۱۳۷۰.مصباح الزائر- در «زيارت ناحيه مقدّسه» -: با سقوط تو ، اسلام ، سقوط كرد و احكام و قوانين خداوند ، معطّل ماندند و روزها تيره شدند ، و خورشيد گرفت و ماه ، تاريك گشت و ابر و باران نيامدند و عرش و آسمان ، به لرزه در آمدند و زمين و صحرا جمع شدند [و لرزيدند] .^۱

ر . ك : ص 422 (فصل پنجم : كرامت‏هاى ديده شده از سرِ سيّدالشهداء عليه السلام) .

2 / 16

و اين چند نشانه ديگر

۱۳۶۸.تهذيب الكمال- به نقل از اُمّ حَيّان -: هنگامى كه حسين عليه السلام كشته شد ، سه روز ، هوا تاريك شد . كسى دست به زعفران آنها نزد و آن را بر صورتش ننهاد ، جز آن كه سوخت و هيچ سنگى در بيت المقدّس جا به جا نشد ، جز آن كه در زيرش ، به خون تازه برخوردند .^۱

۱۳۶۹.كامل الزيارات- به نقل از ابو نصر -: مردى از اهالى بيت المقدّس گفت : به خدا سوگند ، ما ساكنان بيت المقدّس و اطراف آن ، [با همه دورىِ راه ، ]شامگاهان ، كشته شدن حسين عليه السلام را فهميديم .
گفتم : چگونه مى‏شود ؟
گفت : هيچ سنگ و شن و صخره‏اى را بلند نكرديم ، جز آن كه در زير آن ، خون تازه و جوشان ديديم و ديوارها مانند خونِ بسته، سرخ شده بودند و تا سه روز ، خون تازه بر ما باريد . همچنين ، شنيديم كه مُنادى‏اى در دل شب ، ندا مى‏دهد :

آيا امّتى كه حسين را كشت ،شفاعت جدّ او را در روز حساب ،اميد مى‏برد؟!
پناه بر خدا ! به يقين ، به آن نخواهيد رسيدو مقصودم ، شفاعت احمد و ابو تراب است .
بهترين سوار را كشتيدو بهترينِ همه پيران و جوانان را .
و خورشيد ، سه روز گرفت و سپس باز شد و ستارگان در هم رفتند و فرداى آن روز ، شايعه كشته شدنش پخش شد و خيلى نگذشت كه خبر شهادت حسين عليه السلام به ما رسيد .^۲