819
شهادت‌نامه امام حسين عليه السلام 2

۱۹۸۱.الأغانى- به نقل از على بن اسماعيل تميمى، از پدرش -: خدمت جعفر بن محمّد صادق عليه السلام بودم كه مسئول ديدارهاى ايشان عليه السلام از ايشان براى سيّد ،۱ اجازه ديدار خواست . جعفر بن محمّد عليه السلام دستور داد كه او را بياورند و خانواده‏اش را پشت پرده نشانْد . سيّد ، وارد شد و سلام كرد و نشست . جعفر بن محمّد عليه السلام از او خواست كه بخواند . او هم خواند:

بر قبر حسين، گذر كن‏و به استخوان‏هاى پاكش بگو :
اى استخوان‏هايى كه همواره‏از اشك‏هاى ريزان ، سيرابيد!
و هر گاه گذرت به قبرش افتاددرنگ كاروان را در آن جا طولانى كن‏
و خالصانه براى آن پاكِ‏فرزندِ پدر و مادر پاك ، گريه كن ،
همانند گريه مادرى كه‏تنها جوانش را مرگ، رُبوده است .
ديدم اشك جعفر بن محمّد عليه السلام بر گونه‏هايش جارى شد و صداى شيون و گريه از خانه‏اش بلند گرديد ، تا اين كه خود ايشان، به سيّد، دستور داد كه آرام بگيرد و او آرام شد .۲

1.منظور ، اسماعيل بن يزيد بن ربيعة بن مفرغ، معروف به سيّد حِميَرى است (ر . ك : دانش‏نامه امام حسين عليه السلام : ج ۱۰ ص ۲۶۳ بخش دوازدهم / فصل دوم / سيّد حِميَرى) .

2.كُنتُ عِندَ أبي عَبدِ اللَّهِ جَعفَرِ بنِ مُحَمَّدٍ عليه السلام ، إذِ استَأذَنَ آذِنُهُ لِلسَّيِّدِ ، فَأَمَرَهُ بِإِيصالِهِ ، وأقعَدَ حُرَمَهُ خَلفَ سِترٍ ، ودَخَلَ فَسَلَّمَ وجَلَسَ . فَاستَنشَدَهُ ، فَأَنشَدَهُ قَولَهُ : اُمرُر عَلى‏ جَدَثِ الحُسَي -نِ فَقُل لِأَعظُمِهِ الزَّكِيَّهْ‏آأعظُماً لا زِلتِ مِن‏ وَطفاءَ سِاكِبَةٍ رَوِيَّهْ‏وإذا مَرَرتَ بِقَبرِهِ‏ فَأَطِل بِهِ وَقفَ المَطِيَّهْ‏وَابكِ المُطَهَّرَ لِلمُطَ -هَّرِ وَالمُطَهَّرَةِ النَّقِيَّهْ‏كَبُكاءِ مُعوِلَةٍ أتَت‏ يَوماً لِواحِدِهَا المَنِيَّهْ‏ قالَ : فَرَأَيتُ دَمعَ جَعفَرِ بنِ مُحَمَّد عليه السلام تَتَحَدَّرُ عَلى‏ خَدَّيهِ ، وَارتَفَعَ الصُّراخُ وَالبُكاءُ مِن دارِهِ ، حَتّى‏ أمَرَهُ بِالإِمساكِ فَأَمسَكَ (الأغانى : ج ۷ ص ۲۶۰) .


شهادت‌نامه امام حسين عليه السلام 2
818

من هم [ اين قصيده سيّد حِمْيَرى را ] خواندم:

بر قبر حسين ، گذر كن‏و به استخوان‏هاى پاكش بگو
امام عليه السلام گريست و آن گاه فرمود: «بيشتر بخوان» .
من ، قصيده ديگرى خواندم . امام عليه السلام گريست و از پشت پرده هم صداى گريه شنيدم. هنگامى كه خواندن را به پايان بردم، فرمود: «اى ابو هارون ! هر كس در باره حسين عليه السلام شعرى بخواند و بگريد و ده نفر را بگريانَد، بهشت، برايش حتمى است و هر كس براى حسين عليه السلام شعرى بخواند و پنج نفر را بگريانَد، بهشت، برايش حتمى است و هر كس براى حسين عليه السلام شعرى بخواند و بگِريد و يك نفر را بگريانَد، بهشت، براى هر دوشان حتمى است و هر كس كه در نزدش از حسين عليه السلام ياد شود و از چشمانش، هر چند به اندازه بال مگسى، اشك بيايد، ثوابش با خداست و [خدا ]به كمتر از بهشت برايش رضايت نمى‏دهد» .۱

