حسين عليه السلام ، خود را [بر روى اسب ،] محكم گرفت و لباس تنگى به تن كرد . آنان ، شتاب كردند و حُصَين بن تميم ، با شمشير بر سرش زد و او [ بر زمين ] افتاد و زُرْعة بن شريك تميمى نيز به شانه چپ او زد و آن را جدا كرد .
حسين عليه السلام گريان شد كه سِنان بن اَنَس نَخَعى ، به او حمله بُرد و نيزه‏اى به تَرقُوه وى زد . سپس ، پياده شد و سر حسين عليه السلام را بُريد و از تن ، جدا كرد .^۱

۱۱۹۶.المناقب ، ابن شهرآشوب : شمر [ رو به لشكر ] گفت : براى چه ايستاده‏ايد ؟ از او ، چه انتظار داريد ؟ زخم‏ها ، او را افكنده‏اند . مادرتان به عزايتان بنشيند ! به او حمله كنيد .
سپاهيان ، از هر سو به او حمله بُردند . ابو حَنوق جُعْفى ، تيرى به پيشانى امام عليه السلام زد و حُصَين بن نُمَير [ با تيرى ]به دهان او و ابو ايّوب غَنَوى ، با تيرى سمّى ، به گلويش زد . حسين عليه السلام گفت : «به نام خدا ؛ و هيچ تغيير و نيرويى ، جز به خواستِ خدا ، نيست ؛ و اين ، كشته‏اى براى خشنودى خداست !» .
زُرْعة بن شريك تميمى ، [ ضربه‏اى ] به شانه چپش و عمرو بن خليفه جُعْفى ، به رگِ گردنش زد . صالح بن وَهْب مُزَنى نيز به پهلويش ضربه‏اى زد و سِنان بن اَنَس نَخعى هم تيرى (/ نيزه‏اى) به سينه‏اش زد و حسين عليه السلام بر زمين افتاد . سپس چند بار خونش را با كفِ دست‏هايش گرفت و بر سرش ريخت . عمر به او نزديك شد و گفت : سرش را جدا كنيد !
نصر بن خُرَشه ، به سوى حسين عليه السلام رفت و با شمشيرش بر او مى‏زد كه عمر ، خشمگين شد و به خولى بن يزيد اَصبَحى گفت : پياده شو و سرش را جدا كن .
او نيز پياده شد و سر امام عليه السلام را [ از تن ] جدا كرد .^۲

۱۱۹۴.مثير الأحزان : هنگامى كه حسين عليه السلام به سبب [شدّت‏] زخم‏ها ، زمينگير شد و قدرت حركت نداشت ، شمر ، فرمان داد تا او را تيرباران كنند . عمر بن سعد هم به آنان ندا داد : منتظر چه هستيد ؟
آن گاه ، به سِنان بن اَنَس فرمان داد تا سرِ حسين عليه السلام را جدا كند . او فرود آمد و به سوى حسين عليه السلام رفت و در حالى كه مى‏گفت : به سوى تو مى‏آيم و مى‏دانم كه تو ، سَرور قوم هستى و بهترين پدر و مادر را دارى .
آن گاه ، سرش را جدا كرد و آن را براى عمر بن سعد فرستاد . او هم آن را گرفت و از گردن اسبش آويخت .^۱

۱۱۹۵.تذكرة الخواصّ- به نقل از هشام بن محمّد -: شمر ، فرياد زد : منتظرِ چه هستيد ؟ به او حمله كنيد !