۷۴۹.الطبقات الكبرى (الطبقة الخامسة من الصحابة) : سپس حسين عليه السلام حركت كرد تا در كربلا ، فرود آمد . در آن جا ، پريشانخاطر شد و پرسيد: «ما در چه منزلى فرود آمدهايم ؟» .
گفتند: در كربلا .
حسين عليه السلام فرمود : «اين ، روزِ كرب و بلاست» .۱
۷۵۰.الملهوف : امام حسين عليه السلام برخاست و سوار مَركبش شد و هر گاه اراده مسيرى را مىكرد ، يا با ممانعت سپاه اعزامى ابن زياد ، رو به رو مىشد و يا دوشادوش او حركت مىكردند تا روز دوم محرّم ، به كربلا رسيدند . چون به آن جا رسيد، فرمود: «نام اين سرزمين چيست ؟» .
گفته شد: كربلا.
فرمود: «فرود آييد كه - به خدا سوگند -، اين جا ، محلّ فرود آمدن مَركبهايمان و ريخته شدن خونهايمان است ! به خدا سوگند ، اين جا قبر ما مىشود و به خدا سوگند، اين جا خانواده ما اسير مىشوند . اينها را جدّم به من فرموده است» .۲
۷۵۱.الفتوح- پس از آن كه در «عُذَيب الهِجانات» ،۳فرمان عبيد اللَّه بن زياد ، براى در تنگنا قرار دادن حسين عليه السلام رسيد -:حسين عليه السلام ، بيرون آمد و فرزندان و برادران و خانوادهاش - كه رحمت خدا بر ايشان باد - ، پيشِ رويش بودند .
حسين عليه السلام ، لَختى به ايشان نگريست و گريست و فرمود: «خدايا ! ما خاندان پيامبرت محمّد صلى اللَّه عليه و آله هستيم و از حرم جدّمان ، بيرون رانده شدهايم و بنى اميّه ، بر ما ستم كردهاند. حقّ ما را [ از ايشان ]بگير و بر اين قوم كافر ، يارىمان ده» .
سپس حسين عليه السلام در ميان خانوادهاش بانگ زد و از آن جا حركت كرد تا روز چهارشنبه يا پنجشنبه ، دوم محرّم سال 61 [ هجرى ] در كربلا فرود آمد . به يارانش رو كرد و فرمود : «آيا اين جا كربلاست ؟» .
گفتند: آرى .
حسين عليه السلام به يارانش فرمود : «فرود آييد كه اين جا ، جايگاه اندوه و بلاست ! اين جا ، محلّ فرود آمدن مَركبهايمان ، و اين جا محلّ بار و بُنه ما و ريخته شدن خونمان است».
آنها پياده شدند و بارهايشان را در جايى كناره فرات ، فرود آوردند و خيمهاى را براى حسين عليه السلام و همسران و فرزندانش ، بر پا كردند و خويشان حسين عليه السلام ، گِرداگِرد خيمه او ، خيمه زدند۴ .۵
1.سارَ [الحُسَينُ عليه السلام] حَتّى نَزَلَ بِكَربَلاءَ ، فَاضطَرَبَ فيهِ ، ثُمَّ قالَ : أيُّ مَنزِلٍ نَحنُ بِهِ ؟ قالوا : بِكَربَلاءَ . فَقالَ : يَومُ كَربٍ وبَلاءٍ (الطبقات الكبرى / الطبقة الخامسة من الصحابة : ج ۱ ص ۴۶۴ ، سير أعلام النبلاء : ج ۳ ص ۳۱۱) .
2. ...ثُمَّ إنَّ الحُسَينَ عليه السلام قامَ ورَكِبَ ، وصارَ كُلَّما أرادَ المَسيَر يَمنَعونَهُ تارَةً ، ويُسايِرونَهُ اُخرى ، حَتّى بَلَغَ كَربَلاءَ ، وكانَ ذلِكَ فِي اليَومِ الثّاني مِنَ المُحَرَّمِ ، فَلَمّا وَصَلَها قالَ : مَا اسمُ هذِهِ الأَرضِ ؟ فَقيلَ : كَربَلاءُ .
فَقالَ : اِنزِلوا ، هاهُنا - وَاللَّهِ - مَحَطُّ رِكابِنا ، وسَفكُ دِمائِنا ، هاهُنا - وَاللَّهِ - مَخَطُّ قُبورِنا ، وهاهُنا - وَاللَّهِ - سَبيُ حَريمِنا ، بِهذا حَدَّثَني جَدّي (الملهوف : ص ۱۳۹ ، مثير الأحزان : ص ۴۹) .
3.عُذَيب الهِجانات، منطقهاى در نزديكى قادسيه در عراق ، بوده است (ر . ك : نقشه شماره ۳ در پايان جلد ۲).
4.در مقتل الحسين خوارزمى ، اين افزوده آمده است : امام عليه السلام فرمود : «به راستى كه مردم ، بندگان دنيايند و دين ، فقط بازيچهاى بر سرِ زبان آنهاست . تا آن جا كه زندگىشان اقتضا دارد ، گِرد آن مىچرخند و زمانى كه در بوته آزمايش گذاشته شوند ، دينداران، اندك اند» .
5.خَرَجَ الحُسَينُ عليه السلام ووُلدُهُ وإخوَتُهُ وأهلُ بَيتِهِ - رَحمَةُ اللَّهِ عَلَيهِم - بَينَ يَدَيهِ ، فَنَظَرَ إلَيهِم ساعَةً وبَكى ، وقالَ : اللَّهُمَّ إنّا عِترَةُ نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ صلى اللَّه عليه و آله ، وقَد اُخرِجنا وطُرِدنا عَن حَرَمِ جَدِّنا ، وتَعَدَّت بَنو اُمَيَّةَ عَلَينا ، فَخُذ بِحَقِّنا ، وَانصُرنا عَلَى القَومِ الكافِرينَ .
قالَ : ثُمَّ صاحَ الحُسَينُ عليه السلام في عَشيرَتِهِ ، ورَحَلَ مِن مَوضِعِهِ ذلِكَ ، حَتّى نَزَلَ كَربَلاءَ في يَومِ الأَربِعاءِ ، أو يَومِ الخَميسِ ، وذلِكَ فِي الثّاني مِنَ المُحَرَّمِ ، سَنَةَ إحدى وسِتّينَ ، ثُمَّ أقبَلَ إلى أصحابِهِ ، فَقالَ لَهُم : أهذِهِ كَربَلاءُ ؟ فَقالوا : نَعَم .
فَقالَ الحُسَينُ عليه السلام لِأَصحابِهِ : اِنزِلوا ، هذا مَوضِعُ كَربٍ وبَلاءٍ ، هاهُنا مُناخُ رِكابِنا ، ومَحَطُّ رِحالِنا ، وسَفكُ دِمائِنا .
قالَ : فَنَزَلَ القَومُ ، وحَطُّوا الأَثقالَ ناحِيَةً مِنَ الفُراتِ ، وضُرِبَت خَيمَةُ الحُسَينِ عليه السلام لِأَهلِهِ وبَنيهِ ، وضَرَبَ عَشيرَتُهُ خِيامَهُم مِن حَولِ خَيمَتِهِ (الفتوح : ج ۵ ص ۸۳ ، مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى : ج ۱ ص ۲۳۶) .
