۱۰۳۴.الفتوح : پس از جعفر ، برادرش عبد اللَّه بن على به ميدان آمد ، در حالى كه رَجَز مى‏خواند و مى‏گفت :

من ، پسر دلاور و بخشنده‏ام‏آن علىِ نيكِ نيكوكردار
آن شمشيرِ مجازات پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله‏در هر پيكار دهشتناك .
سپس ، حمله كرد و جنگيد تا كشته شد . خدايش رحمت كند !^۱

5/ 4

عثمان بن على‏^۲

امام على عليه السلام ، به جهت علاقه‏اى كه به عثمان بن مَظعون ، صحابى بزرگ پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله داشت ، نام يكى از فرزندانش از اُمّ البنين را عثمان ناميد . از ايشان ، در اين باره روايت شده كه فرمود :
إنَّما سَمَّيتُهُ بِاسمِ أخي عُثمانَ بنِ مَظعونٍ .
همانا او را به نام برادرم عثمان بن مظعون ، قرار دادم^۳ .
كنيه عثمان بن على ، ابو عَمرو^۴ بود و سنّ او هنگام شهادت ، 21 سال گزارش شده است .^۵ او به ميدان آمد و به صف دشمن حمله برد ، در حالى كه چنين رَجَزهايى را مى‏خواند :

من ، عثمانِ دارنده افتخارات .پدرم ، على است ، آن نيكوكردارِ پاك .
و پسرعموى پيامبرِ پاك‏و نيز برادرِ حسينم ، بهترينِ بهترين‏ها
و سَرور بزرگ و كوچك‏پس از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و وصىّ يارى كننده .^۶
وى مى‏جنگيد تا اين كه شخصى به نام خولى بن يزيد اَصبَحى ،^۷ او را هدف تير قرار داد و بر زمين افتاد و مردى از بنى اَبان ، سرش را از تنش جدا ساخت .^۸
نام وى در «زيارت رجبيّه» آمده است .^۹ در زيارت «ناحيه مقدّسه» نيز آمده :
السَّلامُ عَلى‏ عُثمانَ ابنِ أميرِ المُؤمِنينَ ، سَمِيِّ عُثمانَ بنِ مَظعونٍ ، لَعَنَ اللَّهُ رامِيَهُ بِالسَّهمِ خَولِيَّ بنَ يَزيدَ الأَصبَحِيَّ الإِيادِيَّ الدّارِمِيَّ .
سلام بر عثمان، پسر امير مؤمنان ، همنام عثمان بن مَظعون ! خدا ، خَولى بن يزيد اَصبَحى اِيادى دارِمى را لعنت كند كه او را هدف تير قرار داد !^۱۰

۱۰۳۱.الطبقات الكبرى (الطبقة الخامسة من الصحابة)- در يادكردِ كُشته‏شدگان -: [ ديگر ، ] عبد اللَّه بن على بن ابى طالب ، كه هانى بن ثُبَيت حَضرَمى ، او را كُشت .^۱

۱۰۳۲.الأمالى ، شجرى- در يادكردِ كشته‏شدگان -: زيد بن على بن الحسين عليه السلام و يحيى بن اُمّ طويل و عبد اللَّه بن شريك عامرى و غير ايشان گفته‏اند : عبد اللَّه بن على - كه مادر او نيز اُمّ البنين بود - ، خولى بن يزيد اَصبَحى ، تيرى به سوى او انداخت و مردى از بنى تميم بن اَبان بن دارِم ، كار او را تمام كرد .^۲

۱۰۳۳.مقاتل الطالبيّين- به نقل از على بن ابراهيم -: عبيد اللَّه بن حسن و عبد اللَّه بن عبّاس ، برايم نقل كردند كه عبد اللَّه بن على بن ابى طالب ، به هنگام شهادت ، 25 ساله بود و فرزندى از او نمانْد .
احمد بن عيسى ، از حسين بن نصر ، از پدرش ، از عمر بن سعد ، از ابو مِخنَف ، از عبد اللَّه بن عاصم ، از ضحّاك مِشرَفى برايم نقل كرد كه : عبّاس بن على عليه السلام ، به برادر تنى‏اش عبد اللَّه بن على گفت : پيش از من ، به ميدان برو تا [ شهادت ] تو را ببينم و [ پاداش شهادت تو را ] به حساب خدا بگذارم [ و اجر ببرم ] ، كه تو فرزندى ندارى .
او پيش‏گام شد و هانى بن ثُبَيت حَضرَمى ، به او حمله برد و وى را كُشت .^۳