۵۹۴.الطبقات الكبرى (الطبقة الخامسة من الصحابة) -به نقل از فَرَزدَق- : حسين عليه السلام را ديدم و به وى گفتم: پدرم به قربانت ! اگر صبر كنى تا مردم ، حجّشان را بگزارند ، اميدوارم كه مردمِ حاضر در حج ، بر گِرد تو جمع شوند .
فرمود : «اى ابو فِراس ! از آنها (ياران يزيد) در امان نيستم» .۱
۵۹۵.الإرشاد : چون حسين عليه السلام خواست كه به سوى عراق حركت كند، خانه خدا را طواف كرد و سعىِ ميان صفا و مروه را انجام داد و از احرام ، بيرون آمد . ايشان ، به خاطر نگرانى از اين كه او را در مكّه دستگير كنند و نزد يزيد بفرستند ، نمىتوانست حج را تمام كند و به همين دليل ، حجّ خود را عمره كرد . پس با خانواده و فرزندان و شيعيانِ همراهش ، به سرعت، [از مكّه ]بيرون رفت و هنوز خبر [شهادت ]مسلم به او نرسيده بود؛چون چنانكه گفتيم، روز قيام مسلم، همان روز حركت حسين عليه السلام بود.
از فَرَزدَق شاعر ، نقل شده كه گفت: در سال شصتم، مادرم را به حج بردم . در ايّام حج - كه شتر او را مىراندم - ، هنگامى كه به حرم رسيدم، حسين بن على عليه السلام را ديدم كه از مكّه بيرون مىرفت، و شمشيرها و سپرهاى خود را همراه داشت.
گفتم : اين قطار شتر ، از كيست؟
گفتند : از حسين بن على .
پيش او رفتم و سلام كردم و گفتم: اى پسر پيامبر خدا ! خداوند ، حاجت و آرزوهايت را روا دارد ! پدر و مادرم به فدايت ! چرا حج نكردى و با شتاب مىروى؟
فرمود : «اگر شتاب نكنم، دستگير مىشوم» .۲
1.لَقيتُ حُسَيناً عليه السلام ، فَقُلتُ : بِأَبي أنتَ ! لَو أقَمتَ حَتّى يَصدُرَ النّاسُ لَرَجَوتُ أن يَتَقَصَّفَ أهلُ المَوسِمِ مَعَكَ ، فَقالَ : لَم آمَنهُم يا أبا فِراسٍ (الطبقات الكبرى / الطبقة الخامسة من الصحابة : ج ۱ ص ۴۵۵ ح ۴۳۸) .
2.لَمّا أرادَ الحُسَينُ عليه السلام التَّوَجُّهَ إلَى العِراقِ ، طافَ بِالبَيتِ وسَعى بَينَ الصَّفا وَالمَروَةِ ، وأحَلَّ مِن إحرامِهِ وجَعَلَها عُمرَةً ؛ لِأَنَّهُ لَم يَتَمَكَّن مِن تَمامِ الحَجِّ ؛ مَخافَةَ أن يُقبَضَ عَلَيهِ بِمَكَّةَ فَيُنفَذَ إلى يَزيدَ بنِ مُعاوِيَةَ ، فَخَرَجَ عليه السلام مُبادِراً بِأَهلِهِ ووُلدِهِ ومَنِ انضَمَّ إلَيهِ مِن شيعَتِهِ ، ولَم يَكُن خَبَرُ مُسلِمٍ قَد بَلَغَهُ ؛ لِخُروجِهِ يَومَ خُروجِهِ عَلى ما ذَكَرناهُ .
فَرُوِيَ عَنِ الفَرَزدَقِ الشّاعِرِ أنَّهُ قالَ : حَجَجتُ بِاُمّي في سَنَةِ سِتّينَ ، فَبَينا أنَا أسوقُ بَعيرَها حينَ دَخَلتُ الحَرَمَ ، إذ لَقيتُ الحُسَينَ بنَ عَلِيٍّ عليه السلام خارِجاً مِن مَكَّةَ ، مَعَهُ أسيافُهُ وتِراسُهُ .
فَقُلتُ : لِمَن هذا القِطارُ ؟ فَقيلَ : لِلحُسَينِ بنِ عَلِيٍّ عليه السلام ، فَأَتَيتُهُ فَسَلَّمتُ عَلَيهِ ، وقُلتُ لَهُ : أعطاكَ اللَّهُ سُؤلَكَ وأَمَلَكَ فيما تُحِبُّ ، بِأَبي أنتَ واُمّي يَابنَ رَسولِ اللَّهِ ! ما أعجَلَكَ عَنِ الحَجِّ ؟
فَقالَ : لَو لَم أعجَل لَاُخِذتُ (الإرشاد : ج ۲ ص ۶۷ ، إعلام الورى : ج ۱ ص ۴۴۵) .