۴۵۱.الأخبار الطوال : چون حسين عليه السلام به منزل زُباله رسيد، فرستاده محمّد بن اشعث و عمر بن سعد با ايشان مواجه شد و پيام مسلم را - كه خواسته بود شرح حالش را به حسين عليه السلام گزارش دهد و پراكنده شدن كوفيان را پس از بيعتشان با او ، بازگو كند - ، رسانْد. مسلم ، اين كار را از محمّد بن اشعث درخواست كرده بود.
حسين عليه السلام چون نامه را خواند ، به درستىِ آن يقين كرد و كشته شدن مسلم بن عقيل و هانى بن عروه ، ايشان را ناراحت كرد. همچنين فرستاده خبر ، كشته شدن قيس بن مُسهِر را - كه ايشان او را از مكان «بطن الرِّمّه» فرستاده بود - ، به ايشان داد.
گروهى ، از منزل‏هاى بين راه با ايشان همراه شده بودند . چون خبر كشته شدن مسلم را شنيدند ، پراكنده شدند . آنان گمان مى‏كردند كه ايشان بر ياران و همراهان خود در كوفه وارد مى‏شود . با ايشان كسى جز ياران نزديكش ، باقى نماند.^۱

۴۵۰.مقتل الحسين عليه السلام، خوارزمى : چون مسلم بر استر سوار شد و شمشيرش از وى ستانده شد، استرجاع (إنّا للَّه ...) گفت و گفت: اين، آغاز نيرنگ است . و از جان خود ، نااميد شد و دانست كه امانى از جانب آن قوم برايش نيست. از اين رو به محمّد بن اشعث گفت: من گمان مى‏كنم كه تو از امان دادن به من ، ناتوانى. آيا مى‏توانى مردى از جانب من به سوى حسين بفرستى - چرا كه مى‏دانم او و خاندانش به سوى شما حركت كرده است - و [اين پيام را] به حسين بگويد: «مرا مسلم فرستاده است و او در چنگال دشمن ، گرفتار است و او را به سمت كشتن مى‏بَرند. به همراه خانواده‏ات باز گرد و كوفيان ، تو را نفريبند . آنان ، همان ياران پدرت هستند كه آرزو داشت با مرگ يا كشته شدن، از آنان رهايى يابد . به راستى ، كوفيان به من دروغ گفتند و من هم همان را براى شما نوشتم و كسى كه با دروغِ ديگران فريفته مى‏شود ، رأيى ندارد» ؟
محمّد گفت: به خدا سوگند ، اين كار را انجام مى‏دهم . آن گاه اِياسِ طايى را فرا خواند و آنچه را مسلم گفته بود ، از زبان مسلم نوشت و به وى مركب و توشه راه داد. اِياس ، حركت كرد و در منزل زُباله ، با حسين عليه السلام مواجه شد.
مسلم وقتى به خانه هانى منتقل شده بود ، نامه‏اى براى حسين عليه السلام نوشته بود و از بسيارىِ بيعت كنندگان، ياد كرده بود. سخن مسلم كه «به من دروغ گفتند و من هم براى شما نامه نوشتم» ، بِدان اشاره دارد.^۱