151
شهادت‌نامه امام حسين عليه السلام ج1

۲۳.المناقب ، ابن شهرآشوب -به نقل از يحيى بن الحسن- : يزيد به امام زين العابدين عليه السلام گفت : شگفتا از پدرت [كه ، فرزندانش را] على و على ناميده است!
امام عليه السلام فرمود : «پدرم ، پدرش را دوست داشت و از اين رو ، چند بار [ فرزندانش را ] به نام او ناميد»۱

6 / 1

على اكبر

على اكبر ، نخستين فرزند پسر امام حسين عليه السلام بود . علّت ناميده شدن او به «علىِ بزرگ‏تر» ، اين بود كه امام حسين عليه السلام به دليل شدّت علاقه‏اى كه به نام پدر بزرگوارش داشت ، نام سه فرزند پسرِ خود را «على» گذاشت .۲ از اين رو ، اوّلى به «علىِ بزرگ‏تر» و دومى به «علىِ ميانه» و سومى به «علىِ كوچك‏تر» معروف شدند .
بنا به نقلى ، على اكبر ، در يازدهم شعبان سال سى و سوم هجرى ،۳ متولّد شد .۴ كنيه او ابو الحسن‏۵ ، و مادرش ليلى دختر ابو مُرّة بن عُروة بن مسعود ثَقَفى است .۶
گفتنى است كه مادر ليلى ، يعنى مادر بزرگ على اكبر ، ميمونه دختر ابو سفيان بوده است و به همين جهت ، بر پايه گزارشى ، معاويه ، او را شايسته‏ترين فرد براى خلافت مى‏دانست و او را چنين توصيف كرد :

1.قالَ يَزيدُ لِعَلِيِّ بنِ الحُسَينِ عليه السلام : واعَجَباً لِأَبيكَ ، سَمّى‏ عَلِيّاً وعَلِيّاً! فَقالَ عليه السلام : إنَّ أبي أحَبَّ أباهُ ، فَسَمّى‏ بِاسمِهِ مِراراً (المناقب ، ابن شهرآشوب : ج ۴ ص ۱۷۳ ، بحار الأنوار : ج ۴۵ ص ۳۲۹) .

2.ر . ك : ص ۱۵۰ ح ۲۲ و ص ۱۵۱ ح ۲۳ .

3.اين نقل ، مربوط به مقتل الحسينِ مُقَرَّم (ص ۲۵۵) است و در منابع كهن و معتبر ، يافت نشد .

4.در السرائر (ج ۱ ص ۶۵۵) و مَقاتل الطالبيّين (ص ۸۷) آمده است كه در زمان خلافت عثمان به دنيا آمده است.

5.مقاتل الطالبيّين : ص ۸۶ ، كامل الزيارات : ص ۴۱۶ .

6.ر . ك : ص ۱۴۵ (فصل پنجم / همسران / ليلى) .


شهادت‌نامه امام حسين عليه السلام ج1
150

۲۱.الإرشاد : امام حسين عليه السلام ، شش فرزند داشت : على اكبر ،۱ كه كنيه‏اش ابو محمّد و مادرش شاه‏زنان ، دختر يزدگرد ، شاه ايران بود . على اصغر ،۲ كه با پدرش در كربلا كشته شد . . . و مادرش ليلا ، دختر ابو مُرّة بن عروة بن مسعود ثقفى بود . جعفر بن حسين ، كه فرزندى از او نماند و مادرش از قبيله قُضاعه بود و در همان روزگارِ زندگانى امام حسين عليه السلام در گذشت . عبد اللَّه بن حسين ، كه در كودكى با پدرش كشته شد . تيرى آمد و او را در دامان پدرش ذبح كرد... . سَكينه دختر امام حسين عليه السلام ، كه مادرش رَباب ، دختر امرِؤ القيس بن عَدىّ كلبى است . رَباب ، مادر عبد اللَّه بن حسين نيز بود . فاطمه ، دختر امام حسين عليه السلام ، كه مادرش اُمّ اسحاق ، دختر طلحة بن عبيد اللَّه تَيمى است .۳

۲۲.الكافى -به نقل از عبد الرحمان بن محمّد عَزرَمى- : معاويه ، مروان بن حكم را بر مدينه گمارد و به او فرمان داد كه براى جوانان قريش ، عطايى مقرّر بدارد و او هم مقرّر كرد .
امام زين العابدين عليه السلام مى‏فرمايد : من نزد او رفتم . گفت : نامت چيست؟
گفتم : على بن الحسين .
گفت : نام برادرت چيست؟
گفتم : على .
گفت : على و على؟! پدرت چه مى‏خواهد بكند ؟ مى‏خواهد نام همه فرزندانش را على بگذارد؟!
سپس ، سهم مرا معلوم كرد و من ، نزد پدرم باز گشتم و ماجرا را گفتم .
[پدرم‏] فرمود : «واى بر پسر زن كبودْچشمِ‏۴ دبّاغ چرم‏ها . اگر صد فرزند برايم متولّد شود ، دوست دارم جز نام على ، بر آنها نگذارم» .۵

1.مقصود شيخ مفيد از «على اكبر» در اين جا ، امام زين العابدين عليه السلام است .

