743
شهادت‌نامه امام حسين عليه السلام 2

۱۸۶۱.تاريخ الطبرى- به نقل از زُهَير بن عبد الرحمان خَثعَمى -: سُوَيد بن عمرو بن ابى مُطاع، به زمين خورد و بعد، مجروحش كردند... . عُروة بن بطار تَغلِبى و زيد بن رُقاد جُنَّبى ، او را كشتند. وى آخرين كشته عاشورا بود .۱

۱۸۶۲.تاريخ الطبرى- به نقل از ابو مخنف -: همچنين مختار، عبد اللَّه شاكرى را در پى مردى از بنو جَنب به نام زيد بن رُقاد فرستاد ؛ همان كه مى‏گفت: من، جوانى از آنان را با تير زدم ، در حالى كه او دستش را به پيشانى‏اش گذاشته بود كه مانع اصابت تير شود . پس كف دستش را به پيشانى‏اش چسباندم و نتوانست دستش را از پيشانى‏اش جدا كند.
ابو الأعلى زُبَيدى، برايم تعريف كرد كه: آن جوان ، عبد اللَّه بن مسلم بن عقيل بود و زمانى كه دستش با تير به پيشانى‏اش چسبيد، گفت: خداوندا ! آنان ما را كوچك شمردند و خوارمان كردند. خداوندا ! آنان را بكُش ، همان گونه كه آنان ما را كشتند و خوارشان كن، همان گونه كه ما را خوار كردند.
زيد، سپس تير ديگرى به آن جوان زد و او را كشت.
زيد گفت: پيش او آمدم . مرده بود. تيرم را كه با آن، او را كشته بودم، از شكمش بيرون كشيدم ؛ ولى آن تيرى را كه به پيشانى‏اش زده بودم، بارها تكان دادم تا كنده شد ، هر چند سرِ تير ، همچنان بر پيشانى‏اش ماند و نتوانستم آن را بيرون بياورم.
وقتى [ عبد اللَّه‏] ابن كامل به خانه زيد آمد، آن را محاصره كرد و مأمورانش به او يورش بردند . او با شمشيرى آخته بيرون آمد و البته مردى دلير بود . ابن كامل ، فرمان داد كه : او را با شمشير و نيزه نزنيد ؛ بلكه با تير بزنيد و سنگبارانش كنيد.
آنان چنين كردند تا بر زمين افتاد.
ابن كامل گفت: اگر هنوز رمقى دارد، بيرونش بياوريد . او را آوردند و هنوز رمق داشت . آتشى خواست و او را زنده زنده سوزاند.۲

ر . ك: ص 736 (حكيم بن طفيل) .

1.إنَّ سُوَيدَ بنَ عَمرِو بنِ أبِي المُطاعِ كانَ صُرِعَ ، فَاُثِخَن ... قَتَلَهُ عُروَةُ بنُ بطار التَغلِبِيُّ وزَيدُ بنُ رُقادٍ الجُنَّبِيُّ ، وكانَ آخِرَ قَتيلٍ (تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۴۵۳ ، أنساب الأشراف : ج ۳ ص ۴۰۹) .

2.بَعَثَ المُختارُ أيضاً عَبدَ اللَّهِ الشّاكِرِيَّ إلى‏ رَجُلٍ مِن جَنبٍ ، يُقالُ لَهُ: زَيدُ بنُ رُقادٍ ، كانَ يَقولُ : لَقَد رَمَيتُ فَتىً مِنهُم بِسَهمٍ ، وإنَّهُ لَواضِعٌ كَفَّهُ عَلى‏ جَبهَتِهِ يَتَّقِي النَّبلَ ، فَأَثبَتُّ كَفَّهُ في جَبهَتِهِ ، فَمَا استَطاعَ أن يُزيلَ كَفَّهُ عَن جَبهَتِهِ . قالَ أبو مِخنَفٍ : فحَدَّثَني أبو عَبدِ الأَعلَى الزُّبَيدِيُّ : أنَّ ذلِكَ الفَتى‏ عَبدُ اللَّهِ بنُ مُسلِمٍ بنِ عَقيلٍ، وأنَّهُ قالَ - حَيثُ أثبَتَ كَفَّهُ في جَبهَتِهِ - : اللَّهُمَّ إنَّهُمُ استَقَلّونا وَاستَذَلّونا، اللّهُمَّ فَاقتُلهُم كَما قَتَلونا ، وأذِلَّهُم كَمَا استَذَلّونا . ثُمَّ إنَّهُ رَمَى الغُلامَ بِسَهمٍ آخَرَ فَقَتَلَهُ ، فَكانَ يَقولُ : جِئتُهُ مَيِّتاً ، فَنَزَعتُ سَهمِي الَّذي قَتَلتُهُ بِهِ مِن جَوفِهِ ، فَلَم أزَل اُنَضنِضُ السَّهمَ مِن جَبهَتِهِ حَتّى‏ نَزَعتُهُ ، وبَقِيَ النَّصلُ في جَبهَتِهِ مُثبَتاً ما قَدَرتُ عَلى‏ نَزعِهِ . قالَ : فَلَمّا أتَى ابنُ كامِلٍ دارَهُ أحاطَ بِها ، وَاقتَحَمَ الرِّجالُ عَلَيهِ ، فَخَرَجَ مُصلِتاً بِسَيفِهِ - وكانَ شُجاعاً - فَقالَ ابنُ كامِلٍ : لا تَضرِبوهُ بِسَيفٍ ، ولا تَطعُنوهُ بِرُمحٍ ، ولكِنِ ارموهُ بِالنَّبلِ ، وَارجِموهُ بِالحِجارَةِ ، فَفَعَلوا ذلِكَ بِهِ فَسَقَطَ . فَقالَ ابنُ كامِلٍ : إن كانَ بِهِ رَمَقٌ فَأَخرِجوهُ . فَأَخرَجوهُ وبِهِ رَمَقٌ ، فَدَعا بِنارٍ ، فَحَرَّقَهُ بِها وهُوَ حَيٌّ لَم تَخرُج روحُهُ (تاريخ الطبرى : ج ۶ ص ۶۴ ، أنساب الأشراف : ج ۶ ص ۴۰۷) .


