فصل يكم : خوددارى امام حسين عليه السلام از بيعت با يزيد
1 / 1
آغاز حكومت يزيد
۱۶۰.الطبقات الكبرى (الطبقة الخامسة من الصحابة) : معاويه در شب نيمه ماه رجب سال شصت هجرى در گذشت و مردم با يزيد ، بيعت كردند.۱
۱۶۱.تاريخ الطبرى- به نقل از ابو مخنف -: يزيد در آغاز ماه رجب سال شصت هجرى ، حكومت را به دست گرفت و در آن هنگام ، فرماندار مدينه، وليد بن عُتبة بن ابى سفيان۲ و فرماندار كوفه، نعمان بن بشير انصارى و فرماندار بصره، عبيد اللَّه بن زياد و فرماندار مكّه، عمرو بن سعيد بن عاص بود.۳
۱۶۲.تاريخ الطبرى- در يادكرد حوادث سال شصت هجرى -: در اين سال و پس از وفات معاويه ، در نيمه ماه رجب ، طبق سخن بعضى و طبق سخن عدّهاى ديگر ، در بيست و دوم ماه رجب - چنان كه پيش از اين در باره وفات معاويه ، همين تاريخ را گفتيم - با يزيد بن معاويه بيعت شد. يزيد، عبيد اللَّه بن زياد و نعمان بن بشير (فرمانداران بصره و كوفه) را در سمت خود ، ابقا كرد.۴
1.تُوُفِّيَ مُعاوِيَةُ لَيلَةَ النِّصفِ مِن رَجَبٍ سَنَةَ سِتّينَ ، وبايَعَ النّاسُ لِيَزيدَ (الطبقات الكبرى / الطبقة الخامسة من الصحابة : ج ۱ ص ۴۴۲ ؛ الإرشاد : ج ۲ ص ۳۲ ) .
2.وليد بن عتبة بن ابى سفيان بن حرب ، كارگزار عمويش معاويه در مدينه به سال ۵۷ ق ، بود . زمانى كه خبر مرگ معاويه و بيعت با يزيد منتشر شد ، او بر امام حسين عليه السلام سختگيرى نكرد و از ايشان فاصله گرفت . از اين رو ، مروان او را ملامت نمود و يزيد به خاطر كوتاهىاش ، او را از حكمرانى بر مدينه ، بركنار ساخت .
يزيد در سال ۶۱ ق ، او را به حكومت بر مدينه باز گرداند ؛ امّا دوباره در سال ۶۲ ق ، بركنارش كرد ، در حالى كه اوان حركت عبد اللَّه بن زبير در مكّه بود . وليد در دمشق بود و زمانى كه ضحّاك بن قيس با ابن زبير بيعت كرد ، وى بر او خرده گرفت . ضحّاك نيز او را به زندان انداخت . شاميان ، تصميم داشتند كه پس از معاوية بن يزيد ، وى را براى خلافت انتخاب كنند ، كه او را زدند و مُرد (ر . ك : دانشنامه امام حسين عليه السلام : ج ۳ پانوشت ص ۳۶۳) .
3.وَلِيَ يَزيدُ في هِلالِ رَجَبٍ سَنَةَ سِتّينَ ، وأميرُ المَدينَةِ الوَليدُ بنُ عُتبَةَ بنِ أبي سُفيانَ ، وأميرُ الكوفَةِ النُّعمانُ بنُ بَشيرٍ الأَنصارِيُّ ، وأميرُ البَصرَةِ عُبَيدُ اللَّهِ بنُ زِيادٍ ، وأميرُ مَكَّةَ عَمرُو بنُ سَعيدِ بنِ العاصِ (تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۳۳۸ ، الكامل فى التاريخ : ج ۲ ص ۵۲۹) .
4.في هذِهِ السَّنَةِ (سَنَةِ سِتّينَ) بويِعَ لِيَزيدَ بنِ مُعاوِيَةَ بِالخِلافَةِ بَعدَ وَفاةِ أبيهِ لِلنِّصفِ مِن رَجَبٍ في قَولِ بَعضِهِم ، وفي قَولِ بَعضٍ لِثَمانٍ بَقينَ مِنهُ - عَلى ما ذَكَرنا قَبلُ مِن وَفاةِ والِدِهِ مُعاوِيَةَ - فَأَقَرَّ عُبَيدَ اللَّهِ بنَ زِيادٍ عَلَى البَصرَةِ ، وَالنُّعمانَ بنَ بَشيرٍ عَلَى الكوفَةِ (تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۳۳۸) .