2.مقصود شيخ مفيد از «على اصغر» در اين جا ، على اكبر است .

3.كانَ لِلحُسَينِ عليه السلام سِتَّةُ أولادٍ : عَلِيُّ بنُ الحُسَينِ الأَكبَرُ ، كُنيَتُهُ أبو مُحَمَّدٍ ، واُمُّهُ شاه زَنانُ بِنتُ كِسرى‏ يَزدَجَردَ . وعَلِيُّ بنُ الحُسَينِ الأَصغَرُ ، قُتِلَ مَعَ أبيهِ بِالطَّفِّ . . . ، واُمُّهُ لَيلى‏ بِنتُ أبي مُرَّةَ بنِ عُروَةَ بنِ مَسعودٍ الثَّقَفِيَّةُ . وجَعفَرُ بنُ الحُسَينِ ، لا بَقِيَّةَ لَهُ ، واُمُّهُ قُضاعِيَّةٌ ، وكانَت وَفاتُهُ في حَياةِ الحُسَينِ عليه السلام . وعَبدُ اللَّهِ بنُ الحُسَينِ ، قُتِلَ مَعَ أبيهِ صَغيراً ؛ جاءَهُ سَهمٌ وهُوَ في حِجرِ أبيهِ فَذَبَحَهُ... . وسُكَينَةُ بِنتُ الحُسَينِ ، واُمُّهَا الرَّبابُ بِنتُ امرِئِ القَيسِ بنِ عَدِيٍّ ، كَلبِيَّةٌ ، وهِيَ اُمُّ عَبدِ اللَّهِ بنِ الحُسَينِ . وفاطِمَةُ بِنتُ الحُسَينِ ، واُمُّها اُمُّ إسحاقَ بِنتُ طَلحَةَ بنِ عُبَيدِ اللَّهِ ، تَيمِيَّةٌ (الإرشاد : ج ۲ ص ۱۳۵ ، مجموعة نفيسة : ص ۱۱۰ «تاج المواليد») .

4.كبودْچشمى ، صفتى رايج است و چه بسا مراد ، بد يُمنى آن باشد . عرب ، كبودچشمى را علامت شومى مى‏دانستند ... و كبودى ، بدترين نوع رنگ چشم و مبغوض‏ترينِ آن در نزد عرب بوده است ؛ زيرا روميان ، كه كبودچشم بودند ، سرسخت‏ترين دشمن آنان بودند (بحار الأنوار : ج ۱ ص ۱۵۳ وج ۷۵ ص ۱۷۸) .

5.اِستَعمَلَ مُعاوِيَةُ مَروانَ بنَ الحَكَمِ عَلَى المَدينَةِ ، وأمَرَهُ أن يَفرِضَ لِشَبابِ قُرَيشٍ ، فَفَرَضَ لَهُم . فَقالَ عَلِيُّ بنُ الحُسَينِ عليه السلام : فَأَتَيتُهُ فَقالَ : مَا اسمُكَ؟ فَقُلتُ : عَلِيُّ بنُ الحُسَينِ ، فَقالَ : مَا اسمُ أخيكَ؟ فَقُلتُ : عَلِيٌّ . قالَ : عَلِيٌّ وعَلِيٌّ؟! ما يُريدُ أبوكَ أن يَدَعَ أحَداً مِن وُلدِهِ إلّا سَمّاهُ عَلِيّاً؟! ثُمَّ فَرَضَ لي فَرَجَعتُ إلى‏ أبي فَأَخبَرتُهُ . فَقالَ : وَيلي عَلَى ابنِ الزَّرقاءِ دَبّاغَةِ الاُدُمِ ، لَو وُلِدَ لي مِئَةٌ لَأَحبَبتُ ألّا اُسَمِّيَ أحَداً مِنهُم إلّا عَلِيّاً (الكافى : ج ۶ ص ۱۹ ح ۷ ، بحار الأنوار : ج ۴۴ ص ۲۱۱ ح ۸) .

تعداد بازدید : 151604
صفحه از 873
پرینت  ارسال به