2 / 4

سخن گفتن بُرَير بن خُضَير با سپاه كوفه

۸۵۴.الأمالى ، صدوق- به نقل از عبد اللَّه بن منصور ، از امام صادق ، از پدرش امام باقر ، از جدّش امام زين العابدين عليهم السلام ، در يادكردِ حوادث روز عاشورا -: تشنگى بر حسين عليه السلام و يارانش چيره شد . مردى از يارانش به نام بُرَير بن خُضَير هَمْدانى ،^۱ بر او وارد شد و گفت: اى فرزند پيامبر خدا ! آيا به من اجازه مى‏دهى تا به سوى آنان بروم و با ايشان ، سخن بگويم ؟
امام عليه السلام ، اجازه داد . او به سوى ايشان رفت و فرمود: «اى مردم! خداوند عزّوجل ، محمّد صلى اللَّه عليه و آله را به حق، بشارت دهنده و بيم دهنده ، دعوتگر به خدا با اجازه‏اش و چراغ فروزان [ راهش ] بر انگيخت ؛ و اين ، آب فرات است كه خوكان و سگان صحرا در آن مى‏روند ؛ امّا ميان آن و فرزند اين پيامبر ، جدايى انداخته‏اند .
آنان گفتند: اى بُرَير ! زياد حرف زدى . بس است ! به خدا سوگند ، حسين تشنگى خواهد كشيد ، همان گونه كه پيشينيانِ او ، تشنگى كشيدند !
حسين عليه السلام فرمود : «اى بُرَير ! بنشين» .^۲

2 / 5

احتجاج‏هاى امام عليه السلام بر سپاه كوفه‏

۸۵۵.الأمالى ، صدوق- به نقل از عبد اللَّه بن منصور ، از امام صادق ، از پدرش امام باقر ، از جدّش امام زين العابدين عليهم السلام ، در ياد كردِ حوادث روز عاشورا -: حسين عليه السلام ، با تكيه دادن بر شمشيرش برخاست و با بلندترين صدايش ، ندا داد و گفت : «شما را به خدا سوگند مى‏دهم ، آيا مرا مى‏شناسيد ؟» .
گفتند: آرى . تو فرزند پيامبر خدا و نوه او هستى .
فرمود : «شما را به خدا سوگند مى‏دهم ، آيا جدّ من، پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله نيست ؟!» .
گفتند : چرا . به يقين هست .
فرمود : «شما را به خدا سوگند مى‏دهم، آيا مادر من، فاطمه دختر محمّد صلى اللَّه عليه و آله نيست ؟» .
گفتند: چرا . به يقين هست .
فرمود : «شما را به خدا سوگند مى‏دهم، آيا پدر من، على بن ابى طالب عليه السلام نيست ؟!» .
گفتند: چرا . به يقين هست .
فرمود : «شما را به خدا سوگند مى‏دهم، آيا مادربزرگم، خديجه، دختر خُوَيلد، نخستين زن مسلمان اين امّت نيست ؟!» .
گفتند: آرى . به يقين هست .
فرمود : «شما را به خدا سوگند مى‏دهم، آيا سيّد الشهدا ، حمزه ، عموى پدرم نيست؟!» .
گفتند: چرا . به يقين هست .
فرمود : «شما را به خدا سوگند مى‏دهم، آيا جعفرِ پرواز كننده [ با دو بال ] در بهشت، عموى من نيست ؟!» .
گفتند: چرا . به يقين هست .
فرمود : «شما را به خدا سوگند مى‏دهم، آيا اين شمشير پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله نيست كه بر خود آويخته‏ام ؟!» .
گفتند: چرا . به يقين هست .
فرمود : «شما را به خدا سوگند مى‏دهم، آيا اين ، عمامه پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله نيست كه من پوشيده‏ام ؟!» .
گفتند: چرا . به يقين هست .
فرمود : «شما را به خدا سوگند مى‏دهم، آيا على عليه السلام ، نخستين آنان (مسلمانان) در اسلام آوردن و داناترين و بُردبارترينِ آنها ، و ولىّ هر مرد و زن مسلمان نيست ؟!» .
گفتند: چرا . به يقين هست .
فرمود: «پس به سبب چه چيزى ، خونم را حلال مى‏شِمُريد ، در حالى كه پدرم ، فرداى قيامت ، كسانى را از حوض [ كوثر ] مى‏راند ، همان گونه كه شتر تشنه را از آب مى‏رانند و پرچم ستايش ، روز قيامت ، در دستان جدّم است ؟!» .
گفتند: ما همه اينها را مى‏دانيم ؛ امّا تو را آسوده نمى‏گذاريم تا تشنه بميرى .
حسين عليه السلام - كه در آن وقت، 57 ساله بود - ، محاسنش را در دست گرفت و آن گاه فرمود : «خشم خدا ، بر يهودْ بالا گرفت، هنگامى كه گفتند : عُزَير، فرزند خداست . خشم خدا ، بر مسيحيانْ بالا گرفت ، هنگامى كه گفتند: مسيح، فرزند خداست . خشم خدا ، بر مَجوسْ بالا گرفت ، هنگامى كه آتش را به جاى خدا پرستيدند . خشم خدا ، بر قومى كه پيامبرشان را كُشتند ، بالا گرفت . نيز خشم خدا ، بر اين دسته كه اراده‏كُشتن فرزند پيامبرشان را دارند، بالا گرفته است» .^۳

۸۵۳.تاريخ اليعقوبى : زُهَير بن قَين ، سوار بر اسبش ، بيرون آمد و ندا داد: اى كوفيان! شما را از عذاب خدا ، بيم مى‏دهم و بر حذر مى‏دارم . بندگان خدا ! فرزند فاطمه ، به دوستى و يارى ، سزامندتر از فرزند سميّه است . پس اگر آنان را يارى نمى‏دهيد، دستِ كم با آنان نجنگيد.
اى مردم! بر روى زمين، پسرِ دختر پيامبرى نمانده است ، جز حسين عليه السلام ، و هيچ كس بر كُشتن او ، حتّى با گفتن يك كلمه يارى نمى‏دهد ، مگر آن كه خداوند ، زندگى‏اش را تيره مى‏گردانَد و به سخت‏ترين عذاب آخرت، عذابش مى‏كند .^۱