121
شهادت‌نامه امام حسين عليه السلام 2

زياد - كه خودِ طبرى ، آن را گزارش كرده - ، منافات دارد .۱ لذا گزارش شيخ مفيد كه او را از همراهانِ امام حسين عليه السلام‏۲ بر شمرده ، صحيح است .
در «زيارت رجبيّه» ، آمده است :
السَّلامُ عَلى‏ زائِدَةَ بنِ مُهاجِرٍ۳ .
سلام بر زائِدة بن مُهاجر !
در «زيارت ناحيه مقدّسه» نيز آمده است :
السَّلامُ عَلى‏ يَزيدَ بنِ زِيادِ بنِ المُهاجِرِ الكِندِيِّ .
سلام بر يزيد بن زياد بن مُهاجر كِنْدى !۴

1.علّامه محمّدتقى شوشترى، در ردّ سخن طبرى (تاريخ الطبرى: ج ۵ ص ۴۰۸) كه گفته است: «يزيد بن مُهاصِر، از كسانى بود كه براى رويارويى با حسين عليه السلام، با عمر بن سعد، همراه شدند»، ضمن بيان منافات داشتن اين سخن با گفتگوى يزيد بن زياد و فرستاده ابن زياد، مى‏نويسد: احتمال دارد كه اين گفته طبرى: «مع عمر بن سعد»، تحريف شده «مع الحُرّ بن يزيد» باشد؛ چون رسم الخط اين دو، شبه هم است؛ و اگر نبود كه ابن اثير نيز در الكامل (ج ۲ ص ۵۶۹)، عبارت «و كان ممّن خرج مع عمر بن سعد» را از طبرى نقل كرده، مى‏گفتيم كه اين نوشته، حاشيه‏اى اجتهادى از ديگران بوده كه با متن، آميخته شده است و در روزگاران گذشته، چنين آميختگى‏هايى بسيار رُخ مى‏داده است. به هر حال، اين رجز كه: «من رهاكننده و واگذارنده ابن سعد هستم»، با گفته ما، منافاتى ندارد. علّامه مجلسى هم خَلطى صورت داده و او را دو نفر به شمار آورده است. وى، اوّلاً از محمّد بن ابى طالب، نقل كرده است: آن گاه، يزيد بن زياد شعثا، هشت تير به سوى دشمن، پرتاب كرد كه پنج تير، به هدف اصابت كرد و هر تيرى را كه پرتاب مى‏كرد، امام حسين عليه السلام مى‏فرمود: «خدايا! پرتابش را درست و پاداشش را بهشت، قرار ده». دشمنان، به او هجوم آوردند و به شهادتش رساندند (تسلية المجالس : ج ۲ ص ۳۰۰) . ثانياً از ابن نَما نقل كرده كه: پس از نقل كشته شدن ابو عمرو نَهشَلى، يزيد بن مهاجر، به ميدان آمد و با تير، پنج تن از ياران عمر را كُشت. سپس همراه حسين عليه السلام شد و مى‏سرود: من، يزيدم و پدرم، مُهاجر است‏ و گويى شير كمين كرده در بيشه‏ام‏ (مثير الأحزان : ص ۶۱) . دليل اشتباه وى، اين است كه اين يزيد، در نقل اوّل به پدرش و در نقل دوم به جدّش نسبت داده شده است. بر اساس آنچه از طبرى بازگو كرديم، روشن شد كه گفته وى: «الشعثاء»، تحريف شده «أبو الشعثاء» است و گفته‏اش: «بثمانية» تحريف «بمائة» است. همچنين گفته او: «مهاجر» در بيت دوم، تحريف «مُهاصِر» است. امّا اين كه ابن شهرآشوب، در المناقب (ج ۴ ص ۱۰۳) ، او را يزيد بن مُهاصر جُعْفى عنوان كرده، بايد گفت كه او كِنْدى است، نه جُعْفى (قاموس الرجال : ج ۱۱ ص ۱۰۲) .

2.الإرشاد : ج ۲ ص ۸۳ .

3.ر . ك : دانش‏نامه امام حسين عليه السلام : ج ۱۲ ص ۱۲۲ ح ۳۲۸۰ (زيارت امام عليه السلام در اوّل رجب) .

