723
شهادت‌نامه امام حسين عليه السلام 2

۱۸۳۲.تاريخ دمشق- به نقل از ابو سَلَمه سعيد بن يزيد -: مختار، سرِ ابن زياد و سرهاى تعدادى از اَشراف شام، از جمله حُصَين بن نُمَير كِندى - كه با ابن زبير جنگيد و براى او مَنجنيقْ نصب كرد - را براى ابن زبير فرستاد . ابن زبير گفت: سر هر يك از آنها را در همان جايى بياويزيد كه از آن جا ما را سنگباران كردند.۱

6 / 6

عمرو بن حَجّاج‏

عمرو بن حَجّاج بن عبد اللَّه بن عبد العزيز بن كعب مَذحِجى زُبَيدى، از سران كوفه و شوهر خواهر هانى بن عروه بود .۲ وى از جمله كسانى بود كه براى امام حسين عليه السلام نامه نوشت و ايشان را به كوفه دعوت كرد ؛۳ ولى پس از اندك زمانى، تغيير موضع داد و از ياران ابن زياد شد، تا جايى كه ابن زياد ، او را به فرماندهى جناح راست سپاه عمر بن سعد در كربلا برگزيد.۴ او در كربلا با سوارانش، آب را بر امام حسين عليه السلام و يارانش بست و با عبّاس عليه السلام جنگيد۵ و در روز عاشورا سپاهش را بر ضدّ امام حسين عليه السلام تحريك كرد.
او راه چيره شدن بر ياران دلير و جنگجوى امام حسين عليه السلام را سنگباران كردن آنان و تاختن يكباره بر آنها ، و نه مبارزه و درگيرىِ تن به تن دانست و اين نقشه را با موافقت عمر بن سعد ، عملى ساخت‏۶ و خود با لشكرش بر جناح چپ لشكر امام عليه السلام كه فرماندهى آن با مُسلم بن عَوسَجه بود - يورش برد و مسلم در اين يورش، نقش بر زمين شد .۷
عمرو بن حَجّاج در روز عاشورا به امام حسين عليه السلام توهين كرد و ايشان را «خارجى (خارج

1.بَعَثَ المُختارُ بِرَأسِ ابنِ زِيادٍ ورُؤوسِ النّاسِ مِن أشرافِ أهلِ الشّامِ ، فيهِم حُصَينُ بنُ نُمَيرٍ الكِندِيُّ ، وكانَ فيمَن قاتَلَ ابنَ الزُّبَيرِ ونَصَبَ عَلَيهِ القَذّافَ ، فَقالَ ابنُ الزُّبَيرِ : اِنصِبوا رَأسَ كُلِّ رَجُلٍ مِنهُم عِندَ قَذّافَتِهِ الَّتي كانَ يَرمينا بِها (تاريخ دمشق : ج ۱۴ ص ۳۸۸) .

2.نسب معدّ : ج ۱ ص ۳۲۷ .

3.تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۳۵۳. نيز، ر . ك : همين شهادت‏نامه: ج ۱ ص ۳۰۴ (نامه كوفيان به امام عليه السلام و دعوت او به قيام) .

4.او ، با اين كه شوهرخواهر هانى بن عروه بود ، ولى با ابن زياد، همكارى كرد و با دادن خبر دروغين سلامت هانى ، مانع يورش قبيله مَذحِج به قصر ابن زياد شد (ر . ك : ج ۱ ص ۳۹۹ (گرفتار شدن هانى و ماجراهاى او) و ص ۸۰۰ (رويارويى لشكر هدايت و لشكر گم‏راهى)) .

5.ر . ك : ج ۱ ص ۷۴۸ (نقش عبّاس عليه السلام در رساندن آب به لشكر امام عليه السلام) .

6.الإرشاد: ج ۲ ص ۱۰۳. نيز، ر . ك : همين شهات‏نامه: ج ۱ ص ۸۳۷ (قوّت جنگى ياران امام عليه السلام) .

7.همان. نيز، ر . ك : همين شهادت‏نامه : ج ۲ ص ۱۰۴ (مسلم بن عوسجه) .


شهادت‌نامه امام حسين عليه السلام 2
722

۱۸۲۹.الأخبار الطّوال- در گزارش جنبش مختار -: ابراهيم بن اَشتر، بر آنان يورش برد و بسيارى از آنان را كشت . شاميان ، شكست خوردند . ابراهيم ، آنان را تعقيب نمود و تا شب به كشتار آنان ادامه داد و امير آنان ، حُصَين بن نُمَير - كه از قاتلان حسين عليه السلام بود - و شُرَحبيل بن ذى الكِلاع و بزرگان شام را كشت.۱

