1 / 13

نامه ابن زياد به ابن سعد و ترغيب به شتاب ورزيدن در نبرد با امام عليه السلام‏

۷۹۳.الأمالى ، صدوق- به نقل از عبد اللَّه بن منصور ، از امام صادق ، از پدرش امام باقر ، از جدّش امام زين العابدين عليهم السلام -: به عبيد اللَّه بن زياد ، خبر رسيد كه عمر بن سعد ، شب‏ها با حسين عليه السلام مى‏نشيند و با او سخن مى‏گويد و نبرد با او را خوش نمى‏دارد. عبيد اللَّه ، شمر بن ذى الجوشن را با چهار هزار سوار ، به سوى او فرستاد و به عمر بن سعد نوشت : «هنگامى كه اين نامه‏ام به تو رسيد، به حسين بن على ، مهلت نده و گلويش (گريبانش) را بگير و ميان آب و او ، مانع شو، همان گونه كه ميان عثمان و آب ، در روز حادثه قتل عثمان ، مانع شدند» .^۱

۷۹۱.الإمامة و السياسة: امام حسين عليه السلام و يارانش ، در كربلا فرود آمدند و ميان آنان و آب ، تپّه‏اى بود. امام حسين عليه السلام و يارانش ، خواستند كه آب بنوشند ؛ امّا دشمن ، ميان آنان و آب ، مانع شدند . شهر بن حَوشَب ، به امام حسين عليه السلام گفت: از آن نمى‏نوشيد تا آن گاه كه از آبِ جوشان دوزخ بنوشيد .
عبّاس بن على عليه السلام گفت: اى ابا عبد اللَّه ! ما بر حق هستيم . آيا بجنگيم ؟
فرمود : «آرى» .
او نيز بر اسبش سوار شد و برخى يارانش را بر اسب‏ها نشاند و به آنان ، حمله بُرد و آنان را از اطراف آب ، كنار زد تا آن كه از آن نوشيدند و سيراب شدند .^۱

۷۹۲.مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى- در ماجراى باز داشتن امام عليه السلام از آب -: ابن سعد ، مردى به نام عمرو بن حَجّاج زُبيدى را فرا خواند و سواران فراوانى را با او همراه كرد و به او فرمان داد تا بر راه‏آبى كه كنار لشكرگاه امام حسين عليه السلام بود ، فرود آيد . سواران ، بر راه‏آب ، فرود آمدند .
[ از آن سو ، ] هنگامى كه تشنگى حسين عليه السلام و يارانش شدّت گرفت ، برادرش عبّاس عليه السلام را فرا خواند و سى سوار و بيست پياده را با او همراه كرد و بيست مَشك به آنان داد . آنان ، در دلِ شب ، به فراتْ نزديك شدند . عمرو بن حَجّاج گفت: كيست ؟
هلال بن نافِع جَمَلى به او گفت: من پسرعموى تو ، از ياران حسين عليه السلام هستم . آمده‏ام تا از اين آبى كه از ما دريغ كرده‏ايد ، بنوشم .
عمرو به او گفت: بنوش . گوارايت باد !
نافع گفت: واى برتو ! چگونه به من فرمان مى‏دهى كه از آب بنوشم ، در حالى كه حسين عليه السلام و همراهانش ، از تشنگى در حال مرگ‏اند؟!
عمرو گفت: راست مى‏گويى . اين را مى‏دانم ؛ امّا فرمانى به ما داده شده است و ناگزيريم كه اين فرمان را به انجام برسانيم .
هلال ، يارانش را فرا خواند و به درون فرات رفتند . عمرو نيز يارانش را فرا خواند تا مانعِ آنان شوند . هر دو گروه ، بر سرِ آب ، سخت با هم درگير شدند . دسته‏اى مى‏جنگيدند و دسته‏اى ، مَشك‏ها را از آب ، پُر مى‏كردند . گروهى از ياران عمرو بن حَجّاج ، كشته شدند ؛ ولى هيچ يك از ياران حسين عليه السلام ، كشته نشدند . سپس آن گروه ، با آب به لشكرگاهشان باز گشتند و حسين عليه السلام و همراهانش ، آب نوشيدند . عبّاس عليه السلام ، آن روز، «سَقّا (آب‏آور) » ناميده شد» .^۲