۲۲۱.تاريخ الطبرى- به نقل از عون بن ابى جُحَيفه -: خروج حسين عليه السلام از مدينه به سوى مكّه روز يكشنبه، دو شبْ باقى‏مانده از ماه رجب سال شصت بود و شب جمعه، سه شب از ماه شعبانْ گذشته، وارد مكّه شد و باقى‏مانده ماه شعبان و ماه‏هاى رمضان، شوّال و ذى قعده را در مكّه اقامت كرد. آن گاه در هشتم ذى حجّه، روز سه‏شنبه، روز ترويه و در همان روزى كه مسلم بن عقيل در كوفه قيام نموده بود، از مكّه خارج شد.^۱

۲۲۲.الفتوح : [حسين عليه السلام‏] در دل شب، به همراه خاندانش به سوى مكّه به راه افتاد و اين ، در حالى بود كه سه روز از ماه شعبان سال شصت ، گذشته بود.^۲

ر. ك: ص 268 (رخدادهاى ميان امام عليه السلام و وليد براى بيعت گرفتن) .

2 / 7

همراهان امام عليه السلام از خاندانش، در سفر به مكّه‏

۲۲۳.تاريخ الطبرى- به نقل از ابو مخنف -: حسين عليه السلام با فرزندان، برادران، برادرزاده‏ها و تمام خانواده‏اش بجز محمّد بن حنفيّه ، بيرون رفت .^۳

۲۲۴.الأخبار الطوال : حسين عليه السلام نيز به سمت مكّه ره‏سپار شد و دو خواهرش : زينب و امّ كلثوم ، و برادرزاده‏هايش و برادرانش : ابو بكر، جعفر و عبّاس ، و تمام بستگانش كه در مدينه بودند، جز برادرش محمّد بن حنفيّه ، همراه ايشان بودند .^۴

۲۱۹.تاريخ الطبرى- به نقل از ابو مخنف -: وقتى حسين عليه السلام به سمت مكّه ره‏سپار شد ، [اين آيه را ]تلاوت كرد: (از آن ديار ، با ترس و هراس ، بيرون رفت و اوضاع را مى‏پاييد . گفت: پروردگارا ! مرا از قوم ستمگر ، رهايى بخش).^۱

۲۲۰.الإرشاد : حسين عليه السلام به سمت مكّه ره‏سپار شد ، در حالى كه [اين آيه را ]مى‏خواند: (از آن ديار ، با ترس و هراس ، بيرون رفت و اوضاع را مى‏پاييد . گفت: پروردگارا ! مرا از قوم ستمگر ، رهايى بخش).
او راه اصلى را در پيش گرفت. خانواده‏اش به وى گفتند: اگر از راه اصلى صرف نظر كنى - چنان كه پسر زبير انجام داد -، [بهتر است‏] تا مبادا جستجوگرانِ حكومتى به تو برسند.
فرمود: «نه ! به خدا سوگند، هرگز از اين راه، جدا نمى‏شوم تا خداوند ، آنچه را مى‏خواهد ، مقدّر فرمايد».^۲