337
شهادت‌نامه امام حسين عليه السلام ج1

۲۷۱.الإرشاد : مسلم بن عقيل آمد تا وارد كوفه شد و در منزل مختار بن ابى عُبَيد ، سُكنا گزيد و آن ، خانه‏اى بود كه امروز به خانه سَلَم‏۱ بن مُسَيَّب معروف است. شيعيان به رفت و آمد نزد او رو آوردند. هر گاه گروهى از شيعيان نزد او اجتماع مى‏كردند ، نامه حسين بن على عليه السلام را برايشان مى‏خواند و آنان مى‏گريستند. مردم با او بيعت كردند و اين بيعت، ادامه يافت تا [شمار بيعت كنندگان‏] به هجده هزار نفر رسيد.
آن گاه مسلم - كه خدا رحمتش كند - براى حسين عليه السلام نامه نوشت و به ايشان خبر داد كه هجده هزار نفر ، بيعت كرده‏اند و از او خواست به كوفه بيايد. رفت و آمد شيعيان به نزد مسلم ، ادامه داشت تا اين كه محلّ اقامتش لو رفت و خبر به نعمان بن بشير رسيد . او والى كوفه از جانب معاويه بود و يزيد هم او را ابقا كرده بود.۲

۲۷۲.الملهوف : مسلم به همراه نامه‏اى كه امام حسين عليه السلام براى كوفيان نوشته بود، به سمت كوفه حركت كرد تا وارد كوفه شد . چون كوفيان از نامه باخبر شدند ، شادمانىِ آنان بسيار شد و او را در خانه مختار بن ابى عُبَيده ثقفى منزل دادند. شيعيان در آن جا رفت و آمد مى‏كردند و هر گاه گروهى از شيعيان جمع مى‏شدند ، مسلم نامه را براى آنان مى‏خواند و آنان مى‏گريستند ، تا اين كه هجده هزار نفر با وى بيعت كردند.۳

1.در اين كتاب، «سَلَم» آمده ؛ ولى در برخى مصادر، «سلام» و در برخى ديگر ، «مسلم» و «سالم» ثبت شده است.

2.أقبَلَ [مُسلِمُ بنُ عَقيلٍ‏] حَتّى‏ دَخَلَ الكوفَةَ ، فَنَزَلَ في دارِ المُختارِ بنِ أبي عُبَيدٍ ، وهِيَ الَّتي تُدعَى اليَومَ دارَ سَلَمِ بنِ المُسَيَّبِ ، وأقبَلَتِ الشّيعَةُ تَختَلِفُ إلَيهِ ، فَكُلَّمَا اجتَمَعَ إلَيهِ مِنهُم جَماعَةٌ قَرَأَ عَلَيهِم كِتابَ الحُسَينِ بنِ عَلِيٍّ عليه السلام وهُم يَبكونَ ، وبايَعَهُ النّاسُ ، حَتّى‏ بايَعَهُ مِنهُم ثَمانِيَةَ عَشَرَ ألفاً . فَكَتَبَ مُسلِمٌ - رَحِمَهُ اللَّهُ - إلَى الحُسَينِ عليه السلام ، يُخبِرُهُ بِبَيعَةِ ثَمانِيَةَ عَشَرَ ألفاً ، ويَأمُرُهُ بِالقُدومِ ، وجَعَلَتِ الشّيعَةُ تَختَلِفُ إلى‏ مُسلِمِ بنِ عَقيلٍ - رَضِيَ اللَّهُ عَنهُ - حَتّى‏ عُلِمَ مَكانُهُ ، فَبَلَغَ النُّعمانَ بنَ بَشيرٍ ذلِكَ ، وكانَ والِياً عَلَى الكوفَةِ مِن قِبَلِ مُعاوِيَةَ ، فَأَقَرَّهُ يَزيدُ عَلَيها (الإرشاد : ج ۲ ص ۴۱ ، روضة الواعظين : ص ۱۹۱) .

3.سارَ مُسلِمٌ بِالكِتابِ [الَّذي كَتَبَهُ الإِمامُ الحُسَينُ عليه السلام لِأَهلِ الكوفَةِ ]حَتّى‏ دَخَلَ إلَى الكوفَةِ ، فَلَمّا وَقَفوا عَلى‏ كِتابِهِ ، كَثُرَ استِبشارُهُم بِإِتيانِهِ إلَيهِم ، ثُمَّ أنزَلوهُ في دارِ المُختارِ بنِ أبي عُبَيدَةَ الثَّقَفِيِّ ، وصارَتِ الشّيعَةُ تَختَلِفُ إلَيهِ . فَلَمَّا اجتَمَعَ إلَيهِ مِنهُم جَماعَةٌ ، قَرَأَ عَلَيهِم كِتابَ الحُسَينِ عليه السلام وهُم يَبكونَ ، حَتّى‏ بايَعَهُ مِنهُم ثَمانِيَةَ عَشَرَ ألفاً (الملهوف : ص ۱۰۸) .