شهادت‌نامه امام حسين عليه السلام 2
742

خواست تا بنوشد . وقتى زُرعه ايشان را با تير زد، ميان ايشان و آب، فاصله انداخت و ايشان نفرين كرد كه: «خداوندا ! تشنه‏اش كن. خداوندا ! تشنه‏اش كن» .
آن كه شاهد مرگ وى بوده، برايم تعريف كرد كه: زُرعه از داغى شكم و سردى پشتش، در حالى كه در برابرش خنكى و يخ بود و در پشت سرش ، آتشِ شعله‏ور، فرياد مى‏زد و مى‏گفت: به من ، آب بدهيد كه تشنگى ، مرا كُشت! برايش ظرف بزرگى آوردند كه اگر از آن، پنج نفر هم مى‏آشاميدند، سيرابشان مى‏كرد . او به تكرار مى‏آشاميد و مى‏گفت: به من ، آب بدهيد كه تشنگى ، مرا كشت !
وى گفت: شكمش، همانند پاره شدن شكم شتر، پاره شد.۱

6 / 18

زيد بن رُقاد

زيد بن رُقاد ، از تيراندازان لشكر عمر بن سعد بود و در كشته شدن عبّاس عليه السلام و سُوَيد بن عمرو بن ابى مُطاع، آخرين كشته كربلا، شركت داشت‏۲ . بعدها در قيام مختار، سپاه ابن كامل ، او را تيرباران و سنگباران كردند و جسدش را در حالى كه آخرين نَفَس‏هايش را مى‏كشيد، سوزاندند۳ . نام اين جنايتكار، به صورت‏هاى مختلف ، نقل شده است‏۴ .

۱۸۶۰.مقاتل الطالبيّين- به نقل از جابر، از امام باقر عليه السلام -: زيد بن رُقاد جَنبى و حكيم بن طُفَيل طايى، عبّاس بن على عليه السلام را كشتند .۵

1.كانَ رَجُلٌ مِن بَني أبانِ بنِ دارِمٍ يُقالُ لَهُ : زُرعَةُ ، شَهِدَ قَتلَ الحُسَينِ عليه السلام ، فَرَمَى الحُسَينَ عليه السلام بِسَهمٍ ، فَأَصابَ حَنَكَهُ ، فَجَعَلَ يَتَلَقَّى الدَّمَ ، ثُمَّ يَقولُ هكَذا إلَى السَّماءِ ، فَيَرمي بِهِ ، وذلِكَ أنَّ الحُسَينَ عليه السلام دَعا بِماءٍ لِيَشرَبَ ، فَلَمّا رَماهُ حالَ بَينَهُ وبَينَ الماءِ ، فَقالَ : اللَّهُمَّ ظَمِّئهُ، اللَّهُمَّ ظَمِّئهُ. قالَ : فَحَدَّثَني مَن شَهِدَهُ وهُوَ يَموتُ ، وهُوَ يَصيحُ مِنَ الحَرِّ في بَطنِهِ وَالبَردِ في ظَهرِهِ ، وبَينَ يَدَيهِ المَراوِحُ وَالثَّلجُ ، وخَلفَهُ الكانونُ ، وهُوَ يَقولُ : اِسقوني أهلَكَنِيَ العَطَشُ ! فَيُؤتى‏ بِعُسً‏ّ عَظيمٍ فيهِ السَّويقُ أو الماءُ وَ اللَّبَنُ ، لَو شَرِبَهُ خَمسَةٌ لَكَفاهُم، قالَ : فَيَشرَبُهُ ، ثُمَّ يَعودُ فَيَقولُ : اِسقوني أهلَكَنِيَ العَطَشُ ! قالَ : فَانقَدَّ بَطنُهُ كَانقِدادِ البَعيرِ (مجابو الدعوة ، ابن ابى الدنيا : ص ۹۲ ح ۵۸ ، تاريخ دمشق : ج ۱۴ ص ۲۲۳) .

2.ر . ك : ح ۱۸۶۰ و ص ۷۴۳ ح ۱۸۶۱.

3.ر . ك : ص ۷۴۳ ح ۱۸۶۲ .

4.ر . ك : ص ۱۹۰ (عبّاس بن على عليه السلام) .

5.إنَّ زَيدَ بنَ رُقادٍ الجَنِبيَّ وحَكيمَ بنَ الطُّفَيلِ الطّائِيَّ قَتَلَا العَبّاسَ بنَ عَلِيٍّ عليه السلام (مقاتل الطالبيّين: ص ۹۰ ، تاريخ الطبرى: ج ۵ ص ۴۶۸) .

تعداد بازدید : 132151
صفحه از 992
پرینت  ارسال به