503
شهادت‌نامه امام حسين عليه السلام ج1

۵۰۴.تاريخ الطبرى- به نقل از بكر بن مُصعَب مُزَنى -: حسين عليه السلام از هيچ آبگاهى نمى‏گذشت ، مگر آن كه گروهى به وى مى‏پيوستند ، تا اين كه به منزل زُباله رسيد . در آن جا خبر كشته شدن برادر همشيرش عبد اللَّه بن بُقطُر (/ يَقطُر) به وى رسيد . حسين عليه السلام او را از راه [اصلى‏] به سوى مسلم بن عقيل عليه السلام فرستاد و نمى‏دانست كه مسلم ، كشته شده است. سپاه حُصَين بن تميم (/ نُمَير) در قادسيه با او برخورد كردند و او را نزد ابن زياد بُردند . ابن زياد گفت: بالاى قصر (دار الحكومه) برو و دروغگو پسر دروغگو را لعنت كن. آن گاه از قصر ، پايين بيا تا در باره‏ات نظر دهم.
عبد اللَّه بن بُقْطُر ، بالاى قصر رفت و وقتى با مردمْ رو به رو شد ، گفت: اى مردم! من فرستاده حسين ، پسر فاطمه دختر پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله هستم تا او را بر ضدّ پسر مرجانه، پسر سُميّه، آن مرد بى‏نَسَب ،۱يارى و پشتيبانى كنيد.
عبيد اللَّه، دستور داد او را از بالاى قصر به پايين انداختند . استخوان‏هايش شكست ؛ ولى هنوز زنده بود . مردى به نام عبد الملك بن عُمَير لَخْمى آمد و او را سر بريد . وقتى او را براى اين كار سرزنش كردند، گفت: مى‏خواستم راحتش كنم.۲

1.در متن عربى روايت، «دَعىّ» آمده است؛ يعنى كسى كه نَسَبى را به دروغ ، ادّعا مى‏كند. مقصود ، زياد پسر سميّه است كه پدرش معلوم نبود و خود را زياد بن ابى سفيان ناميد . م .

2.كانَ الحُسَينُ عليه السلام لا يَمُرُّ بِأَهلِ ماءٍ إلَّا اتَّبَعوهُ ، حَتّى‏ إذَا انتَهى‏ إلى‏ زُبالَةَ ، سَقَطَ إلَيهِ مَقتَلُ أخيهِ مِنَ الرَّضاعَةِ ؛ مَقتَلُ عَبدِ اللَّهِ بنِ بُقطُرٍ ، وكانَ سَرَّحَهُ إلى‏ مُسلِمِ بنِ عَقيلٍ مِنَ الطَّريقِ ، وهُوَ لا يَدري أنَّهُ قَد اُصيبَ ، فَتَلَقّاهُ خَيلُ الحُصَينِ بنِ تَميمٍ بِالقادِسِيَّةِ ، فَسَرَّحَ بِهِ إلى‏ عُبَيدِ اللَّهِ بنِ زِيادٍ . فَقالَ : اِصعَد فَوقَ القَصرِ فَالعَنِ الكَذّابَ ابنَ الكَذّابِ ، ثُمَّ انزِل حَتّى‏ أرى‏ فيكَ رَأيي ، قالَ : فَصَعِدَ ، فَلَمّا أشرَفَ عَلَى النّاسِ قالَ : أيُّهَا النّاسُ ! إنّي رَسولُ الحُسَينِ ابنِ فاطِمَةَ بنتِ رَسولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله ، لِتَنصُروهُ وتُوازِروهُ عَلَى ابنِ مَرجانَةَ ، ابنِ سُمَيَّةَ الدَّعِيِّ . فَأَمَرَ بِهِ عُبَيدُ اللَّهِ فَاُلقِيَ مِن فَوقِ القَصرِ إلَى الأَرضِ، فَكُسِرَت عِظامُهُ وبَقِيَ بِهِ رَمَقٌ، فَأَتاهُ رَجُلٌ يُقالُ لَهُ عَبدُ المَلِكِ بنُ عُمَيرٍ اللَّخمِيُّ ، فَذَبَحَهُ ، فَلَمّا عيبَ ذلِكَ عَلَيهِ قالَ : إنَّما أرَدتُ أن اُريحَهُ (تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۳۹۸ ، الكامل فى التاريخ : ج ۲ ص ۵۴۹) .


شهادت‌نامه امام حسين عليه السلام ج1
502
تعداد بازدید : 174778
صفحه از 873
پرینت  ارسال به