۱۰۴۷.نسبُ قريش : عبّاس، فرزند على عليه السلام، را سقّا مى‏نامند و كنيه‏اش را ابو قِربَه (صاحب مَشك) مى‏دانند . او در كربلا ، همراه حسين عليه السلام بود . حسين عليه السلام ، تشنه شد . عبّاس عليه السلام، مَشكى بر گرفت و برادران تنى‏اش ، پسران على عليه السلام : عثمان ، جعفر و عبد اللَّه ، در پى او رفتند . برادرانش ، پيش از او كشته شدند و او ، مَشك پُر از آب را براى حسين عليه السلام برد و حسين عليه السلام ، از آن نوشيد . سپس عبّاس بن على عليه السلام ، پس از برادرانش و با حسين عليه السلام ، كُشته شد . عبّاس عليه السلام از برادرانش - كه فرزندى نداشتند - ارث بُرد و پسرش عبيد اللَّه بن عبّاس نيز وارث او شد .
محمّد بن حنفيّه و عمر [ بن على عليه السلام ] ، هر دو، زنده بودند . محمّد ، ميراث عموهاى عبيد اللَّه را به او تسليم كرد ؛ امّا عمر ، خوددارى ورزيد تا آن كه با او صلح شد و راضى‏اش كردند .^۱

۱۰۴۸.الأخبار الطّوال : هنگامى كه عبّاس بن على عليه السلام ، اين [ وضعيت ] را ديد ، به برادرانش : عبد اللَّه ، جعفر و عثمان ، پسران على - كه بر او و پسرانش درود باد - و مادر همگى آنها اُمّ البنين عامِرى از آل وحيد بود ، گفت : پيش‏قدم شويد - فدايتان شوم - و از سَرورتان ، حمايت كنيد تا به پاى او جان دهيد» .
آنان ، همگى پيش‏قدم شدند و پيش روىِ حسين عليه السلام ، با سر و گلوى خود ، از او محافظت كردند .
هانى بن ثُوَيب حَضرَمى ، به عبد اللَّه بن على ، حمله بُرد و او را كُشت . سپس به برادرش جعفر بن على حمله بُرد و او را نيز كُشت .
و يزيد اَصبحى نيز عثمان بن على را با تير زد و كُشت . سپس به سوى او رفت و سرش را جدا كرد و نزد عمر بن سعد آمد و به او گفت : به من ، پاداش بده !
عمر گفت : برو از اميرت (يعنى عبيد اللَّه بن زياد) بگير !
عبّاس بن على عليه السلام ، باقى ماند و پيشِ روى حسين عليه السلام مى‏جنگيد و هر كجا حسين عليه السلام مى‏رفت ،

و فضيلت‏ها[ ى بسيارى ]داشت .^۱

۱۰۴۳.أنساب الأشراف- در يادكردِ نام‏هاى فرزندان امير مؤمنان عليه السلام -: عبّاس اكبر - كه سقّا بود - ، در كربلا ، مَشك آبى را براى حسين عليه السلام آورد و كنيه ابو قِربه (صاحب مَشك) ، به او داده شد .^۲

۱۰۴۴.تاريخ الطبرى- به نقل از ضحّاك بن عبد اللَّه مَشرقى ، هنگامى كه امام حسين عليه السلام به يارانش ، اجازه بازگشت داد -: برادران و فرزندان و برادرزادگانش و نيز دو پسر عبد اللَّه بن جعفر ، به حسين عليه السلام گفتند : چرا اين كار را بكنيم ؟ براى اين كه پس از تو بمانيم ؟! خداوند ، چنين روزى را هيچ گاه به ما نشان ندهد ! آغازگر اين گونه سخنان ، عبّاس بن على عليه السلام بود .^۳

۱۰۴۵.الثقات، ابن حبّان : به عبّاس عليه السلام ، سقّا مى‏گويند ؛ زيرا حسين عليه السلام در زمان جنگيدنش ، براى رفع تشنگى‏اش ، آب خواست و عبّاس عليه السلام و برادرش ، به چاره‏جويى بر آمدند . عبّاس عليه السلام مَشك آب كوچكى يافت . آن را [ آورد و ] به حسين عليه السلام داد تا بنوشد ؛ امّا هنگامى كه خواست بنوشد ، تيرى آمد و بر گلويش نشست و نگذاشت كه آب بنوشد . شمشيرها ، او را در ميان گرفتند تا به شهادت رسيد . از اين رو ، عبّاس بن على عليه السلام را «سقّا» مى‏نامند .^۴

۱۰۴۶.شرح الأخبار : عبّاس عليه السلام ، سقّا ناميده شده ؛ زيرا حسين عليه السلام تشنه بود و او را از آب ، باز داشته بودند . عبّاس عليه السلام ، مَشكى گرفت و به سوى آب ، روان شد . برادرانش از پشتِ على عليه السلام : عثمان ، جعفر و عبد اللَّه نيز در پىِ او رفتند و ياران عبيد اللَّه بن زياد را از آب ، دور كردند . عبّاس عليه السلام ، مَشك را از آب ، پُر كرد و آن را به تنهايى بر دوش كشيد و براى حسين عليه السلام آورد ، در حالى كه برادرانش عثمان و جعفر و عبد اللَّه ، در اين نبرد ، به خاطر آب ، كشته شدند .^۵