777
شهادت‌نامه امام حسين عليه السلام ج1

1 / 20

شب راز و نياز

۸۲۴.أنساب الأشراف : هنگامى كه شب بر حسين عليه السلام و يارانش ، سايه افكند، آنان ، همه شب را به نماز و تسبيح و آمرزش‏خواهى ايستادند و دعا و گريه و زارى كردند .۱

۸۲۵.مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى : شب ، در رسيد و حسين عليه السلام ، شب عاشورا را به ركوع و سجود و گريه و آمرزش‏خواهى و تضرّع و زارى پرداخت و يارانش ، زمزمه‏هايى [ بدون وقفه ]مانند آواى زنبور عسل داشتند .۲

۸۲۶.الملهوف : حسين عليه السلام و يارانش ، آن شب را به راز و نياز و ركوع و سجود و قيام و قعود و زمزمه‏هايى مانند زنبور عسل گذراندند . در آن شب ، 32 تن از لشكر عمر بن سعد ، به آنان پيوستند . نماز فراوان و داشتن كمالات ، شيوه حسين عليه السلام در طول زندگى‏اش بود.۳

۸۲۷.البدايه و النهاية- به نقل از حارث بن كعب و ابو ضحّاك ، از امام زين العابدين عليه السلام -: حسين عليه السلام و يارانش ، همه شبشان را نماز خواندند و آمرزش خواستند و دعا و گريه و زارى كردند . سواران نگهبان دشمن ، به فرماندهى عَزرَة بن قيس اَحمَسى ، پشت آنها مى‏چرخيدند. همچنين حسين عليه السلام ، تلاوت مى‏كرد: (و البته كسانى كه كافر شده‏اند ، نبايد تصوّر كنند اين كه به ايشان مهلت مى‏دهيم ، براى آنان نيكوست . ما فقط به ايشان ، مهلت مى‏دهيم تا بر گناه [ خود ]بيفزايند ؛ و [ آن گاه ]عذابى خفّت‏آور خواهند داشت . خداوند ، بر آن نيست كه مؤمنان را به اين [ حالى ] كه شما بر آن هستيد، وا گذارد ، تا آن كه پليد را از پاك ، جدا كند ...)۴ تا آخر آيه‏۵ .۶

1.لَمّا جَنَّ اللَّيلُ عَلَى الحُسَينِ عليه السلام وأصحابِهِ قامُوا اللَّيلَ كُلَّهُ يُصَلّونَ ويُسَبِّحونَ ويَستَغفِرونَ ويَدعونَ ويَتَضَرَّعونَ (أنساب الأشراف : ج ۳ ص ۳۹۴ ، المنتظم : ج ۵ ص ۳۳۸) .

2.جاءَ اللَّيلُ ، فَباتَ الحُسَينُ عليه السلام تِلكَ اللَّيلَةَ [لَيلَةَ عاشوراءَ] راكِعاً ساجِداً باكِياً مُستَغفِراً مُتَضَرِّعاً ، وباتَ أصحابُهُ ولَهُم دَوِيٌّ كَدَوِيِّ النَّحلِ (مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى : ج ۱ ص ۲۵۱ ، الفتوح : ج ۱ ص ۹۹) .

3.قالَ الرّاوي : وباتَ الحُسَينُ عليه السلام وأصحابُهُ تِلكَ اللَّيلَةَ ولَهُم دَوِيٌّ كَدَوِيِّ النَّحلِ ، ما بَينَ راكِعٍ وساجِدٍ وقائِمٍ وقاعِدٍ ، فَعَبَرَ عَلَيهِم في تِلكَ اللَّيلَةِ مِن عَسكَرِ عُمَرَ بنِ سَعدٍ اثنانِ وثَلاثونَ رَجُلاً . وكَذا كانَت سَجِيَّةُ الحُسَينِ عليه السلام في كَثرَةِ صَلاتِهِ وكَمالِ صِفاتِهِ (الملهوف : ص ۵۷ / طبعة أنوار الهدى ، بحار الأنوار : ج ۴۴ ص ۳۹۴) .

4.آل عمران : آيه ۱۷۸ و ۱۷۹ .

5.ادامه آيه چنين است : (... و خداوند ، بر آن نيست كه شما را از غيب ، آگاه سازد ؛ امّا خداوند ، از ميان فرستادگان خويش ، برخى را به خواست خويش برمى‏گزيند . پس به خدا و فرستادگانش ايمان بياوريد و البته اگر ايمان بياوريد و تقوا پيشه كنيد ، پاداشى بزرگ خواهيد داشت) .

