425
شهادت‌نامه امام حسين عليه السلام ج1

۳۹۹.مقتل الحسين عليه السلام، خوارزمى : مردانى از ياران ابن زياد به نام‏هاى كثير بن شهاب، محمّد بن اشعث، قَعقاع بن شَور و شَبَث بن رِبعى ، از بالاى قصر با صداى بلند ، فرياد مى‏زدند: اى شيعيان مسلم بن عقيل ! اى شيعيان حسين بن على! خدا را، خدا را در باره خود و خانواده و فرزندانتان در نظر بگيريد، كه لشكر شام در حال آمدن به سمت كوفه است ! امير عُبَيد اللَّه ، با خداوند ، پيمان بسته كه اگر به نبرد ادامه دهيد و امروز باز نگرديد ، شما را از بخشش حكومت ، محروم سازد و جنگجويانِ شما را به نبردهاى اهل شام بفرستد و بى‏گناه را به خاطر گناهكار و حاضر را به خاطر غايب ، كيفر نمايد ، تا كسى از اهل نافرمانى نمانَد ، مگر آن كه وزر و وبال كارهايش را به وى چشانده باشد.۱

۴۰۰.تذكرة الخواصّ : سران كوفيان، نزد ابن زياد بودند ، كه به آنان گفت : برخيزيد و عشيره‏هاى خود را از اطراف مسلم ، پراكنده سازيد ، وگرنه گردن‏هاى شما را مى‏زنم.
آنان بالاى قصر رفتند و با مردم ، سخن گفتند . پس از آن ، كسانى كه با مسلم بودند ، پراكنده و از او جدا شدند.۲

4 / 21

پراكنده شدن مردم از پيرامون پسر عقيل‏

۴۰۱.أنساب الأشراف : ابن زياد، محمّد بن اشعث بن قيس و كثير بن شهاب حارثى و گروهى ديگر از سران را فرستاد تا مردم را از مسلم بن عقيل و حسين بن على عليه السلام جدا كنند و آنان را از يزيد بن معاويه و لشكر شام و قطع بخشش‏هاى حكومتى و كيفر شدن بى‏گناه به خاطر گنهكار و حاضر به خاطر غايب، بترسانند .
ياران مسلم بن عقيل ، از اطراف او پراكنده شدند و شب‏هنگام ، جز سى مرد ، كسى همراهش نبود. مسلم ، وقتى اوضاع را چنين ديد ، [ از داخل مسجد كوفه ] به سمت درهاى كِنده [كه به خانه‏هاى قبيله كِنده باز مى‏شدند] ، حركت كرد ؛ ولى باقى‏مانده همراهانش نيز پراكنده شدند و خودش تنها ماند و در كوچه‏هاى كوفه به اين طرف و آن طرف مى‏رفت ، در حالى كه كسى همراه او نبود .۳

1.وجَعَلَ رَجُلٌ مِن أصحابِ ابنِ زِيادٍ يُقالُ لَهُ كَثيرُ بنُ شِهابٍ ، ومُحَمَّدُ بنُ الأَشعَثِ ، وَالقَعقاعُ بنُ شَورٍ ، وشَبَثُ بنُ رِبعِيٍّ ، يُنادونَ فَوقَ القَصرِ بِأَعلى‏ أصواتِهِم : ألا يا شيعَةَ مُسلِمِ بنِ عَقيلٍ ، ألا يا شيعَةَ الحُسينِ بنِ عَلِيٍّ ، اللَّهَ اللَّهَ في أنفُسِكُم وأهليكُم وأولادِكُم ؛ فَإِنَّ جُنودَ أهلِ الشّامِ قَد أقبَلَت ، وإنَّ الأَميرَ عُبَيدَ اللَّهِ قَد عاهَدَ اللَّهَ لَئِن أنتُم أقَمتُم عَلى‏ حَربِكُم ، ولَم تَنصَرِفوا مِن يَومِكُم هذا ، لَيَحرِمَنَّكُمُ العَطاءَ ولَيُفَرِّقَنَّ مُقاتِلَتَكُم في مَغازي أهلِ الشّامِ ؛ ولَيَأخُذَنَّ البَري‏ءَ بِالسَّقيمِ ، وَالشّاهِدَ بِالغائِبِ ، حَتّى‏ لا يُبقي مِنكُم بَقِيَّةً مِن أهلِ المَعصِيَةِ إلّا أذاقَها وَبالَ أمرِها (مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى : ج ۱ ص ۲۰۶ ، الفتوح : ج ۵ ص ۵۰) .

