۸۲۰.شرح الأخبار : امام حسين عليه السلام ، خطاب به يارانش فرمود : «اينها ، جز مرا نمىجويند و من هم خود را تسليم آنان نمىكنم تا آن كه مرا بكُشند . هر يك از شما كه مىخواهد ، باز گردد كه از سوى من ، اجازه دارد» .
گفتند : چگونه فرزند پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله را رها كرده ، برويم ؟ پيشِ رويش كشته مىشويم ، پس از آن كه همه توانمان را در برابر دشمنش به كار مىبنديم . آنان را از حسين ، مىرانيم تا خداى عزّوجل را ديدار كنيم .۱
1 / 19
نگريستن ياران امام عليه السلام به جايگاههايشان در بهشت
۸۲۱.علل الشرائع- به نقل از محمّد بن عماره -: به امام [ صادق عليه السلام ] گفتم: مرا از ياران حسين عليه السلام و رفتنشان به پيشواز مرگ ، باخبر كن .
امام عليه السلام فرمود: «پرده از پيشِ چشمشان ، كنار رفت تا آن كه جايگاههايشان را در بهشت ديدند، و هر يك از آنان ، به شهادت اقدام مىكرد تا به همبَر شدن با حوريان و جايگاهش در بهشت برسد» .۲
۸۲۲.الخرائج و الجرائح : از امام زين العابدين عليه السلام روايت شده است : «هنگامى كه شبِ شهادت حسين عليه السلام در رسيد ، ميان يارانش ايستاد و فرمود : "اينان ، مرا مىخواهند ، نه شما را ؛ و اگر مرا بكُشند ، به سوى شما نمىآيند . پس خود را نجات دهيد و دريابيد كه شما ، آزاديد [ و بيعتم را از شما برداشتم ] ؛ و اگر تا صبح با من بمانيد ، همه شما كشته مىشويد" .
آنان گفتند : تو را وا نمىگذاريم و زندگىِ پس از تو را نمىخواهيم .
امام عليه السلام فرمود : "همگىتان ، كشته مىشويد و حتّى يك نفر از شما نمىتواند نجات پيدا كند" .
همان گونه نيز شد كه امام عليه السلام گفته بود» .۳
1.إنَّ هؤُلاءِ لا يَطلُبونَ مِنكُم غَيري ، وأنَا فَلَستُ اُسَلِّمُ إلَيهِم نَفسي أو يَقتُلوني ، فَمَن شاءَ مِنكُم فَليَنصَرِف عَنّي مُحَلَّلاً مِن ذلِكَ .
قالوا : وكَيفَ نَنصَرِفُ عَنِ ابنِ رَسولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله ؟! نُقتَلُ بَينَ يَدَيهِ بَعدَ أن نَبذُلَ مَجهودَنا في عَدُوِّهِ ، وفي دَفعِهِ عَنهُ حَتّى نَلقَى اللَّهَ عزّوجل (شرح الأخبار : ج ۳ ص ۱۵۲) .
2.قُلتُ لَهُ : أخبِرني عَن أصحابِ الحُسَينِ عليه السلام وإقدامِهِم عَلَى المَوتِ .
فَقالَ : إنَّهُم كُشِفَ لَهُمُ الغِطاءُ حَتّى رَأَوا مَنازِلَهُم مِنَ الجَنَّةِ ، فَكانَ الرَّجُلُ مِنهُم يُقدِمُ عَلَى القَتلِ لِيُبادِرَ إلى حَوراءَ يُعانِقُها ، وإلى مَكانِهِ مِنَ الجَنَّةِ (علل الشرائع : ص ۲۲۹ ح ۱ ، بحار الأنوار : ج ۴۴ ص ۲۹۷ ح ۱) .
3.رُوِيَ عَن زَينِ العابِدينَ عليه السلام : لَمّا كانَتِ اللَّيلَةُ الَّتي قُتِلَ فيهَا الحُسَينُ عليه السلام في صَبيحَتِها ، قامَ في أصحابِهِ ، فَقالَ عليه السلام :
إنَّ هؤُلاءِ يُريدونَني دونَكُم ، ولَو قَتَلوني لَم يُقبِلوا إلَيكُم ، فَالنَّجاءَ النَّجاءَ ، وأنتُم في حِلٍّ ، فَإِنَّكُم إن أصبَحتُم مَعي قُتِلتُم كُلُّكُم .
فَقالوا : لا نَخذُلُكَ ، ولا نَختارُ العَيشَ بَعدَكَ .
فَقالَ عليه السلام : إنَّكُم تُقتَلونَ كُلُّكمُ حَتّى لا يُفلِتَ مِنكُم واحِدٌ ، فَكانَ كَما قالَ عليه السلام (الخرائج و الجرائح : ج ۱ ص ۲۵۴ ح ۸ ، بحار الأنوار : ج ۴۵ ص ۸۹ ح ۲۷) .
