ر . ك : دانش‏نامه امام حسين عليه السلام : ج 14 ص 79 (بخش پانزدهم / فصل دهم / دعاهاى امام عليه السلام در روز عاشورا) .

۹۰۲.البداية و النهاية- به نقل از محمّد بن قيس -: ياران حسين عليه السلام ، دوتا دوتا و يكى يكى ، نزدش مى‏آمدند و پيشِ رويش مى‏جنگيدند و حسين عليه السلام هم برايشان ، دعا مى‏كرد و مى‏گفت : «خداوند ، بهترين جزاى پرهيزگاران را به شما بدهد!» .
آنان هم بر حسين عليه السلام ، سلام مى‏دادند و مى‏جنگيدند تا كشته شوند.^۱

2 / 15

دعا و گريه برخى بزرگان كوفه براى امام عليه السلام‏

۹۰۳.تاريخ الطبرى- به نقل از سعد بن عُبَيده -: برخى بزرگان كوفه ، بر تپّه‏اى ايستاده بودند و مى‏گريستند و مى‏گفتند: خدايا ! نصرتت را نازل كن .
گفتم: اى دشمنان خدا! چرا پايين نمى‏آييد و يارى‏اش نمى‏دهيد؟!^۲

2 / 16

آخرين دعاى حسين عليه السلام در روز عاشورا

۹۰۴.مصباح المتهجّد- به نقل از ابو عبد اللَّه، حسين بن على بن سفيان بَزوفَرى -: آخرين دعاى امام حسين عليه السلام در روزى كه او را در ميان گرفتند و مغلوب شد ، [اين بود ] : «خداوندا ! تو والامكان ، سِتُرگِ چيره ، چاره‏ساز و بى‏نياز از آفريده‏هايى كه بزرگى‏ات فراگير است و بر هر چه بخواهى ، توانايى . رحمتت نزديك و وعده‏ات راست است . فرو ريزنده نعمت ، نيكوْآزمون ، نزديكْ چون خوانده شوى ، محيط بر هر چه آفريدى ، پذيرنده توبه آن كه به سويت باز گردد ، توانا بر هر چه اراده كنى ، دريابنده هر چه بجويى ، سپاس‏گزارى ، چون سپاسَت بگزارند و ياد كننده‏اى ، چون يادت كنند ! از سرِ نياز ، تو را مى‏خوانم و از سرِ نادارى ، به تو رغبت مى‏ورزم و از سرِ ترس ، به تو پناه مى‏برم و از سرِ اندوه ، نزد تو مى‏گِريم و از سرِ ضعف ، يارى‏ات را مى‏طلبم و براى كفايت كردن ، بر تو توكّل مى‏كنم . ميان ما و قوم ما ، داورى كن كه آنان ، ما را فريفتند و نيرنگ زدند و ما را وا نهادند و به ما خيانت كردند و ما را كُشتند ، در حالى كه ما خاندانِ پيامبرت و فرزندان حبيبت محمّد بن عبد اللَّه صلى اللَّه عليه و آله هستيم كه او را به رسالتت برگزيدى و بر وحى‏ات امينش كردى . پس براى ما فَرَجى و گشايشى قرار ده ، به رحمتت ، اى مهربان‏ترينِ مهربانان !» .^۳