2.كانَ عِندَ ابنِ زِيادٍ وُجوهُ أهلِ الكوفَةِ ، فَقالَ لَهُم : قوموا فَفَرِّقوا عَشائِرَكُم عَن مُسلِمٍ ، وإلّا ضَرَبتُ أعناقَكُم . فَصَعِدوا عَلَى القَصرِ وجَعَلوا يُكَلِّمونَهُم ، فَتَفَرَّقَ مَن كانَ مَعَ مُسلِمٍ ، وتَسَلَّلوا عَنهُ (تذكرة الخواصّ : ص ۲۴۲) .

3.وَجَّهَ [ابنُ زِيادٍ] مُحَمَّدَ بنَ الأَشعَثِ بنِ قَيسٍ ، وكَثيرَ بنَ شِهابٍ الحارِثِيَّ ، وعِدَّةً مِنَ الوُجوِهِ ، لِيُخَذِّلُوا النّاسَ عَن مُسلِمِ بنِ عَقيلٍ وَالحُسَينِ بنِ عَلِيٍّ عليه السلام ، ويَتَوَعَّدونَهُم بِيَزيدَ بنِ مُعاوِيَةَ وخُيولِ أهلِ الشّامِ ، وبِمَنعِ الأَعطِيَةِ ، وأخذِ البَري‏ءِ بِالسَّقيمِ ، وَالشّاهِدِ بِالغائِبِ . فَتَفَرَّقَ أصحابُ ابنِ عَقيلٍ عَنهُ ، حَتّى‏ أمسى‏ وما مَعَهُ إلّا نَحوٌ مِن ثَلاثينَ رَجُلاً ، فَلَمّا رَأى‏ ذلِكَ خَرَجَ مُتَوَجِّهاً نَحوَ أبوابِ كِندَةَ ، وتَفَرَّقَ عِنهُ الباقونَ حَتّى‏ بَقِيَ وَحدَهُ ، يَتَلَدَّدُ في أزِقَّةِ الكوفَةِ لَيسَ مَعَهُ أحَدٌ (أنساب الأشراف : ج ۲ ص ۳۳۸) .


شهادت‌نامه امام حسين عليه السلام ج1
424

۳۹۷.الكامل فى التاريخ : بزرگان كوفه از طرف درى كه رو به روى خانه رومى‏ها بود، نزد ابن زياد مى‏رفتند . در اين حال ، مردم به ابن زياد و پدرش دشنام مى‏دادند. ابن زياد، كثير بن شهاب حارثى را خواست و به وى دستور داد به همراه فرمانبرانش از قبيله مَذحِج حركت كند و [ در كوفه ]بگردد و مردم را از اطراف پسر عقيل ، پراكنده سازد و آنان را بترساند .
او به محمّد بن اشعث نيز دستور داد به همراه فرمانبرانش از قبيله كِنده و حَضْرَموت بيرون رود و پرچم امان را براى كسانى كه به سمت او مى‏آيند ، برافرازد و همين دستور را به قَعقاع بن شَور ذُهْلى، شَبَث بن رِبْعى تميمى، حَجّار بن اَبجَر عِجلى و شمر بن ذى الجوشن ضِبابى داد و ساير سران را به خاطر اُنس گرفتن با آنان و نيز به خاطر كمىِ همراهان و نيروهايش ، نزد خود نگه داشت .
آن گروه، براى پراكنده ساختن مردم ، بيرون رفتند. عبيد اللَّه به بزرگان و سرانى كه نزد او بودند ، دستور داد از بالاى قصر ، بر مردم ، اشراف يابند و به فرمانبران ، وعده نيكى دهند و اهل سركشى را بترسانند و آنان چنين كردند.۱

