سپس يزيد گفت : اى على بن الحسين ! (و هر مصيبتى كه به شما رسيد ، دستاورد خودتان است)^۱ .
على بن الحسين عليه السلام فرمود : «هرگز ! اين آيه در حقّ ما نازل نشده است . در باره ما ، تنها اين آيه نازل شده است : (مصيبتى در زمين [مانند زلزله‏] و يا در خودتان [مانند بيمارى ]به شما نمى‏رسد ، جز آن كه پيش از آن كه ايجادش كنيم ، ثبت شده است . اين براى خدا آسان است ، تا بر آنچه از دستتان رفت ، اندوهگين نشويد و بر آنچه به شما داد ، سرمستى نكنيد)^۲ . ما كسانى هستيم كه بر آنچه از دست ما برود ، اندوهگين نمى‏شويم و بر آنچه [خدا] به ما داده است ، شادى [فزون از حد] نمى‏كنيم» .^۳

۱۶۱۷.تاريخ الطبرى- به نقل از ابو عماره عَبْسى -: هنگامى كه يزيد بن معاويه نشست ، بزرگان شام را خواست و گِرد خود نشاند و سپس على بن الحسين (زين العابدين) عليه السلام ، كودكان حسين عليه السلام و زنانش را فرا خواند . آنان را نزد او آوردند و مردم هم تماشا مى‏كردند .
يزيد به على [بن الحسين‏] عليه السلام گفت : اى على ! پدرت كسى بود كه پيوند با من را بُريد و حقّ مرا ناديده گرفت و در فرمان‏روايى ، با من در افتاد و خدا هم آنچه را ديدى ، بر سرِ او آورد .
على [بن الحسين‏] عليه السلام فرمود : «(مصيبتى در زمين و يا در خودتان به شما نمى‏رسد ، جز آن كه پيش از آن كه ايجادش كنيم ، ثبت شده است)» .
يزيد به پسرش خالد گفت : جوابش را بده .
خالد ، ندانست كه در پاسخ او چه بگويد .

۱۶۱۵.الطبقات الكبرى (الطبقة الخامسة من الصحابة) : مردى از شاميان برخاست و گفت : اسيران آنها ، بر ما حلال هستند .
على بن الحسين (زين العابدين) عليه السلام فرمود : «خطا كردى و پَستى نمودى . اين ، حقّ تو نيست ، جز آن كه از دين ما بيرون بروى و به دين غير ما در آيى» .
يزيد ، مدّتى به فكر فرو رفت و به آن شامى گفت : بنشين !^۱

7 / 9

گفتگوى تند امام زين العابدين عليه السلام و يزيد

۱۶۱۶.تفسير القمّى- از امام صادق عليه السلام -: هنگامى كه سرِ حسين بن على عليه السلام و على بن الحسين (زين العابدين) عليه السلام را دست‏بسته و در بند ، همراه دخترانِ [اسير شده ]امير مؤمنان [على‏] عليه السلام نزد يزيد - كه خدا ، لعنتش كند - آوردند ، يزيد گفت : اى على بن الحسين ! ستايش ، خدايى را كه پدرت را كُشت .
على بن الحسين عليه السلام فرمود : «خداوند ، لعنت كند هر كس را كه پدرم را كشت !» .
يزيد ، خشمگين شد و فرمان داد تا گردنش را بزنند .
على بن الحسين عليه السلام فرمود : «اگر مرا بكُشى ، چه كسى دختران پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله را به خانه‏هايشان باز گردانَد ، كه مَحرمى غير از من ندارند؟» .
يزيد گفت : تو آنان را به خانه‏هايشان باز مى‏گردانى .
سپس سوهانى خواست و جلو آمد و با دست خود ، غُل و زنجير را از گردن امام عليه السلام گشود .
سپس به امام عليه السلام گفت : اى على بن الحسين ! آيا مى‏دانى از اين كار ، چه قصدى دارم؟
فرمود : «آرى . مى‏خواهى كه غير از تو ، كسِ ديگرى بر من منّت نداشته باشد» .
يزيد گفت : به خدا سوگند ، اين ، همان چيزى است كه مى‏خواستم بكنم .