2 / 13

سخن امام عليه السلام با يارانش‏

۸۹۶.معانى الأخبار- از امام زين العابدين عليه السلام -: چون كار [ نبرد ] بر حسين عليه السلام سخت شد ، همراهانش به او نگريستند و او حالى متفاوت داشت . همراهانش هر چه كار سخت‏تر مى‏شد ، رنگشان دگرگون مى‏شد و مضطرب مى‏شدند و دل‏هايشان به تپش مى‏افتاد ، اما امام و برخى ياران ويژه‏اش رنگشان ، گلگون مى‏شد و اندامشان آرامش مى‏يافت و جان‏هايشان ، قرار مى‏گرفت .
برخى به برخى ديگر گفتند : بنگريد كه او باكى از مرگ ندارد !
حسين عليه السلام به آنان فرمود : «اى بزرگ‏زادگان ! شكيبا باشيد . مرگ ، جز پلى نيست كه شما را از سختى و ناخوشى ، به سوى بهشتِ پُرگستره و نعمتِ جاويدان ، عبور مى‏دهد . كدامتان خوش ندارد كه از زندان به قصر منتقل شود؟! و آن براى دشمنانتان ، مانند انتقال از قصر به زندان و شكنجه شدن است .
پدرم از پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله برايم نقل كرد : "دنيا ، زندانِ مؤمن و بوستانِ كافر است و مرگ ، پل مؤمنان به سوى بهشت‏هايشان و پل كافران به دوزخشان است" . نه دروغ مى‏گويم و نه به من ، دروغ گفته شده است» .^۱

۸۹۷.تاريخ دمشق- به نقل از بشر بن طانحه ، از مردى از قبيله هَمْدان -: حسين بن على عليه السلام ، صبحِ روزى كه به شهادت رسيد ، برايمان سخنرانى كرد و پس از حمد و ثناى الهى فرمود : «بندگان خدا ! از خدا ، پروا كنيد و از دنيا ، بر حذر باشيد كه اگر دنيا براى كسى مى‏مانْد و كسى در آن مى‏مانْد ، پيامبران ، سزاوارترين افراد به ماندن و سزامندتر به خشنود شدن از قضاى الهى و خشنودتر به آن بودند؛ امّا خداى متعال ، دنيا را براى آزمايش ، و اهلش را براى نابودى آفريده است . نوى آن ، كهنه و نعمتش زايل و شادى‏اش تلخ مى‏شود . سراى آن ، فقط براى رسيدن و خانه‏اش براى دل كَنْدن است . توشه برگيريد كه بهترين توشه ، پرهيزگارى است ، و پروا كنيد ، شايد كه رستگار شويد» .^۲

اشاره‏اى به چگونگى به جا آوردنِ نماز خوف‏

در بيشتر نقل‏ها ، آمده است كه امام حسين عليه السلام ، نماز ظهر عاشورا را با جماعت ، به شكل نماز خوف خوانده‏اند.
گفتنى است كه نماز خوف ، مانند نماز مسافر ، چه به صورت فُرادا و چه به جماعت ، شكسته (قصر) است و در صورتى كه به جماعتْ خوانده شود ، بنا بر مشهور ، بدين گونه است كه : مجاهدان ، دو دسته مى‏شوند . دسته اوّل ، يك ركعت با امام مى‏خوانند و امام ، پس از اِتمام ركعت اوّل ، تأمّل مى‏كند تا مأمومان ، ركعت دوم را فُرادا بخوانند و خود را به سنگرها و نقاطى كه بايد بروند ، مى‏رسانند و آن گاه ، گروه دوم ، جاى آنها را مى‏گيرند و ركعت اوّل خود را با ركعت دوم امام ، به جا مى‏آورند.
نماز خوف ، به گونه‏هاى ديگرى نيز بيان شده و جزئيات بيشترى دارد كه در كتب تفسيرى و فقهى ، آمده است.