۳۹۸.الأخبار الطوال : عبيد اللَّه بن زياد به بزرگان كوفه كه نزد او بودند ، گفت : هر يك از شما در يك جهت از برج‏هاى قصر برويد و از بالاى قصر ، به مردم رو كنيد و آنان را بترسانيد.
كثير بن شهاب، محمّد بن اشعث، قَعْقاع بن شَور، شَبَث بن رِبعى، حَجّار بن اَبجَر و شمر بن ذى الجوشن ، هر يك [از جانبى‏] بر مردم اشراف يافت و فرياد زد: اى كوفيان ! از خداوند ، پروا كنيد و در فتنه [و بحران ]شتاب مكنيد و اتّحاد امّت را بر هم مزنيد و لشكر شام را به سمت خود مكشانيد ، كه شما [پيش از اين، آمدنِ ]آنان را چشيده و صولت آنها را تجربه كرده‏ايد!۲

1.أقبَلَ أشرافُ النّاسِ يَأتونَ ابنَ زِيادٍ مِن قِبَلِ البابِ الَّذي يَلي دارَ الرُّومِيّينَ ، وَالنّاسُ يَسُبّونَ ابنَ زِيادٍ وأباهُ ، فَدَعَا ابنُ زِيادٍ كَثيرَ بنَ شِهابٍ الحارِثِيَّ ، وأمَرَهُ أن يَخرُجَ فيمَن أطاعَهُ مِن مَذحِجٍ ، فَيَسيرَ ويُخَذِّلَ النّاسَ عَنِ ابنِ عَقيلٍ ويُخَوِّفَهُم ، وأمَرَ مُحَمَّدَ بنَ الأَشعَثِ أن يَخرُجَ فيمَن أطاعَهُ مِن كِندَةَ وحَضرَمَوتَ ، فَيَرفَعَ رايَةَ أمانٍ لِمَن جاءَهُ مِنَ النّاسِ ، وقالَ مِثلَ ذلِكَ لِلقَعقاعِ بنِ شَورٍ الذُهلِيِّ ، وشَبَثِ بنِ رِبعِيٍّ التَّميمِيِّ ، وحَجّارِ بنِ أبجَرٍ العِجلِيِّ ، وشِمرِ بنِ ذِي الجَوشَنِ الضَّبابِيِّ ، وتَرَكَ وُجوهَ النّاسِ عِندَهُ استِئناساً بِهِم لِقِلّةِ مَن مَعَهُ . وخَرَجَ اُولئِكَ النَّفَرُ يُخَذِّلونَ النّاسَ ، وأمَرَ عُبَيدُ اللَّهِ مَن عِندَهُ مِنَ الأَشرافِ أن يُشرِفوا عَلَى النّاسِ مِنَ القَصرِ فَيُمَنّوا أهلَ الطّاعَةِ ويُخَوِّفوا أهلَ المَعصِيَةِ ، فَفَعَلوا (الكامل فى التاريخ : ج ۲ ص ۵۴۱) .

2.قالَ عُبَيدُ اللَّهِ بنُ زِيادٍ لِمَن كانَ عِندَهُ مِن أشرافِ أهلِ الكوفَةِ : لِيُشرِف كُلُّ رَجُلِ مِنكُم في ناحِيَةٍ مِنَ السّورِ ، فَخَوِّفُوا القَومَ . فَأَشرَفَ كَثيرُ بنُ شِهابٍ ، ومُحَمَّدُ بنُ الأَشعَثِ ، وَالقَعقاعُ بنُ شَورٍ ، وشَبَثُ بنُ رِبعِيٍّ ، وحَجّارُ بنُ أبجَرٍ ، وشِمرُ بنُ ذِي الجَوشَنِ ، فَتَنادَوا : يا أهلَ الكوفَةِ ، اِتَّقوا اللَّهَ ولا تَستَعجِلُوا الفِتنَةَ ، ولا تَشُقّوا عَصا هذِهِ الاُمَّةِ ، ولا تورِدوا عَلى‏ أنفُسِكُم خُيولَ الشّامِ ، فَقَد ذُقتُموهُم ، وجَرَّبتُم شَوكَتَهُم (الأخبار الطوال : ص ۲۳۹) .

تعداد بازدید : 174290
صفحه از 873
پرینت  ارسال به