3 / 11

پيشگويى على عليه السلام درباره مزار و زائران او

۱۴۲.عيون أخبار الرضا عليه السلام -به سندش ، از امام على عليه السلام- : گويى بناهاى استوار را گرداگرد قبر حسين مى‏بينم و گويى كاروان‏هايى را مى‏بينم كه از كوفه به سوى قبر حسين ، بيرون مى‏آيند و شب‏ها و روزهايى نمى‏گذرد ، جز آن كه از همه سو ، به سوى او حركت مى‏كنند و اين ، به هنگام زوال پادشاهى مروانيان است .^۱

۱۴۳.كامل الزيارات -به نقل از حارث اَعوَر، از امام على عليه السلام- : پدر و مادرم فداى حسينِ كشته شده در پشت كوفه باد! به خدا سوگند، گويى همه گونه حيوانات وحشى را مى‏بينم كه گردن‏هايشان را به سوى قبر او كشيده‏اند و برايش مى‏گريند و شب تا صبح برايش سوگوارى مى‏كنند، و چون چنين است، مبادا كه شما جفا كنيد !^۲

3 / 12

گوناگون‏

۱۴۴.الغيبة ، نعمانى -به نقل از فرات بن اَحنَف ، از امام صادق عليه السلام ، از پدرانش عليهم السلام ، از امام على عليه السلام -: به خدا سوگند، من و اين دو پسرم ، كشته خواهيم شد و خداوند ، مردى از فرزندانم را در آخر الزمان بر مى‏انگيزد تا انتقام خون‏هاى ما را بستاند و او از آنان پنهان مى‏شود تا گم‏راهان ، شناخته شوند و نادان بگويد: خداوند را نيازى به خاندان محمّد نيست .^۳

۱۴۱.الإرشاد -به نقل از ابو حكم- : شنيدم كه استادان و عالمان ما مى‏گويند: امير مؤمنان، على بن ابى طالب عليه السلام ، خطبه خواند و در خطبه‏اش فرمود: « از من بپرسيد، پيش از آن كه مرا نيابيد . به خدا سوگند، از من در باره گروهى كه صد نفر را گم‏راه و صد نفر را هدايت مى‏كند ، نمى‏پرسيد ، جز آن كه بانگ زننده و راهبَر آن را تا روز قيامت به شما خبر مى‏دهم » .
مردى به سوى امام عليه السلام برخاست و گفت : به من بگو كه در سر و ريش من ، چند تار موى است؟
امير مؤمنان عليه السلام به او فرمود : «دوستم پيامبر صلى اللَّه عليه و آله ، به من در باره سؤال تو سخن گفت . بر هر طاقه موى سر تو ، فرشته‏اى است كه تو را لعنت مى‏كند و بر هر طاقه موى ريش تو ، شيطانى است كه تو را تحريك مى‏كند و در خانه‏ات ، بچّه عزيزكرده‏اى است كه فرزند پيامبر خدا را مى‏كشد و نشانه اين، درستىِ خبرى است كه به تو دادم . و اگر نبود كه آنچه از آن پرسيده‏اى، دليلْ آوردن بر آن مشكل است ، آن را نيز به تو خبر مى‏دادم و نشانه‏اش هم ، خبرى است كه از لعن شدن تو و ملعون بودن فرزندت دادم» .
فرزند آن مرد در آن هنگام ، كودكى خردسال بود كه چهار دست و پا راه مى‏رفت، و هنگامى كه وقايع امام حسين عليه السلام پيش آمد، او كشتن امام حسين عليه السلام را به عهده گرفت و امر ، همان گونه شد كه امير مؤمنان فرموده بود .^۱