535
شهادت‌نامه امام حسين عليه السلام 2

تَشت گذاشتند ، يزيد با چوب‏دستى‏اش بر دندان‏هاى پيشِ امام حسين عليه السلام مى‏زد و مى‏خواند :

هاشميان ، با فرمان‏روايى ، بازى كردند ، و گر نه‏نه خبرى آمده و نه وحيى نازل شده است .
كاش پدرانم در بدر ، اكنون بودندو بى‏تابى خزرج را از زخم سلاح مى‏ديدند !
هلهله مى‏كردند و از شادى ، فرياد مى‏كشيدندو مى‏گفتند : اى يزيد ! پاينده و سربلند باشى .
ما جزاى بدر را به آنها داديم‏و مانند آن را بر سرشان در آورديم و اكنون ، برابريم .
من از خِندِف۱نيستم ، اگرانتقام آنچه را خاندان احمد كرده‏اند ، از آنها نگيرم .۲

۱۶۰۱.روضة الواعظين : سر ، پيشِ روى يزيد نهاده شد و او مى‏گفت و به سر مى‏نگريست :

كاش پدرانم در بدر ، اكنون حاضر بودندو بى‏تابى خزرج را از زخم سلاح مى‏ديدند
و هلهله مى‏كردند و از شادى ، بال در مى‏آوردندو مى‏گفتند : پاينده و سربلند باشى!
پس از كارى كه با آنان كردم‏اهمّيتى نمى‏دهم كه هلاكت ، بر ايشان نازل شود يا رخت بر بندد .
من از خِندِف نيستم ، اگراز خاندان محمّد ، به سبب آنچه كرده‏اند ، انتقام نكشم .
ما بزرگِ فرزندان آنان را كُشتيم‏و آن را با بدر سنجيديم و برابر شد .
پدرم ، مرا به همين سفارش كردو من هم در اين راه ، از پدرم پيروى كردم .
هاشميان ، با فرمان‏روايى ، بازى كردند ، و گر نه‏نه خبرى آمده و نه وحيى نازل شده است .۳

1.خِندِف ، تيره‏اى از قبيله مُضَر و لقب يكى از اجداد شاعر است .

2.إنَّهُ لَمّا دَخَلَ عَلِيُّ بنُ الحُسَينِ عليه السلام وحَرَمُهُ عَلى‏ يَزيدَ ، وجي‏ءَ بِرَأسِ الحُسَينِ عليه السلام ووُضِعَ بَينَ يَدَيهِ في طَستٍ ، فَجَعَلَ يَضرِبُ ثَناياهُ بِمِخصَرَةٍ كانَت في يَدِهِ ، وهُوَ يَقولُ : لَعِبَت هاشِمُ بِالمُلكِ فَلا خَبَرٌ جاءَ ولا وَحيٌ نَزَلَ‏لَيتَ أشياخي بِبَدرٍ شَهِدوا جَزَعَ الخَزرَجِ مِن وَقعِ الأَسَل‏لَأَهَلّوا وَاستَهَلّوا فَرَحاً ولَقالوا يا يَزيدُ لا تُشَل‏فَجَزَيناهُم بِبَدرٍ مَثَلاً وأقمَنا مِثلَ بَدرٍ فَاعتَدَل‏لَستُ مِن خِندِفَ إن لَم أنتَقِم‏ مِن بَني أحمَدَ ما كانَ فَعَل‏(الاحتجاج : ج ۲ ص ۱۲۲ ح ۱۷۳ ، الملهوف : ص ۲۱۴) .

3.وُضِعَ الرَّأسُ بَينَ يَدَيهِ ، وأقبَلَ يَزيدُ يَقولُ ويَنظُرُ إلَى الرَّأسِ : لَيتَ أشياخي بِبَدرٍ شَهِدوا جَزَعَ الخَزرَجِ مِن وَقعِ الأَسَل‏فَاستَهَلّوا وَاستَطاروا فَرَحاً ولَقالوا يا يَزيدُ لا تُشَل‏ما اُبالي بَعدَ فِعلي بِهِمُ‏ نَزَلَ الوَيلُ عَلَيهِم أم رَحَل‏لَستُ مِن خِندِفَ إن لَم أنتَقِم‏ مِن بَني أحمَدَ ما كانَ فَعَل‏قَد قَتَلنَا القَرمَ مِن أبنائِهِم‏ وعَدَلناهُ بِبَدرٍ فَاعتَدَل‏فَبِذاكَ الشَّيخُ أوصاني بِهِ‏ فَاتَّبَعتُ الشَّيخَ في قَصدِ سيل‏لَعِبَت هاشِمُ بِالمُلكِ فَلا خَبَرٌ جاءَ ولا وَحيٌ نَزَل‏(روضة الواعظين : ص ۲۱۱) .