4.ر .ك : ص ۹۱۵ ح ۲۱۱۰ (زيارت دوم، به روايت الإقبال) .


شهادت‌نامه امام حسين عليه السلام 2
120

3 / 31

يزيد بن زياد بن مُهاصِر

ابو شَعثا يزيد بن زياد بن مُهاصِر كِنْدى‏۱ ، كه در منابع حديثى و تاريخى ، به صورت‏هاى مختلفى از وى نام برده شده است .۲ بر پايه برخى از گزارش‏ها ، وى همراه امام حسين عليه السلام بود و در راه كربلا ، هنگامى كه فرستاده ابن زياد ، براى حُر پيام آورد كه بر امام حسين عليه السلام سختگيرى كند ، ضمن برخوردى تند ، به او گفت :
پروردگارت را نافرمانى كردى و در نابودى خود ، از پيشوايت ، پيروى كردى و براى خود ، ننگ و آتش [ دوزخ ] را كسب كردى . خداوند عزّوجلّ فرموده است : (و آنها را پيشوايانى قرار داديم كه به سوى آتش ، فرا مى‏خوانند و روز قيامت ، يارى نمى‏شوند) . پس او (ابن زياد) ، پيشواى توست .۳
وى ، جنگاور و تيرانداز ماهرى بود كه روز عاشورا ، با تيراندازى ، شمارى از سپاهيان دشمن را به هلاكت رساند . امام عليه السلام نيز در باره او دعا كرد و فرمود :
اللَّهُمَّ سَدِّد رَميَتَهُ ، وَاجعَل ثَوابَهُ الجَنَّةَ .
خداوندا ! تيرش را به هدف برسان و ثوابش را بهشتْ قرار ده۴ .
گفتنى است كه طبرى ، وى را از سپاه عمر بن سعد ، شمرده است كه پس از ردّ شرطهاى امام حسين عليه السلام ، همانند حُر ، به سپاه امام عليه السلام پيوست ؛۵ ولى اين سخن ، با گفتگوى وى با فرستاده ابن

1.تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۴۰۸ .

2.يزيد بن زياد بن مهاصر بن نعمان كندى ، يزيد بن زياد ابو الشعثاء ، يزيد بن زياد بن مظاهر كندى ، يزيد بن زياد بن مهاجر كندى ، يزيد بن زيد بن مهاصر ، يزيد بن معاصر ابو الشعثاى كندى ، يزيد بن مهاجر ، يزيد بن مهاصر جعفى، زائدة بن مهاجر، زياد بن مُهاصِر كندى ، ابو الشعثاى كندى (ر . ك : التاريخ الكبير: ج ۸ ص ۳۶۳ ح ۳۳۴۲، نسب معدّ: ج ۱ ص ۱۵۹، الكامل فى التاريخ: ج ۲ ص ۵۶۹، الفتوح: ج ۵ ص ۷۷، مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى: ج ۲ ص ۱۹ و ۲۵ و ۲۳۱، الإرشاد: ج ۲ ص ۸۳، المناقب ، ابن شهرآشوب : ج ۴ ص ۱۰۳، روضة الواعظين: ص ۲۰۶، الأمالى ، شجرى : ج ۱ ص ۱۷۲، الحدائق الورديّة: ج ۱ ص ۱۲۲. نيز، ر . ك : دانش‏نامه امام حسين عليه السلام: ج ۱۲ ص ۱۲۳ ح ۳۲۸۰ (زيارت امام عليه السلام در اوّل رجب) و همين شهادت‏نامه: ج ۲ ص ۱۲۲ - ۱۲۴ ح ۹۸۷ - ۹۹۱ و ص ۹۱۵ ح ۲۱۱۰ (زيارت دوم، به روايت الإقبال) .

3.ر . ك : ج ۱ ص ۷۰۰ (بخش چهارم / فصل هفتم / نامه ابن زياد به حُر، جهت سختگيرى بر امام عليه السلام) .

4.ر . ك : ص ۱۲۲ ص ۹۸۷ .

5.همان .

تعداد بازدید : 132310
صفحه از 992
پرینت  ارسال به