۱۹۸۰.رجال الكشّى- به نقل از زيد شَحّام -: تعدادى كوفى در خدمت امام صادق عليه السلام بوديم كه جعفر بن عَفّان، بر ايشان وارد شد . امام عليه السلام او را به خود نزديك كرد و در كنار خويش جا داد و آن گاه به وى فرمود: «اى جعفر!» .
گفت : در خدمتم ، خداوند ، مرا فدايت گردانَد !
فرمود: «خبردار شدم كه تو در باره حسين عليه السلام مى‏خوانى و خوب هم مى‏خوانى» .
گفت : آرى ، خداوند ، مرا فداى تو گردانَد !
امام عليه السلام فرمود: «بگو» .
او هم براى امام عليه السلام و اطرافيانش خواند ، تا آن كه اشك‏هاى امام عليه السلام بر صورت و محاسنش جارى شد.۲

1.قال لَي أبو عَبدِ اللَّهِ عليه السلام : يا أبا هارونَ أنشِدني فِي الحُسَينِ عليه السلام ، فَأَنشَدتُهُ . قالَ : فَقالَ لي : أنشِدني كَما تُنشِدونَ - يَعني بِالرِّقَّةِ - قالَ فَأَنشَدتُهُ : اُمرُر عَلى‏ جَدَثِ الحُسَينِ‏ فَقُل لِأَعظُمِهِ الزَّكِيَّةِ قالَ : فَبَكى‏ ، ثُمَّ قالَ : زِدني ، فَأَنشَدتُهُ القَصيدَةَ الاُخرى‏ ، قالَ : فَبَكى‏ ، وسَمِعتُ البُكاءَ مِن خَلفِ السِّترِ . فَلَمّا فَرَغتُ قالَ : يا أبا هارونَ ! مَن أنشَدَ فِي الحُسَينِ عليه السلام شِعراً فَبَكى‏ وأبكى‏ عَشَرَةً كُتِبَت لَهُمُ الجَنَّةُ ، ومَن أنشَدَ فِي الحُسَينِ عليه السلام شِعراً فَبَكى‏ وأبكى‏ خَمسَةً كُتِبَت لَهُمُ الجَنَّةُ ، ومَن أنشَدَ فِي الحُسَينِ عليه السلام شِعراً فَبَكى‏ وأبكى‏ واحِداً كُتِبَت لَهُمَا الجَنَّةُ ، ومَن ذُكِرَ الحُسَينُ عليه السلام عِندَهُ ، فَخَرَجَ مِن عَينَيهِ مِقدارُ جَناحِ ذُبابَةٍ كانَ ثَوابُهُ عَلَى اللَّهِ عزّوجلّ ، ولَم يَرضَ لَهُ بِدونِ الجَنَّةِ (ثواب الأعمال : ص ۱۰۹ ح ۱ ، كامل الزيارات : ص ۲۰۸ ح ۲۹۷) .

2.كُنّا عِندَ أبي عَبدِ اللَّهِ عليه السلام ونَحنُ جَماعَةٌ مِنَ الكوفِيّينَ ، فَدَخَلَ جَعفَرُ بنُ عَفّانَ عَلى‏ أبي عَبدِ اللَّهِ عليه السلام فَقَرَّبَهُ وأدناهُ . ثُمَّ قالَ : يا جَعفَرُ ، قالَ : لَبَّيكَ جَعَلَنِيَ اللَّهُ فِداكَ ، قالَ : بَلَغَني أنَّكَ تَقولُ الشِّعرَ فِي الحُسَينِ عليه السلام وتُجيدُ . فَقالَ لَهُ : نَعَم ، جَعَلَنِيَ اللَّهُ فِداكَ . فَقالَ : قُل ، فَأَنشَدَهُ عليه السلام ومَن حَولَهُ ، حَتّى‏ صارَت لَهُ الدُّموعُ عَلى‏ وَجهِهِ ولِحيَتِهِ (رجال الكشّى : ج ۲ ص ۵۷۴ ح ۵۰۸ ، بحار الأنوار : ج ۴۴ ص ۲۸۲ ح ۱۶) .

تعداد بازدید : 134748
صفحه از 992
پرینت  ارسال به