شهادت‌نامه امام حسين عليه السلام 2
534

۱۵۹۸.تاريخ الطبرى- به نقل از ابو مِخنَف -: يزيد ، زنان و كودكان [حسين عليه السلام‏] را خواست و پيشِ رويش نشانده شدند . او وضعيت زشتى را ديد و گفت : خداوند ، [روى ]ابن مرجانه را زشت گردانَد ! اگر ميان او و شما ، پيوند خونى و خويشاوندى بود ، با شما چنين نمى‏كرد و شما را اين گونه روانه نمى‏كرد .۱

۱۵۹۹.جواهر المطالب : ابن قِفطى در تاريخش‏۲ گفته است: هنگامى كه اسيران بر يزيد بن معاويه وارد شدند ، او بيرون آمد تا آنان را ببيند . كودكان و زنان خاندان على و حسن و حسين عليهم السلام را ديد و سرهايى را كه بر سر نيزه بودند ، و آنان به گردنه عُقاب‏۳ رسيده بودند . هنگامى كه آنان را ديد ، سرود :

هنگامى كه كجاوه‏ها پديدار شدندو سرها بر تپّه‏هاى جَيرون ،۴بالا آمدند ،
كلاغ ، بانگ زد . گفتم : بانگ بزنى يا نزنى ،من طلب‏هاى خود را از پيامبر ستاندم .۵

۱۶۰۰.الاحتجاج- به نقل از پيرمردى راستگو از بزرگان بنى هاشم و نيز از كسان ديگرى -: هنگامى كه زين العابدين عليه السلام و اهل حرمش بر يزيد ، وارد شدند و سرِ امام حسين عليه السلام را آوردند و پيشِ رويش در

1.دَعا [يَزيدُ] بِالنِّساءِ وَالصِّبيانِ فَاُجلِسوا بَينَ يَدَيهِ ، فَرَأى‏ هَيئَةً قَبيحَةً ، فَقالَ : قَبَّحَ اللَّهُ ابنَ مَرجانَةَ ، لَو كانَت بَينَهُ وبَينَكُم رَحِمٌ أو قَرابَةٌ ما فَعَلَ هذا بِكُم ، ولا بَعَثَ بِكُم هكَذا (تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۴۶۱ ؛ الإرشاد : ج ۲ ص ۱۲۰ ) .

2.از ابن قفطى ، چند اثر تاريخى در دست است ، از جمله : تاريخ الحكماء . شايد هم مقصود ، قفطى (ابن سيّد الكل) مؤلف الأنباء المستطابة باشد .

3.جايى در شمال دمشق ، بعد از دروازه فراديس و بر سر راه حمص (جغرافياى تاريخى كشورهاى اسلامى : ج‏۲ ص‏۳۶) .

4.جَيرون ، نام درِ شرقى مسجد جامع دمشق و منطقه مقابل آن است (معجم البلدان : ج ۲ ص ۱۹۹) .

5.قالَ ابنُ القِفطِيِّ في تاريخِهِ : إنَّ السَّبيَ لَمّا وَرَدَ عَلى‏ يَزيدَ بنِ مُعاوِيَةَ خَرَجَ لِتَلَقّيهِ ، فَلَقِيَ الأَطفالَ وَالنِّساءَ مِن ذُرِّيَّةِ عَلِيٍّ وَالحَسَنِ وَالحُسَينِ عليهم السلام ، وَالرُّؤوسُ عَلى‏ أسِنَّةِ الرِّماحِ ، وقَد أشرَفوا عَلى‏ ثَنِيَّةِ العُقابِ ، فَلَمّا رَآهُم أنشَدَ : لَمّا بَدَت تِلكَ الحُمولُ وأشرَقَت‏ تِلكَ الرُّؤوسُ عَلى‏ رُبى‏ جَيرونِ‏نَعَبَ الغُرابُ فَقُلتُ : قُل أولا تَقُل‏ فَقَدِ اقتَضَيتُ مِنَ الرَّسولِ دُيوني‏(جواهر المطالب : ج ۲ ص ۳۰۰ ؛ بحار الأنوار : ج ۴۵ ص ۱۹۹ ح ۴۰) .

تعداد بازدید : 158971
صفحه از 992
پرینت  ارسال به