۱۸۳۰.تاريخ دمشق- به نقل از محمّد بن اسماعيل -: مُصعَب بن زُبَير، مختار را سوزاند و ابراهيم بن اَشتر، عبيد اللَّه بن زياد و حُصَين بن نُمَير سَكونى را. عبد الملك بن مروان ، وقتى جنازه پسر اَشتر را آوردند، به غلام حُصَين بن نُمَير گفت: بسوزانش، همان طور كه آقاى تو را سوزاند... !
احمد بن محمّد بن عيسى بغدادى در حمص گفت: از طبقه قديم اصحاب پيامبر صلى اللَّه عليه و آله، حُصَين بن نُمَير سَكونى را درك كردم كه خلفا، وى را در حالى كه اصحاب پيامبر صلى اللَّه عليه و آله زنده بودند، به كارگزارى برگزيدند. وى به سال 66 [هجرى‏] ، در سال [جنگ‏] خازِر ،۲ با عبيد اللَّه بن زياد ، كشته شد.۳

۱۸۳۱.تاريخ دمشق- به نقل از يعقوب بن سُفيان -: در چنين روزى، در سال 67 [هجرى‏] ، حُصَين بن نُمَير كشته شد... . ابو سليمان بن زُبَر به ما خبر داد و گفت: در باره سال 66 ، گفته‏اند كه : در آن، عبيد اللَّه بن زياد و حُصَين بن نُمَير كشته شدند . ابراهيم بن اَشتر ، آنها را كشت و سرشان را براى مختار فرستاد . مختار هم آن سرها را براى ابن زبير فرستاد و آنها در مدينه و مكّه آويخته شدند .۴

1.وحَمَلَ عَلَيهِم إبراهيمُ بنُ الأَشتَرِ ، فَأَكثَرَ فيهِمُ القَتلَ ، وَانهَزَمَ أهلُ الشّامِ ، فَأَتبَعَهُم إبراهيمُ يَقتُلُهُم إلَى اللَّيلِ ، وقَتَلَ أميرَهُمُ الحُصَينَ بنَ نُمَيرٍ - وكانَ مِن قَتَلَةِ الحُسَينِ - وشُرَحبيلَ بنَ ذِي الكِلاعِ ، وعُظَماءَ أهلِ الشّامِ (الأخبار الطوال : ص ۲۹۵) .

2.خازِر، رودى است ميان اَربيل و موصل ؛ همان جايى كه در آن ، عبيد اللَّه بن زياد و ابراهيم بن اَشتر ، درگير شدند (معجم البلدان : ج ۲ ص ۳۳۷. نيز، ر . ك : نقشه شماره ۵ در پايان همين جلد) .

3.أحرَقَ مُصعَبُ بنُ الزُّبَيرِ المُختارَ ، وأحرَقَ إبراهيمُ بنُ الأَشتَرِ عُبَيدَ اللَّهِ بنَ زيادٍ وحُصَينَ بنَ نُمَيرٍ السَّكونِيَّ ، فَقالَ عَبدُ المَلِكِ بنِ مَروانَ - واُتِيَ بِجَسَدِ ابنِ الأَشتَرِ - لِمَولىً لِحُصَينِ بنِ نُمَيرٍ : حَرِّقُه كَما حَرَّقَ مَولاكَ ... . أحمَدُ بنُ مُحَمَّدِ بنِ عيسَى البَغدادِيُّ بحِمصٍ قالَ : في طَبَقَةٍ قَديمَةٍ أدرَكتُ أصحابَ النَّبِيِّ صلى اللَّه عليه و آله مِنهُم حُصَينُ بنُ نُمَيرٍ السَّكونِيُّ ، استَعمَلَهُ الخُلَفاءُ وأصحابُ النَّبِيِّ صلى اللَّه عليه و آله أحياءٌ ، قُتِلَ في سَنَةِ سِتً‏ّ وسِتّينَ عامَ الخازِرِ مَعَ عُبَيدِ اللَّهِ بنِ زِيادٍ (تاريخ دمشق : ج ۱۴ ص ۳۸۸ ، التاريخ الصغير : ج ۱ ص ۱۷۷) .

4.وقُتِلَ في هذَا اليَومِ حُصَينُ بنُ نُمَيرٍ ، يَعني في سَنَةِ سَبعٍ وسِتّينَ ... أخبَرَنا أبو سُلَيمانَ بنُ زُبَرَ ، قالَ : سَنَةُ سِتٍّ وسِتّينَ ، قالوا : قُتِلَ بِها عُبَيدُ اللَّهِ بنُ زِيادٍ وَالحُصَينُ بنُ نُمَيرٍ ، وَلِيَ قَتلَهُما إبراهيمُ بنُ الأَشتَرِ ، فَبَعَثَ بِرُؤوسِهِم إلَى المُختارِ ، فَبَعَثَ بِها إلَى ابنِ الزُّبَيرِ ، فَنُصِبَت بِالمَدينَةِ ومَكَّةَ (تاريخ دمشق : ج ۱۴ ص ۳۸۹ ، البداية و النهاية : ج ۸ ص ۲۸۶) .

تعداد بازدید : 131217
صفحه از 992
پرینت  ارسال به