4 / 7

فرستادن سرهاى شهدا به سوى يزيد

۱۴۱۹.تاريخ الطبرى- به نقل از ابو مخنف -: ابن زياد ، زَحر بن قيس را فرا خواند و سر حسين عليه السلام و سر يارانش را با او به سوى يزيد بن معاويه فرستاد و همراه زَحر ، ابو بُرده پسر عَوف اَزدى و طارق بن ابى ظَبيان اَزدى نيز بودند . آنان بيرون آمدند تا با سرها در شام بر يزيد بن معاويه وارد شدند .^۱

۱۴۲۰.تاريخ اليعقوبى : همسران و فرزندان حسين عليه السلام را به سوى شام بردند و سرش را بر نيزه برافراشتند .^۲

۱۴۲۱.تذكرة الخواصّ : ابن زياد ، سرها را روز دوم ، پايين آورد و آنها را با اسيران، به شام، نزد يزيد بن معاويه فرستاد .^۳

۱۴۲۲.الفتوح : ابن زياد ، زَجْر بن قيس جُعْفى را فرا خواند و سر حسين بن على عليه السلام و سر برادرانش و سر على اكبر و سرهاى خاندان حسين و پيروانش - كه خدا از همگى آنها خشنود باد - را به او سپرد . زين العابدين عليه السلام را نيز فرا خواند و او و خواهران و عمّه‏هايش و همه زنان را همراه او به سوى يزيد بن معاويه فرستاد .^۴

۱۴۲۳.الإرشاد : هنگامى كه دشمنان از چرخاندن سر حسين عليه السلام در كوفه فراغت يافتند ، آن را به درِ كاخ باز گرداندند و ابن زياد ، آن را به زَحر بن قيس سپرد و سرهاى ياران امام حسين عليه السلام را نيز به او سپرد و او را به سوى يزيد - كه لعنت‏هاى خدا و لعنت كنندگان در آسمان‏ها و زمين‏ها بر او و پدرش باد - فرستاد . ابو بُردة بن عوف اَزدى و طارق بن ابى ظبيان را نيز با گروهى از كوفيان ، همراه او روانه

نصب كرد و آن را در كوفه مى‏چرخاندند .^۱

۱۴۱۶.الإرشاد : عبيد اللَّه بن زياد ، صبح كه برخاست ، سر حسين عليه السلام را روانه كرد تا ميان همه كوچه‏ها و قبيله‏هاى كوفه بچرخانند .^۲

۱۴۱۷.تذكرة الخواصّ : ابن زياد ، همه سرها را در كوفه بر چوب نهاد . سرها افزون بر هفتاد عدد بودند و در اسلام ، آنها نخستين سرها پس از سر مسلم بن عقيل بودند كه در كوفه نصب شدند .^۳

۱۴۱۸.الملهوف : ابن زياد ، فرمان داد كه سر حسين عليه السلام را در كوچه‏هاى كوفه بچرخانند . سزاوار است كه به اشعار يكى از خردمندان ، تمثّل بجويم كه بر كُشته‏اى از خاندان پيامبر صلى اللَّه عليه و آله مرثيه خوانده است :

سر فرزند دختر محمّد و وصىّ او رابراى تماشاگران ، بر سر نيزه مى‏كنند
و مسلمانان مى‏بينند و مى‏شنوندو هيچ يك ، نه انكار مى‏كنند و نه به درد مى‏آيند .
چشم‏ها با ديدن تو ، سرمه كورى مى‏كشندو مصيبتت هر گوش شنوايى را كر مى‏كند .
چشم‏هايى را دچار بى‏خوابى كردى كه مايه آرامش آنها بودى‏و چشم‏هايى را خواباندى كه از [هراس از] تو ، خواب نداشتند .
هيچ بوستانى نيست ، جز آن كه آرزو داردمدفن تو و آرامگاه پيكرت باشد .^۴