1 / 7
بگومگوى مروان و وليد ، پس از خروج امام عليه السلام
۱۹۹.تاريخ الطبرى- به نقل از ابو مخنف -: مروان به وليد گفت: گوش به حرف من ندادى! به خدا سوگند ، هرگز بر او دست نخواهى يافت.
وليد گفت: مروان ! ديگران را سرزنش كن . تو براى من ، چيزى را انتخاب كردى كه نابودى دينم در آن است. به خدا سوگند ، دوست ندارم تمام ثروت دنيا و مُلك آن در اختيار من باشد و من ، حسين را بكشم. سبحان اللَّه! حسين را بكشم ؛ چون گفت : «بيعت نمىكنم»؟! به خدا سوگند، عقيده دارم كه هر كس به خاطر خون حسينْ بازخواست شود ، روز قيامت ، وزنى سبُك نزد خداوند خواهد داشت.
مروان به وى گفت: اگر عقيده تو چنين است ، كارى كه كردى ، درست است.
مروان ، در حالى اين سخن را به وى گفت كه از كار او ناخشنود بود .۱
۲۰۰.الملهوف : مروان به وليد گفت: گوش به حرف من ندادى! وليد گفت: واى بر تو ، اى مروان! تو مىخواستى دين و دنيايم را بر باد دهى. به خدا سوگند ، دوست ندارم تمام مُلك دنيا از آنِ من باشد و من حسين را بكشم. به خدا سوگند ، گمان نمىكنم كسى با [جُرمِ ريختن] خون حسين ، خدا را ملاقات كند ، جز آن كه سبُكوزن خواهد بود و خدا در روز قيامت به وى نظر نمىكند و او را پاك نمىگرداند و عذاب دردناك خواهد داشت.۲
۲۰۱.الفتوح : مروان بن حكم به وليد بن عُتبه گفت: به حرف من گوش ندادى تا حسين از چنگت خارج شد. به خدا سوگند كه هرگز بر او دست نخواهى يافت . به خدا سوگند كه او بر تو و بر امير مؤمنان ، حتماً خواهد شوريد . اين را بدان.
وليد بن عُتبه به وى گفت: واى بر تو! از من ، كشتن حسين را خواستى و كشتن او ، نابودى دين و دنياى من است. به خدا سوگند ، دوست ندارم مالك تمام دنيا باشم و من ، حسين بن على فرزند فاطمه زهرا را بكُشم . به خدا سوگند ، گمان نمىكنم كسى با [جُرمِ] كشتن حسين ، خدا را ملاقات كند ، جز آن كه در روز قيامت نزد خدا سبكوزن خواهد بود و خداوند به وى نظر نمىكند و از او در نمىگذرد و عذابى دردناك خواهد داشت.
[راوى] مىگويد: مروان ، سكوت كرد.۳
1.قالَ مَروانُ لِلوَليدِ : عَصَيتَني ! لا وَاللَّهِ لا يُمَكِّنُكَ مِن مِثلِها مِن نَفسِهِ أبَداً .
قالَ الوَليدُ : وَبِّخ غَيرَكَ يا مَروانُ ، إنَّكَ اختَرتَ لِيَ الَّتي فيها هَلاكُ ديني ، وَاللَّهِ ما اُحِبُّ أنَّ لي ما طَلَعَت عَلَيهِ الشَّمسُ وغَرَبَت عَنهُ مِن مالِ الدُّنيا ومُلكِها وأنّي قَتَلتُ حُسَيناً ، سُبحانَ اللَّهِ! أقتُلُ حُسَيناً أن قالَ : لا اُبايِعُ ؟! وَاللَّهِ إنّي لأََظُنُّ امرَءً يُحاسَبُ بِدَمِ حُسَينٍ لَخَفيفَ الميزانِ عِندَ اللَّهِ يَومَ القِيامَةِ .
فَقالَ لَهُ مَروانُ : فَإِذا كانَ هذا رَأيَكَ فَقَد أصَبتَ فيما صَنَعتَ . يَقولُ هذا لَهُ وهُوَ غَيرُ الحامِدِ لَهُ عَلى رَأيِهِ (تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۳۴۰ ؛ الإرشاد : ج ۲ ص ۳۳ ) .
2.قالَ مَروانُ لِلوَليدِ : عَصَيتَني ! فَقالَ : وَيحَكَ يا مَروانُ ! إنَّكَ أشَرتَ عَلَيَّ بِذَهابِ ديني ودنُيايَ ، وَاللَّهِ ما اُحِبُّ أنَّ مُلكَ الدُّنيا بِأَسرِها لي وأنَّني قَتَلتُ حُسَيناً ، وَاللَّهِ ما أظُنُّ أحَداً يَلقَى اللَّهَ بِدَمِ الحُسَينِ إلّا وهُوَ خَفيفُ الميزانِ ، لا يَنظُرُ اللَّهُ إلَيهِ يَومَ القِيامَةِ ولا يُزَكّيهِ ولَهُ عَذابٌ أليمٌ (الملهوف : ص ۹۸ ، مثير الأحزان : ص ۲۴) .
3.قالَ مَروانُ بنُ الحَكَمِ لِلوَليدِ بنِ عُتبَةَ : عَصَيتَني حَتَّى انفَلَتَ الحُسَينُ مِن يَدِكَ ! أما وَاللَّهِ لا تَقدِرُ عَلى مِثلِها أبَداً ، ووَاللَّهِ لَيَخرُجَنَّ عَلَيكَ وعَلى أميرِ المُؤمِنينَ ، فَاعلَم ذلِكَ .
فَقالَ لَهُ الوَليدُ بنُ عُتبَةَ : وَيحَكَ ! أشَرتَ عَلَيَّ بِقَتلِ الحُسَينِ ، وفي قَتلِهِ ذَهابُ ديني ودُنيايَ . وَاللَّهِ ما اُحِبُّ أن أملِكَ الدُّنيا بِأَسرِها وأنّي قَتَلتُ الحُسَينَ بنَ عَلِيٍّ ابنَ فاطِمَةَ الزَّهراءِ ، وَاللَّهِ ما أظُنُّ أحَداً يَلقَى اللَّهَ بِقَتلِ الحُسَينِ إِلّا وهُوَ خَفيفُ الميزانِ عِندَ اللَّهِ يَومَ القِيامَةِ ، لا يَنظُرُ إلَيهِ ولا يُزَكّيهِ ولَهُ عَذابٌ أليمٌ .
قالَ : فَسَكَتَ مَروانُ (الفتوح : ج ۵ ص ۱۴ ، مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى : ج ۱ ص ۱۸۴) .
