را «نماينده مهدى امّت ، محمّد حنفيّه، براى خونخواهى حسين عليه السلام» معرّفى نمود .۱
بدين ترتيب ، ميان هواداران نهضت ، شكافى پديد آمد . بيشتر آنها با سليمان بودند و جمعى هم به مختار پيوستند .۲
بارى ! در شرايطى كه كوفه تحت سلطه عبد اللَّه بن زبير بود ، نهضت توّابين به رهبرى سليمان بن صُرَد در سال 65 ق ، حركت خود را با هدف براندازى حكومت شام ، آغاز كرد . سليمان به هواداران خود دستور داد كه براى جنگيدن با سپاه شام ، در اردوگاه نُخَيله جمع شوند ؛ امّا پس از رسيدن به اين اردوگاه ، مشاهده كرد كه از ميان همه كسانى كه با او بيعت كرده بودند - يعنى حدود شانزده هزار نفر - ، تنها چهار هزار نفر ، او را همراهى مىكنند .۳
سليمان با همراهانش از نخيله به كربلا رفتند و در كنار مزار امام حسين عليه السلام ضمن اعتراف به گناه خود ، از خداوند ، طلب مغفرت كردند و پيمان بستند كه راه او را ادامه دهند . طبرى ، در اين باره مىنويسد :
سليمان بن صُرَد و يارانش به قبر حسين عليه السلام رسيدند و يكصدا فرياد زدند: پروردگارا! ما پسر دختر پيامبرمان را وا نهاديم . در باره آنچه از ما سر زد، ما را بيامرز و به ما توفيق توبه عطا كن، كه تو توبهپذيرِ مهربانى، و بر حسين و ياران شهيد راستين او ، رحم آور. پروردگارا! ما تو را گواه مىگيريم كه ما بر همان راهى هستيم كه آنان در آن راه ، كشته شدند. اگر آن گناه را بر ما نيامرزى و بر ما رحم نياورى، خسارتزدهايم .۴
آنان ، پس از توقّف يك شبانهروز در كنار مزار سيّد الشهدا ، آماده نبرد با سپاه شام در عين الورده شدند .۵ نيروى تحت فرمان سليمان ، حدود چهار هزار نفر بود و سپاه دشمن به بيست هزار نفر مىرسيد .۶
سپاه سليمان در نبرد با شاميان ، از خود ، رشادت فراوانى نشان دادند ؛ امّا در مقابل آنان ، كارى از پيش نبردند . سليمان و شمارى ديگر از سران نهضت توّابين و جمع زيادى از ياران وى ، كشته شدند و بازماندگان ، شبانه صحنه نبرد را ترك كردند و به كوفه باز گشتند .
1.تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۵۷۹ ، أنساب الأشراف : ج ۶ ص ۳۸۰، الكامل فى التاريخ : ج ۲ ص ۶۳۳.
2.تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۵۶۰ و ۵۸۰ ، أنساب الأشراف : ج ۶ ص ۳۸۰، الكامل فى التاريخ: ج۲ ص ۶۳۳.
3.تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۵۸۳ .
4.تاريخ الطبرى: ج ۵ ص ۵۸۹.
5.تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۵۹۶ .
6.تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۵۹۶ - ۵۹۸ ، الفتوح : ج ۶ ص ۲۲۲ .