فاجرانى هستيد كه به كم ، رضايت داده‏اند .¹

ر . ك : ص 377 (گزارش‏هاى مربوط به نقشه كشتن ابن زياد)
و ص 394 (فرستادن مال و جاسوس براى شناسايى محلّ مسلم)
و ص 415 (محاصره قصر ابن زياد به وسيله مسلم و يارانش)
و ص 416 (نبرد ميان مسلم و نيروهاى ابن زياد و زخمى شدن مسلم)
و ص 495 (فرستاده شدن سرهاى مسلم و هانى براى يزيد به وسيله ابن زياد) .
و ص 645 (فصل هفتم / خبر شهادت مسلم بن عقيل) .

4 / 37

فرستاده شدن سرهاى مسلم و هانى براى يزيد، به وسيله ابن زياد

۴۹۴.تاريخ الطبرى- به نقل از ابو جَناب يحيى بن ابى حَيّه كلبى -: چون عبيد اللَّه بن زياد، مسلم و هانى را كشت، سرهاى آنان را به همراه هانى بن ابى حَيّه وادعى و زبير بن اَروَح تميمى ، براى يزيد بن معاويه فرستاد و به كاتبش عمرو بن نافع ، دستور داد كه ماجراهاى مسلم و هانى را براى يزيد بن معاويه بنويسد . او نيز نامه بلندى نوشت و او نخستين كسى بود كه نامه‏هاى بلند مى‏نوشت .
وقتى عبيد اللَّه بن زياد ، نامه را ديد ، آن را نپسنديد و گفت: چرا اين قدر ، طولانى و چرا اين قدر ، مطالب اضافى؟ بنويس: «امّا بعد ، سپاس خدايى را كه حقّ امير مؤمنان را ستانْد و او را از شرّ دشمنش رها كرد! به امير مؤمنان [يزيد] - كه خداوند ، او را گرامى بدارد - خبر مى‏دهم كه مسلم بن عقيل به خانه هانى بن عروه مرادى پناه برده بود . من بر آن دو ، جاسوسانى گماردم و مردان را با دسيسه به آن جا فرستادم و نيرنگ به كار بُردم تا آنان را بيرون آوردم و خداوند ، ما را بر آنها مسلّط كرد. سپس آنها را گردن زدم و سرهايشان را به همراه هانى بن ابى حَيّه هَمْدانى و زُبَير بن اَروَح‏
تميمى ، براى شما فرستادم. آن دو ، خيرخواه و گوش به فرمان اند . امير مؤمنان ، هر چه دوست دارد ، از آنان بپرسد ، كه آنان اهل آگاهى، صداقت و فهم و پارسايى‏اند. والسلام!» .^۲

493.تاريخ الطبرى - به نقل از عون بن ابى جُحَيفه - : عبد اللَّه بن زبير اسدى در باره كشته شدن مسلم بن عقيل و هانى بن عروه مرادى ، چنين سرود و البته برخى گفته‏اند كه اين شعر را فرزدق سرود:
اگر نمى‏دانى مرگ چيست ، بنگربه هانى [كشته‏] در بازار و به پسر عقيل؛
به قهرمانى كه شمشير ، صورتش را شكست (هانى)و ديگرى كه كشته‏اش از بالاى بلندى ، پرتاب شد (مسلم).
دستور امير در باره آن دو به اجرا در آمدو آن دو، محور سخن هر كسى شدند كه به هر راهى مى‏رفت‏
جنازه‏اى را مى‏بينى كه مرگ ، رنگش را دگرگون ساخته‏و خون را مى‏بينى كه از هر طرف ، جارى شده است؛
جوان‏مردى كه از دختر جوانِ باحيا، باحياترو از شمشير دو دمِ بُرنده، بُرنده‏تر است .
آيا اسماء بن خارجه به سرعت و ايمن، اسب مى‏تازد،در حالى كه قبيله مَذحِج براى انتقام گرفتن ، به دنبال اويند ؟
قبيله مراد ، بر گِرد او [ براى انتقام گرفتن ] مى‏چرخند وهمه آنان، خون انسانى را مى‏طلبند و در اين باره مسئول اند .
اگر شما انتقام برادر خود را نگرفتيد ،