توضيحى در باره مقصود از اجازه دادن خدا براى كشته شدن امام حسين عليه السلام و يارانش
در شمارى از رواياتى كه گذشت ، به نقل از امام حسين عليه السلام آمده كه ايشان ، صبح عاشورا ، ضمن دعوت كردن ياران خود به شكيبايى و مقاومت ، فرمود :
إنَّ اللَّهَ عزّوجل قَد أذِنَ فى قَتلِكُمُ اليَومَ وقَتلى۱ .
خداوند عزّوجل امروز به كشتن شدن شما و من ، اجازه داد.
با ملاحظه اين گونه روايات ، اين پرسش پيش مىآيد كه : مقصود از اذن الهى در كشته شدن امام عليه السلام و يارانش چيست ؟
پاسخ ، اين است كه اذن الهى ، بر دو گونه است :
1 . اذن تشريعى
بدين معنا كه در نظام قانونگذارى (تشريعى) ، در مواردى ، خداوند متعال ، اجازه مىدهد كه انسان ، كارى را انجام دهد ، و در مواردى نيز اجازه نمىدهد .
بىترديد ، كشته شدن امام عليه السلام و يارانش ، سرآمد محرّمات تشريعى الهى است . بنا بر اين ، مقصود از «اذن» در رواياتى كه ملاحظه شد ، قطعاً اذن تشريعى نيست .
2 . اذن تكوينى
مقصود از اذن تكوينى ، اين است كه تحقّق هر پديده در جهان ، منوط به اجازه تكوينى آفريدگار جهان است . توضيح مطلب ، اين كه در نظام آفرينش ، هر پديده ، علّت خاصّى دارد كه تنها از مجراى آن ، قابل تحقّق است ؛ امّا تأثير اسباب در مُسبّبات ، منوط به اذن الهى است ؛ يعنى براى نمونه ، تا خدا نخواهد ، آتش نمىسوزانَد ، چنان كه آتش نمرود ، ابراهيم عليه السلام را نسوزانْد . همچنين تا خدا نخواهد ، كارد نمىبُرَد ، چنان كه كاردِ ابراهيم عليه السلام ، گلوىِ اسماعيل عليه السلام را نبُريد ، و اين ، معناىِ «توحيد اَفعالى» است .
بر اين اساس ، مقتضاى آزادى انسان ، امكان داشتن اجتماع اذن تكوينى الهى و نهى تشريعىِ اوست ؛ زيرا در غير اين صورت ، مخالفت با نهى تشريعى ، امكانپذير نخواهد بود ، و اين ، به معناى آزادى نداشتن انسان در انتخاب يكى از دو راه سعادت و شقاوت است .
بنا بر اين ، سخن امام حسين عليه السلام در مورد اذن خداوند متعال در كُشته شدن او و يارانش ، اشاره به اين آيه شريف است كه (ومَآ أَصَابَ مِن مُّصِيبَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ؛۲هيچ ناگوارىاى به شما نمىرسد ، مگر به فرمان خداست ) ، مقصود از آن نيز اذن تكوينى الهى در حادثه خونين كربلاست .
بدين سان ، امام عليه السلام با اين سخن ، مىخواهد به ياران خود بگويد كه تقدير حكيمانه خداوند ، اين است كه ما همگى ، امروز ، در راه انجام وظيفه ، شهيد شويم . از اين رو ، بايد در برابر اين مصيبت ، شكيبايى پيشه سازيم و تسليم تقدير الهى و راضى به قضاى او باشيم .
