2 / 9

پيشگويى پيامبر صلى اللَّه عليه و آله درباره تاريخ شهادت او

۵۳.المعجم الكبير- به نقل از اُمّ سلمه -: پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود : «حسين بن على ، شصت سال پس از هجرت من ، كشته مى‏شود» .^۱

۵۴.تاريخ بغداد- به نقل از سعد بن طريف ، از امام باقر عليه السلام ، از اُمّ سلمه -: پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود : «حسين، شصت سال پس از هجرت من ، كشته مى‏شود» .^۲

۵۵.شرح الأخبار- به نقل از سعد بن طريف ، از امام باقر عليه السلام -: حسين عليه السلام كه پسرى كوچك بود ، بر پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در آمد و پيامبر صلى اللَّه عليه و آله او را بر روى شكم خويش نهاد . جبرئيل آمد و گفت: «اى محمّد! امّت تو، اين پسرت را شصت سال پس از هجرتت مى‏كشند» و آن گاه خاكى را كه حسين عليه السلام بر آن كشته مى‏شود ، به او نشان داد.^۳

۵۶.المعجم الكبير- به نقل از سعد بن طريف ، از امام باقر عليه السلام ، از اُمّ سلمه -: پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود : «حسين كشته مى‏شود ، هنگامى كه محاسنش را سپيدى مى‏گيرد» .^۴

2 / 10

پيشگويى درباره مكان شهادت او

الف - سرزمين كربلا

۵۷.الأمالى ، طوسى- به نقل از ابو بصير ، از امام صادق عليه السلام -: هنگامى كه حسين عليه السلام نزد پيامبر صلى اللَّه عليه و آله بود، جبرئيل آمد و گفت: اى محمّد! آيا او را دوست مى‏دارى؟
فرمود: «آرى» .
جبرئيل گفت: هان كه امّتت او را به زودى مى‏كشند !
پيامبر صلى اللَّه عليه و آله از اين خبر ، به شدّت، غمگين شد.
جبرئيل گفت: آيا دوست دارى خاكى را كه بر روى آن كشته مى‏شود، به تو نشان دهم؟
فرمود: «آرى» .
جبرئيل ، [زمينِ‏] ميان مجلس پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و كربلا را فرو برد تا آن دو ، مانند اين - و دو انگشت اشاره خود را كنار هم نهاد - به هم چسبيدند و با دو بال خود ، از خاك آن جا برداشت و به پيامبر خدا داد. سپس زمين را در كمتر از يك پلك زدن گستراند [و به حالت نخست باز گرداند] .
پيامبر عليه السلام فرمود: «خوشا به سعادت تو - اى خاك - و خوشا به حال كسى كه بر روى تو كشته مى‏شود!» .^۵

ر .ك : ص 193 (نشان داده شدن خاكى كه خون او در آن جا مى‏ريزد ، به پيامبر صلى اللَّه عليه و آله) .

2 / 8

خبر دادن زينب بنت جَحْش از شهادت او^۱

۵۲.المعجم الكبير- به نقل از ابو القاسم (غلام زينب) ، از زينب بنت جحش -: پيامبر صلى اللَّه عليه و آله نزد من آرميده بود و حسين عليه السلام در اتاق ، چهار دست و پا مى‏رفت كه از او غافل شدم و او خود را به پيامبر صلى اللَّه عليه و آله رساند و از شكم ايشان بالا رفت ... . حسين عليه السلام ادرار كرد. پيامبر صلى اللَّه عليه و آله بيدار شد . به سوى حسين صلى اللَّه عليه و آله رفتم و او را از روى شكم پيامبر صلى اللَّه عليه و آله برداشتم.
پيامبر صلى اللَّه عليه و آله فرمود: «فرزندم را وا گذار» و چون ادرارش را تمام كرد، پيامبر صلى اللَّه عليه و آله كوزه آبى گرفت و بر آن ريخت و سپس فرمود: «بر ادرار پسر ، آب مى‏ريزند و ادرار دختر را مى‏شويند» .
پيامبر صلى اللَّه عليه و آله وضو گرفت و سپس به نماز ايستاد و حسين عليه السلام را به دامان گرفت و چون ركوع و سجده مى‏نمود ، او را بر زمين مى‏نهاد و چون بر مى‏خاست ، او را بر مى‏داشت و چون مى‏نشست، به دعا مى‏پرداخت و دستانش را بلند مى‏كرد و [با خدا] سخن مى‏گفت. هنگامى كه نماز را به پايان برد، گفتم: اى پيامبر خدا! ديدم امروز كارى كردى كه [تا به حال،] نديده بودم چنين بكنى .
پيامبر صلى اللَّه عليه و آله فرمود: «جبرئيل به نزد من آمد و به من خبر داد كه پسرم كشته مى‏شود. [به جبرئيل ]گفتم : به من نشان بده . و او خاكى سرخ برايم آورد» .^۲

ر .ك : ص 193 (نشان داده شدن خاكى كه خون او در آن جا مى‏ريزد ، به پيامبر صلى اللَّه عليه و آله) .