3 / 18
ابو عمر شَبيب بن عبد اللَّه نَهشَلى
شَبيب بن عبد اللَّه نَهشَلى۱ كه از وى با نامهاى شَبيب بن عبد اللَّه۲ و حبيب بن عبد اللَّه نَهشَلى۳ نيز ياد شده ، از ياران امام حسين عليه السلام۴ و از طايفه بنى نُفَيل بن دارِم بوده است .۵ به نظر مىرسد كه وى ، همان كسى است كه ابن نَما ، وى را ابو عمر نَهشَلى۶ ناميده است .۷ از وى در زيارتهاى «رجبيّه»۸ و «ناحيه مقدّسه» ، چنين ياد شده است :
السَّلامُ عَلى شَبيبِ بنِ عَبدِ اللَّهِ النَّهشَلِيِّ .
سلام بر شَبيب بن عبد اللَّه نَهشَلى !۹
۹۵۴.مثير الأحزان- به نقل از مهران، همپيمان بنى كاهل -: در كربلا با حسين عليه السلام بودم كه ديدم مردى ، به شدّت مىجنگد ، و به گروهى حمله نمىبَرد ، جز آن كه آنها را از هم مىشكافد و سپس ، به سوى حسين عليه السلام باز مىگردد و رَجَز مىخواند و مىگويد :
بشارت ده كه به راه درست در آمدهاى و احمد را ديدار مىكنىو بر بلنداى درِ باغ بهشت ، فراز مىآيى !
پرسيدم : اين شخص ، كيست ؟
گفتند: ابو عمر نَهشَلى (نيز گفته شده : خَثعَمى) .
سپس عامر بن نَهشَل ، يكى از افراد تيره بنى لات از قبيله ثَعلَبه ، راه را بر او گرفت و او را كُشت و سرش را جدا نمود . اين ابو عمر ، از شب زندهدارانِ بسيارْ نمازگزار بود.۱۰
1.رجال الطوسى : ص ۱۰۱ ، المناقب ، ابن شهرآشوب : ج ۴ ص ۷۸ .
2.الأمالى ، شجرى : ج ۱ ص ۱۷۲ ، الحدائق الورديّة : ج ۱ ص ۱۲۱ .
3.دانشنامه امام حسين عليه السلام: ج ۱۲ ص ۱۲۳ ح ۳۲۸۰ (زيارت امام عليه السلام در اوّل رجب) .
4.الأمالى ، شجرى : ج ۱ ص ۱۷۲ ، الحدائق الورديّة : ج ۱ ص ۱۲۱.
5.ر . ك : ح ۹۵۴ .
6.مؤلّف أنصار الحسين عليه السلام ، او را با شبيب ، يكى دانسته و مؤلّف إبصار العين ، ابو عمر را با زياد بن عريب ، يكى مىداند .
7.ر . ك : دانشنامه امام حسين عليه السلام : ج ۱۲ ص ۱۲۲ ح ۳۲۸۰ (زيارت امام عليه السلام در اوّل رجب) .
8.ر . ك : ص ۹۱۴ ح ۲۱۱۰ (زيارت دوم، به روايت الإقبال) .
9.شَهِدتُ كَربَلاءَ مَعَ الحُسَينِ عليه السلام ، فَرَأَيتُ رَجُلاً يُقاتِلُ قِتالاً شَديداً ، لا يَحمِلُ عَلى قَومٍ إلّا كَشَفَهُم ، ثُمَّ يَرجِعُ إلَى الحُسَينِ عليه السلام ويَرتَجِزُ ويَقولُ :
أبشِر هُديتَ الرُّشدَ تَلقى أحمَدا
في جَنَّةِ الفِردَوسِ تَعلو صُعُدا
فَقُلتُ : مَن هذا ؟ فَقالوا : أبو عُمَرَ النَّهشَلِيُّ - وقيلَ : الخَثعَمِيُّ - فَاعتَرَضَهُ عامِرُ بنُ نَهشَلٍ أحَدُ بَنِي اللّاتِ مِن ثَعلَبَةَ ، فَقَتَلَهُ وَاجتَزَّ رَأسَهُ ، وكانَ أبو عُمَرَ هذا مُتَهَجِّداً كَثيرَ الصَّلاةِ (مثير الأحزان : ص ۵۷ ، بحار الأنوار : ج ۴۵ ص ۳۰) .
