن أهلِ الكوفَةِ ، وخَرَجوا مَعَهُ يُريدونَ عُبَيدَ اللَّهِ بنَ زِيادٍ ، فَجَعَلوا كُلَّما انتَهَوا إلى زُقاقٍ انسَلَّ مِنهُم ناسٌ ، حَتّى بَقِيَ في شِرذِمَةٍ قَليلَةٍ .
قالَ : فَجَعَلَ النّاسُ يَرمونَهُ بِالآجُرِّ مِن فَوقِ البُيوتِ ، فَلَمّا رَأى ذلِكَ دَخَلَ دارَ هانِئِ بنِ عُروَةَ المُرادِيِّ ، وكانَ لَهُ شَرَفٌ ورَأيٌ (العقد الفريد : ج ۳ ص ۳۶۴ ، المحاسن و المساوئ : ص ۶۰) .
4.ر . ك : ص ۶۳۲ (فصل هفتم / نامه امام عليه السلام به مردم كوفه از منزلگاه حاجِر در بطنُ الرُّمَّه و شهادت فرستاده امام عليه السلام) .
5.كانَ مُسلِمُ بنُ عَقيلٍ قَد كانَ كَتَبَ إلَى الحُسَينِ عليه السلام قَبلَ أن يُقتَلَ لِسَبعٍ وعِشرينَ لَيلَةً : أمّا بَعدُ ، فَإنَّ الرّائِدَ لا يَكذِبُ أهلَهُ ، إنَّ جَمعَ أهلِ الكوفَةِ مَعَكَ ، فَأقبِل حينَ تَقرَأُ كِتابي ، وَالسَّلامُ عَلَيكَ (تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۳۹۵) .
6.در مثير الأحزان ، نام «قيس بن مسهر صَيداوى» هم افزوده شده است .
7.عبارت «إنّ الرائدَ لا يَكذِبُ أهلَه» در متن عربى حديث ، يك ضربالمثل است و در مورد كسى به كار مىرود كه وقتى سخن مىگويد ، دروغ نمىگويد. «رائد» ، به كسى مىگويند كه اهل قبيله، او را به جستجوى آب و چراگاه مىفرستند (لسان العرب : ج ۳ ص ۱۸۷ مادّه «رود») .
8.كانَ مُسلِمُ بنُ عَقيلٍ - حَيثُ تَحَوَّلَ إلى دارِ هانِئِ بنِ عُروَةَ ، وبايَعَهُ ثَمانِيَةَ عَشَرَ ألفاً - قَدَّمَ كِتاباً إلى حُسَينٍ عليه السلام مَعَ عابِسِ بنِ أبي شَبيبٍ الشّاكِرِيِّ :
أمّا بَعدُ ، فَإِنَّ الرّائِدَ لا يَكذِبُ أهلَهُ ، وقَد بايَعَني مِن أهلِ الكوفَةِ ثَمانِيَةَ عَشَرَ ألفاً ، فَعَجِّلِ الإِقبالَ حينَ يَأتيكَ كِتابي ؛ فَإِنَّ النّاسَ كُلَّهُم مَعَكَ ، لَيسَ لَهُم في آلِ مُعاوِيَةَ رَأيٌ ولا هَوىً ، وَالسَّلامُ (تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۳۷۵ ؛ مثير الأحزان : ص ۳۲) .
