5 / 3

شهادت عبدُ الأعلَى بن يزيد

نام او به صورت‏هاى عبد الأعلى بن يزيد و عبد الأعلى كَلْبى آمده است.^۱وى با تعدادى از جوانان قبيله كَلْب ، به يارى مسلم عليه السلام شتافتند؛ امّا توسّط مأموران ابن زياد ، دستگير شدند .^۲ ابن زياد ، او را در جايى به نام جَبّانة السَّبيع ، به شهادت رساند .^۳
بَلاذُرى ، وى را با نام عبد الأعلى بن زيد بن شجاع كَلْبى، جزو شهداى روز عاشورا آورده است .^۴

۵۱۴.تاريخ الطبرى- به نقل از ابو جَناب كلبى -: كثير بن شهاب بن حُصَين ، مردى را از قبيله كَلب به نام عبد الأعلَى بن يزيد ، ملاقات كرد كه لباس رزم پوشيده بود و در محلّه قبيله بنى فِتيان به سوى ابن عقيل مى‏رفت. او را دستگير كرد و نزد ابن زياد بُرد و جريان را به وى گفت .
عبد الأعلى به ابن زياد گفت: همانا قصد آمدن به نزد شما را داشتم .
ابن زياد گفت: در ذهنت ، چنين وعده‏اى به من داده بودى. دستور داد و او زندانى شد .^۵

۵۱۵.تاريخ الطبرى- به نقل از عَون بن ابى جُحَيفه -: وقتى عبيد اللَّه بن زياد ، مسلم بن عقيل و هانى بن عروه را كشت، عبد الأعلى كلبى را - كه كثير بن شهاب ، او را در محلّه قبيله بنى فِتيان ، دستگير كرده بود - ، خواست و او را آوردند . به وى گفت: جريانت را بگو.
عبد الأعلى گفت: خدا، كارهاى تو را اصلاح نمايد! من بيرون رفتم كه ببينم مردم ، چه مى‏كنند كه كثير بن شهاب ، مرا دستگير كرد .
ابن زياد به وى گفت: سوگند ياد كن كه جز براى آنچه گفتى ، بيرون نرفتى .
او از سوگند خوردن ، امتناع كرد. عبيد اللَّه گفت : او را به قبرستان سَبيع ببريد و در آن جا گردنش را بزنيد .
او را بردند و گردنش را زدند.^۶

۵۱۳.تاريخ الطبرى- به نقل از عُقبة بن ابى عَيزار -: [امام حسين عليه السلام به چهار مردى كه از كوفه آمده بودند ، ]فرمود: «به من خبر دهيد كه آيا فرستاده‏ام نزد شما آمد؟» .
گفتند: چه كسى؟
فرمود: «قيس بن مُسهِر صيداوى» .
گفتند: آرى. حُصَين بن تميم ، او را دستگير كرد و نزد ابن زياد فرستاد. ابن زياد به وى دستور داد تا تو و پدرت را لعنت كند. قيس بر تو و پدرت ، درود فرستاد و ابن زياد و پدرش را لعنت كرد و مردم را به يارى تو دعوت نمود و از آمدنت خبر داد. آن گاه ابن زياد ، دستور داد و از بالاى قصر ، [به پايين‏] پرتاب شد .
چشمان حسين عليه السلام اشك‏آلود شد و نتوانست جلوى اشك‏هايش را بگيرد و فرمود: «(برخى از آنان به شهادت رسيدند و برخى از آنها در انتظار [شهادت ]هستند و هرگز [عقيده خود را] تغيير نداده‏اند) . بار خدايا! بهشت را منزلگاه ما و آنان ، گردان و ميان ما و آنان، در محلّ استقرار رحمتت و پاداش‏هاى ذخيره شده و مرغوب، جمع گردان» .^۱

ر . ك : ص 632 (فصل هفتم / نامه امام عليه السلام به مردم كوفه از منزلگاه حاجِر در بطن الرُمَّه و شهادت فرستاده امام عليه السلام).