فصل دوم : پيشگويى پيامبر در باره شهادت امام حسين
2 / 1
پيشگويى درباره شهادت او ، هنگام تولّدش
۳۵.الأمالى ، صدوق- به نقل از صفيّه دختر عبد المطّلب -: هنگامى كه حسين عليه السلام از شكم مادرش زاده شد ، او را به پيامبر صلى اللَّه عليه و آله دادم و پيامبر صلى اللَّه عليه و آله زبانش را در دهان او نهاد و حسين عليه السلام زبان پيامبر خدا را مكيد و من گمان مىكردم كه پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله جز شير يا عسل به او نخوراند.
حسين عليه السلام بول كرد و پيامبر صلى اللَّه عليه و آله ميان چشمانش را بوسيد . سپس او را به من داد و در حالى كه مىگريست ، فرمود: «اى پسركم! خدا كسانى را كه كشنده تو هستند ، بكشد!» و سه بار، اين را فرمود.
گفتم: پدر و مادرم به فدايت! چه كسى او را مىكشد؟
فرمود: «بازماندگان دسته متجاوز، از بنى اميّه . خدا آنان را لعنت كند!» .۱
۳۶.المناقب ، كوفى- به نقل از ابن عبّاس -: هنگامى كه حسين بن على - كه درودهاى خدا بر آن دو باد - متولّد شد، پيامبر صلى اللَّه عليه و آله بر قابله او ، صفيّه دختر عبد المطّلب ، وارد شد و فرمود: «اى عمّه!فرزندم را به من بده» .
صفيّه گفت: پدران و مادران [ ما ] فدايت! چگونه او را به تو بدهم ، در حالى كه هنوز او را پاكيزه نكردهام؟
پيامبر صلى اللَّه عليه و آله فرمود: «سوگند به آن كه جان محمّد به دست اوست، خداوند ، او را از بالاى عرشش پاكيزه كرده است» و سپس كفِ دستانش را پيش آورد و من ، حسين عليه السلام را به او دادم . پيامبر صلى اللَّه عليه و آله با سر بر روى او خم شد و كره چشمها و گونههايش را بوسيد و زبانش را مكيد، گويى كه عسل يا شير مىمكد. سپس مدّتى طولانى گريست و چون به حال طبيعى باز گشت ، فرمود: «خدا بكُشد كسانى را كه تو را مىكشند!» .
صفيّه گفت: حبيب من، محمّد! چه كسى خاندان پيامبر خدا را مىكشد؟
فرمود: «اى عمّه! گروه متجاوز از بنى اميّه ، او را مىكشند» .۲
1.لَمّا سَقَطَ الحُسَينُ عليه السلام مِن بَطنِ اُمِّهِ ، فَدَفَعتُهُ إلَى النَّبِيِّ صلى اللَّه عليه و آله ، فَوَضَعَ النَّبِيُّ لِسانَهُ في فيهِ ، وأقبَلَ الحُسَينُ عليه السلام عَلى لِسانِ رَسولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله يَمُصُّهُ ، فَما كُنتُ أحسَبُ رَسولَ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله يَغذوهُ إلّا لَبَناً أو عَسَلاً .
قالَت : فَبالَ الحُسَينُ عليه السلام ، فَقَبَّلَ النَّبِيُّ صلى اللَّه عليه و آله بَينَ عَينَيهِ ، ثُمَّ دَفَعَهُ إلَيَّ وهُوَ يَبكي ، ويَقولُ : لَعَنَ اللَّهُ قَوماً هُم قاتِلوكَ يا بُنَيَّ . يَقولُها ثَلاثاً .
قالَت : فَقُلتُ : فِداكَ أبي واُمّي ، ومَن يَقتُلُهُ ؟ قالَ : بَقِيَّةُ الفِئَةِ الباغِيَةِ مِن بَني اُمَيَّةَ ، لَعَنَهُمُ اللَّهُ ! (الأمالى ، صدوق : ص ۱۹۹ ح ۲۱۲ ، روضة الواعظين : ص ۱۷۲) .
2.لَمّا كانَ مَولِدُ الحُسَينِ بنِ عَلِيٍّ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيهِما ، وكانَت قابِلَتَهُ صَفِيَّةُ بِنتُ عَبدِ المُطَّلِبِ ، فَدَخَلَ عَلَيهَا النَّبِيُّ صلى اللَّه عليه و آله فَقالَ : يا عَمَّةُ ، ناوِلِيني وَلَدي . قالَت : فِداكَ الآباءُ وَالاُمَّهاتُ ، كَيفَ اُناوِلُكَهُ ولَم اُطَهِّرهُ بَعدُ ؟
قالَ : وَالَّذي نَفسُ مُحَمَّدٍ بِيَدِهِ ، لَقَد طَهَّرَهُ اللَّهُ مِن عَلا عَرشِهِ ، فَمَدَّ بِيَدِهِ وكَفَّيهِ ، فَناوَلَتهُ إيّاهُ ، فَطَأطَأَ عَلَيهِ بِرَأسِهِ يُقَبِّلُ مُقلَتَيهِ وخَدَّيهِ ، ويَمُجُّ لِسانَهُ كَأَنَّما يَمُجُّ عَسَلاً أو لَبَناً ، ثُمَّ بَكى طَويلاً صلى اللَّه عليه و آله ، فَلَمّا أفاقَ قالَ : قَتَلَ اللَّهُ قَوماً يَقتُلونَكَ!
قالَت صَفِيَّةُ : فَقُلتُ : حَبيبي مُحَمَّدُ ، مَن يَقتُلُ عِترَةَ رَسولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله ؟
قالَ : يا عَمَّةُ ، تَقتُلُهُ الفِئَةُ الباغِيَةُ مِن بَني اُمَيَّةَ (المناقب ، كوفى : ج ۲ ص ۲۳۴ ح ۶۹۹) .