شهادت‌نامه امام حسين عليه السلام ج1
336

4 / 2

وارد شدن مسلم به كوفه و بيعت كوفيان با او

۲۶۹.مروج الذهب : مسلم ، از مكّه در نيمه ماه رمضان ، بيرون رفت و در پنجم شوّال به كوفه رسيد و در اين زمان ، امير كوفه ، نعمان بن بشير انصارى بود.۱

۲۷۰.تاريخ الطبرى- به نقل از ابو مخنف -: مسلم آمد تا وارد كوفه شد و در خانه مختار بن ابى عُبَيد۲ - كه امروز ، خانه مسلم بن مُسَيَّب ناميده مى‏شود - فرود آمد. شيعيان به رفت و آمد با مسلم پرداختند. چون گروهى از كوفيان در آن جا اجتماع كردند ، مسلم ، نامه حسين عليه السلام را برايشان خواند و آنان به شدّت گريستند.
آن گاه عابس بن ابى شَبيبِ شاكرى برخاست و حمد خدا كرد و او را سپاس گزارد و گفت: امّا بعد، من از طرف مردم ، سخن نمى‏گويم و نمى‏دانم در درون آنها چه مى‏گذرد و تو را در باره آنان نمى‏فريبم . به خدا سوگند ، از آنچه خودم را بر آن آماده كرده‏ام ، سخن مى‏گويم. به خدا سوگند ، هر گاه مرا فرا بخوانيد ، شما را اجابت مى‏كنم و به همراه شما با دشمنانتان مى‏جنگم و با شمشيرم از شما دفاع مى‏كنم تا خدا را ملاقات كنم و از اين كار ، چيزى جز رضاى خدا نمى‏خواهم. سپس حبيب بن مُظاهر فَقعَسى‏۳ برخاست و گفت: خدا ، تو را رحمت كند ! با جملاتى كوتاه ، آنچه در دل داشتى ، گفتى.
سپس گفت: سوگند به خدايى كه جز او خدايى نيست ، من نيز مانند عابس هستم.
سپس حَنَفى ، مانند همين سخنان را بر زبان راند.
حَجّاج بن على گفت : به محمّد بن بِشْر گفتم: تو هم سخنى دارى؟
گفت: دوست دارم خداوند ، اصحابم را با پيروزى ، عزيز گرداند ؛ ولى دوست ندارم كشته شوم و خوش نمى‏دارم كه دروغ بگويم.
شيعيان به نزد مسلم ، رفت و آمد داشتند ، تا اين كه محلّ اقامت او ، لو رفت و خبر به نُعمان بن بشير رسيد.۴

1.خَرَجَ مُسلِمٌ مِن مَكَّةَ فِي النِّصفِ مِن شَهرِ رَمَضانَ ، حَتّى‏ قَدِمَ الكوفَةَ لِخَمسٍ خَلَونَ مِن شَوّالٍ ، وَالأَميرُ عَلَيهَا النُّعمانُ بنُ بَشيرٍ الأَنصارِيُّ (مروج الذهب : ج ۳ ص ۶۴) .

2.ر .ك : نقشه شماره ۱ در پايان جلد ۲ .

3.فَقعَسى: نسبت به فَقعَس بن طَريف ، پدر يكى از طوايف قبيله اسد (تاج العروس : ج ۸ ص ۴۰۱ مادّه «فقعس») .

4.أقبَلَ مُسلِمٌ حَتّى‏ دَخَلَ الكوفَةَ ، فَنَزَلَ دارَ المُختارِ بنِ أبي عُبَيدٍ - وهِيَ الَّتي تُدعَى اليَومَ دارَ مُسلِمِ بنِ المُسَيَّبِ - وأقبَلَتِ الشّيعَةُ تَختَلِفُ إلَيهِ ، فَلَمَّا اجتَمَعَت إلَيهِ جَماعَةٌ مِنهُم ، قَرَأَ عَلَيهِم كِتابَ حُسَينٍ عليه السلام ، فَأَخَذوا يَبكونَ . فَقامَ عابِسُ بنُ أبي شَبيبٍ الشّاكِرِيُّ ، فَحَمِدَ اللَّهَ وأثنى‏ عَلَيهِ ، ثُمَّ قالَ : أمّا بَعدُ ، فَإِنّي لا اُخبِرُكَ عَنِ النّاسِ ، ولا أعلَمُ ما في أنفُسِهِم ، وما أغُرُّكَ مِنهُم ، وَاللَّهِ لَاُحَدِّثَنَّكَ عَمّا أنَا مُوَطِّنٌ نَفسي عَلَيهِ ، وَاللَّهِ لَاُجيبَنَّكُم إذا دَعَوتُم ، ولَاُقاتِلَنَّ مَعَكُم عَدُوَّكُم ، ولَأَضرِبَنَّ بِسَيفي دونَكُم حَتّى‏ ألقَى اللَّهَ ، لا اُريدُ بِذلِكَ إلّا ما عِندَ اللَّهِ . فَقامَ حَبيبُ بنُ مُظاهِرٍ الفَقعَسِيُّ ، فَقالَ : رَحِمَكَ اللَّهُ ! قَد قَضَيتَ ما في نَفسِكَ بِواجِزٍ مِن قَولِكَ ، ثُمَّ قالَ : وأنَا وَاللَّهِ الَّذي لا إلهَ إلّا هُوَ ، عَلى‏ مَثلِ ما هذا عَلَيهِ . ثُمَّ قالَ الحَنَفِيُّ مِثلَ ذلِكَ ، فَقالَ الحَجّاجُ بنُ عَلِيٍّ : فَقُلتُ لِمُحَمَّدِ بنِ بِشرٍ : فَهَل كانَ مِنكَ أنتَ قَولٌ ؟ فَقالَ : إن كُنتُ لَاُحِبُّ أن يُعِزَّ اللَّهُ أصحابي بِالظَّفَرِ ، وما كُنتُ لِاُحِبَّ أن اُقتَلَ ، وكَرِهتُ أن أكذِبَ . وَاختَلَفَتِ الشّيعَةُ إلَيهِ حَتّى‏ عُلِمَ مَكانُهُ ، فَبَلَغَ ذلِكَ النُّعمانَ بنَ بَشيرٍ (تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۳۵۵ . نيز ، ر . ك : أنساب الأشراف : ج ۲ ص ۳۳۴) .

تعداد بازدید : 173390
صفحه از 873
پرینت  ارسال به