6.باتَ الحُسَينُ عليه السلام وأصحابُهُ طولَ لَيلِهِم يُصَلّونَ ويَستَغفِرونَ ويَدعونَ ويَتَضَرَّعونَ ، وخُيولُ حَرَسِ عَدُوِّهِم تَدورُ مِن وَرائِهِم ، عَلَيها عَزرَةُ بنُ قَيسٍ الأَحمَسِيُّ ، وَالحُسَينُ عليه السلام يَقرَأُ : (وَلَا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ أَنَّمَا نُمْلِى لَهُمْ خَيْرٌ لِاَّنفُسِهِمْ إِنَّمَا نُمْلِى لَهُمْ لِيَزْدَادُواْ إِثْمًا وَلَهُمْ عَذَابٌ مُّهِينٌ * مَّا كَانَ اللَّهُ لِيَذَرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى‏ مَا أَنتُمْ عَلَيْهِ حَتَّى‏ يَمِيزَ الْخَبِيثَ مِنَ الطَّيِّبِ) ، الآيَةَ (البداية و النهاية : ج ۸ ص ۱۷۷) .


شهادت‌نامه امام حسين عليه السلام ج1
776

۸۲۳.الخرائج و الجرائح- به نقل از ابو حمزه ثُمالى -: از امام العابدين عليه السلام روايت شده كه فرمود : «من در شبى كه صبحِ فردايش ، پدرم كشته شد ، با او بودم . به يارانش فرمود : "اين ، شب است . [ سياهىِ ]آن را مركَب خود بگيريد كه اين جماعت ، در پىِ من هستند ؛ و اگر مرا بكُشند ، ديگر به شما ، كارى ندارند . شما [از ناحيه بيعت با من‏] ، آزاد و صاحب اختيار هستيد" .
يارانش گفتند : نه . به خدا سوگند ، هرگز چنين نمى‏شود !
فرمود : "فردا ، شما كشته مى‏شويد و هيچ يك از شما [ از مرگ ] نمى‏رَهَد" .
گفتند : ستايش ، خدايى كه ما را به شَرَف كشته شدن همراه تو رساند !
سپس امام عليه السلام دعا كرد و به آنان فرمود : "سرهايتان را بالا بگيريد و بنگريد" .
پس به جايگاه و منزلگاه خود در بهشت نگريستند ، و امام عليه السلام به آنان مى‏فرمود : "فلانى ! اين ، خانه توست" و "فلانى ! اين ، قصر توست" و "فلانى ! اين ، درجه توست" .
از اين رو ، هر يك از آنان ، با سر و سينه به استقبال نيزه‏ها و شمشيرها مى‏رفتند تا به جايگاهشان در بهشت برسند» .۱

1.قالَ عَلِيُّ بنُ الحُسَينِ : كُنتُ مَعَ أبِيَ اللَّيلَةَ الَّتي قُتِلَ صَبيحَتَها ، فَقالَ لِأَصحابِهِ : هذَا اللَّيلُ فَاتَّخِذوهُ جَمَلاً ؛ فَإِنَّ القَومَ إنَّما يُريدونَني ، ولَو قَتَلوني لَم يَلتَفِتوا إلَيكُم ، وأنتُم في حِلٍّ وسَعَةٍ ، فَقالوا : لا وَاللَّهِ ، لا يَكونُ هذا أبَداً . قالَ : إنَّكُم تُقتَلونَ غَداً كَذلِكَ ، لا يُفلِتُ مِنكُم رَجُلٌ . قالوا : الحَمدُ للَّهِ‏ِ الَّذي شَرَّفَنا بِالقَتلِ مَعَكَ . ثُمَّ دَعا ، وقالَ لَهُم : اِرفَعوا رُؤوسَكُم وَانظُروا . فَجَعَلوا يَنظُرونَ إلى‏ مَواضِعِهِم ومَنازِلِهِم مِنَ الجَنَّةِ ، وهُوَ يَقولُ لَهُم : هذا مَنزِلُكَ يا فُلانُ ، وهذا قَصرُكَ يا فُلانُ ، وهذِهِ دَرَجَتُكَ يا فُلانُ . فَكانَ الرَّجُلُ يَستَقبِلُ الرِّماحَ وَالسُّيوفَ بِصَدرِهِ ، ووَجهِهِ لِيَصِلَ إلى‏ مَنزِلِهِ مِنَ الجَنَّةِ (الخرائج و الجرائح : ج ۲ ص ۸۴۷ ح ۶۲ ، بحار الأنوار : ج ۴۴ ص ۲۹۸ ح ۳) .

تعداد بازدید : 149649
صفحه از 873
پرینت  ارسال به