783
شهادت‌نامه امام حسين عليه السلام 2

كارهايى (مانند : مُثله كردن و در روغن جوشان انداختن) هستند كه در اسلام ، ممنوع اند ، مبالغه‏آميزند و احتمالاً به وسيله دشمنان مختار ، براى مخدوش جلوه دادن قيام او ساخته شده‏اند و يا توسّط هوادارانش ، جهت ايجاد هراس و وحشت در دل دشمنان او .

4 . سلطه حَجّاج بن يوسف‏

در فاجعه كربلا ، نه تنها كسانى كه به طور مستقيم در آن نقش داشتند ، كيفر طبيعىِ كردار زشت خود را پيش از مجازات آخرت ، در دنيا ديدند ؛ بلكه كسانى كه با يارى نرساندن به امام حسين عليه السلام به طور غير مستقيم در اين فاجعه اثرگذار بودند ، نيز به گونه‏اى گرفتار عقوبت‏هاى دنيوى شدند . برخى از آنها توبه كردند و «نهضت توّابين» را پديد آوردند و در اين راه ، كشته شدند و شمار ديگرى ، گرفتار حكومت مستبدّ حَجّاج بن يوسف گرديدند ؛ همان حكومتى كه امام على عليه السلام آن را براى مردمى كه از يارى كردن ايشان امتناع مى‏كردند ، پيشگويى كرده بود . در نهج‏البلاغه آمده كه امام عليه السلام خطاب به آنها فرمود :
أما وَ اللَّهِ لَيُسَلَّطَنَّ عَلَيكُم غُلامُ ثَقيفٍ الذَّيّالُ المَيّالُ ، يَأكُلُ خَضِرَتَكُم ، وَ يُذيبُ شَحمَتَكُم ، إيهٍ أبا وَذحَةَ۱ .
به خداوند سوگند كه جوانى ثَقَفى (حَجّاج) بر شما تسلّط خواهد يافت ؛ متكبّر و منحرفى كه سبزه‏هاى (دارايى‏هاى) شما را مى‏خورد ، و پيه‏هايتان را آب مى‏كند ! بس كن ، ابو وَذحه۲ .
آرى ! مردمى كه از يارى رساندن به كسانى چون امام على ، امام حسن و امام حسين عليهم السلام امتناع ورزند ، سزاوار سلطه يافتن حَجّاج بن يوسف بر خويش‏اند .
در سال 75 هجرى ، يعنى چهارده سال پس از فاجعه كربلا ، اين پيشگويى امام على عليه السلام تحقّق يافت . حَجّاج ، در طول حكومتش ، صد و بيست هزار نفر را كُشت‏۳ و هشتاد هزار نفر را - كه سى

1.نهج البلاغة: خطبه ۱۱۶ . نيز ، ر . ك : دانش‏نامه امير المؤمنين عليه السلام : ج ۶ ص ۵۵۵ (بخش هفتم / فصل دوم / هشدار دادن در باره سلطه غلام ثقفى) .

2.وَذحَه : جُعَل ؛ سِرگينْ‏چرخان . ابو وَذحه ، كُنيه‏اى است كه بعدها ، حَجّاج ، به آن ، شهرت يافت و اشاره است به داستان حَجّاج و وَذْحه كه روزى ، وى نشسته بود و وذحه‏اى با زحمت ، پِشكِلى را مى‏غلتانْد و به جانب او مى‏آمد . حَجّاج گفت : اين ، سوسكى از سوسك‏هاى شيطان است (شرح نهج البلاغة، ابن ابى الحديد: ج ۷ ص ۲۷۹).

3.سنن الترمذى : ج ۴ ص ۴۹۹ ح ۲۲۲۰ ، تهذيب التهذيب : ج ۱ ص ۵۱۰ ، تاريخ الطبرى : ج ۶ ص ۳۸۲ ، تاريخ دمشق : ج ۱۲ ص ۱۸۴ ؛ العمدة : ص ۴۶۹ ح ۹۸۷ .


شهادت‌نامه امام حسين عليه السلام 2
782

همچنين قاضى نعمان ، بر پايه گزارش‏هاى متعدّد آورده است :
كسى از قاتلان حسين عليه السلام ، از قتل ، رهايى نيافت و با ريشه كردن دردى در بدنش مُرد .۱
در گزارش ابن حجر نيز مى‏خوانيم :
عدّه‏اى در اين باره ، گفتگو مى‏كردند كه هيچ كس از كمك كنندگان به قتل حسين عليه السلام نبود ، مگر اين كه پيش از مرگش گرفتار بلايى شد .۲
همچنين مى‏گويد :
از قاتلان حسين عليه السلام كسى نمانْد ، مگر اين كه در همين دنيا ، پس از مدّت اندكى ، عقوبت شد ؛ به كشته شدن يا كور شدن يا روسياه شدن و يا از دست دادن حكومت . ۳
ابن كثير نيز تصريح مى‏كند كه بيشتر گزارش‏هايى كه بر سرنوشت شوم فاجعه‏آفرينان كربلا دلالت دارند ، صحيح اند :
اخبارى كه درباره گرفتار شدن قاتلان حسين عليه السلام روايت شده ، بيشترشان درست اند ؛ چه اين كه كمتر كسى از آنها كه در كشتن او شركت كردند ، از آسيب و درد در همين دنيا ، در امان مانْدند ، و از دنيا نرفتند ، مگر اين كه به بيمارى مبتلا شدند ، و بيشتر آنها ديوانه شدند .۴

3 . كشته شدن بسيارى از آنان در قيام مختار

بسيارى از كسانى كه در فاجعه كربلا نقش داشتند ، در قيام مختار ، دستگير و اعدام شدند . يعقوبى ، در اين باره مى‏نويسد :
مختار ، قاتلان حسين عليه السلام را تعقيب كرد و جمع فراوانى از آنها را كُشت ، به گونه‏اى كه كم‏تر كسى از آنها زنده ماند .۵
بر پايه گزارشى كه در بحار الأنوار آمده است، مختار در طول هجده ماه حكومت خود بر كوفه ، هجده هزار تن از كسانى را كه در به شهادت رساندن امام حسين عليه السلام و يارانش شركت كرده بودند ، كُشت ؛۶ ليكن اين گزارش ، بسيار اغراق‏آميز است . همچنين گزارش‏هايى كه در چگونگى كيفرِ شمارى از مجرمان توسّط مختار در برخى از منابع تاريخى آمده‏اند و بيانگر

1.شرح الأخبار: ج‏۳ ص‏۱۶۹ ح‏۱۱۱۴.

2.الصواعق المحرقة: ص‏۱۹۵ ، تاريخ دمشق : ج ۱۴ ص ۲۳۲ .

3.الصواعق المحرقة : ص ۱۹۵ ، تذكرة الخواصّ : ص ۲۸۰ .

4.البداية و النهاية: ج ۸ ص ۲۰۱ .

5.تاريخ اليعقوبى : ج ۲ ص ۲۵۹ .

6.بحار الأنوار : ج ۴۵ ص ۳۸۶ .

تعداد بازدید : 131161
صفحه از 992
پرینت  ارسال به