شده از دين)» ناميد .۱ او پس از واقعه عاشورا، از جمله حاملان سرهاى شهدا به كوفه بود .۲
عمرو ، سرانجام، در قيام مختار، فرار كرد و بنا به گزارشى ، به نفرين امام حسين عليه السلام گرفتار شد و از شدّت تشنگى ، در بيابان ، هلاك گرديد۳ و بنا به گزارشى ديگر، در دو راهى كوفه و بصره ناپديد شد و ديگر هيچ كس ، او را نديد .۴
۱۸۳۳.نسبُ مَعَدّ: عمرو بن حَجّاج بن عبد اللَّه بن عبد العزيز بن كعب، از اشراف قبيله مَذحِج در كوفه بود.۵
۱۸۳۴.تاريخ الطبرى- به نقل از عامر شَعبى ، در يادكرد قيام مختار -: عمرو بن حَجّاج زُبَيدى - كه از حاضران در صحنه كشته شدن حسين عليه السلام بود - از خانه بيرون آمد و سوار بر مركبش شد و رفت و راه شَراف و واقصه را در پيش گرفت و تا كنون ديده نشده و معلوم نشد كه زمين ، او را بلعيد و يا به تير آسمانى (غيبى) ، گرفتار آمد .۶
۱۸۳۵.البداية و النهاية- در بيان رخدادهاى سال ۶۶ هجرى -: عمرو بن حَجّاج زُبَيدى - كه از جمله حاضران در صحنه كشته شدن حسين عليه السلام بود - گريخت و معلوم نشد كه به كدام سرزمين رفت.۷
۱۸۳۶.البداية و النهاية: ياران عمر بن سعد، مانع دستيابى ياران حسين عليه السلام به آب شدند . در گُردان آنان، عمرو بن حَجّاج بود و حسين عليه السلام آنها را به دچار شدن به تشنگى ، نفرين كرد. اين مرد، از شدّت تشنگى مُرد.۸
۱۸۳۷.الأخبار الطوال: عمرو بن حَجّاج - كه از سران قاتلان حسين عليه السلام بود - گريخت و قصد عزيمت به بصره را داشت كه از سرزنش بصريان ترسيد و راهش را به سوى سَراف ، كج كرد. ساحلنشينان، به وى گفتند: از پيش ما برو كه ما از مختار ، بيمناكيم.
او هم از پيش آنها رفت و آنان خود را سرزنش كردند و گفتند: كار بدى كرديم !
1.تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۴۳۵. نيز، ر . ك : همين شهادت‌نامه: ج ۱ ص ۸۳۸ (شدّت جنگ در نيمه روز) .
2.الملهوف : ص ۱۸۹. نيز، ر . ك : همين شهادت‌نامه: ج ۲ ص ۳۸۲ (بر سرِ نيزه بردن سرها) .
3.ر . ك : ح ۱۸۳۷ .
4.ر . ك : ح ۱۸۳۴ .
5.عَمرُو بنُ الحَجّاجِ بنِ عَبدِ اللَّهِ بنِ عَبدِ العَزيزِ بنِ كَعبٍ ، كانَ مِن أشرافِ مَذحِجَ بِالكوفَةِ (نسب معدّ : ج ۱ ص ۳۲۷) .
6.خَرَجَ عَمرُو بنُ الحَجّاجِ الزُّبَيدِيُّ - وكانَ مِمَّن شَهِدَ قَتلَ الحُسَينِ عليه السلام فَرَكِبَ راحِلَتَهُ ، ثُمَّ ذَهَبَ عَلَيها ، فَأَخَذَ طَريقَ شَرافِ وواقِصَةَ ، فَلَم يُرَ حَتّى السّاعَةِ ، ولا يُدرى أرضٌ بَخَسَتهُ ، أم سَماءٌ حَصَبَتهُ ! (تاريخ الطبرى : ج ۶ ص ۵۲) .
7.هَرَبَ عَمرُو بنُ الحَجّاجِ الزُّبَيدِيُّ ، وكانَ مِمَّن شَهِدَ قَتلَ الحُسَينِ عليه السلام ، فَلا يُدرى أينَ ذَهَبَ مِنَ الأَرضِ ! (البداية و النهاية : ج ۸ ص ۲۷۰) .
8.وجَعَلَ أصحابُ عُمَرَ بنِ سَعدٍ يَمنَعونَ أصحابَ الحُسَينِ عليه السلام مِنَ الماءِ ، وعَلى سَرِيَّةٍ مِنهُم عَمرُو بنُ الحَجّاجِ ، فَدَعا عَلَيهِم بِالعَطَشِ ، فَماتَ هذَا الرَّجُلُ مِن شِدَّةِ العَطَشِ (البداية و النهاية : ج ۸ ص ۱۷۵) .
