تو را انديشناك كرده ، به من وصيّت كنى .
مسلم به او گفت: من به تو سفارش اين را مىكنم (و با دستش به حسين عليه السلام اشاره كرد) . جانت را در دفاع از او بگذار.
حبيب به او گفت: حتماً و بر روى چشم !
آن گاه ، مسلم ، جان داد . خشنودى خداوند، بر او باد !۱
۹۷۵.المناقب، ابن شهرآشوب : مسلم بن عَوسَجه ، رَجَزخوان ، به ميدان آمد :
اگر در باره من مىپرسيد، من ، شير با يال و كوپالماز تيره مردمانِ در پناه بنى اسد .
هر كسى بر ما ستم كند ، از راه هدايت ، كناره گرفتهو به دين خداى جبّار بىنياز ، كفر ورزيده است .
آن گاه ، جنگيد تا اين كه مسلم ضَبابى و عبد الرحمان بَجَلى او را كُشتند .۲
۹۷۶.جواهر المطالب : ابن سعد و لشكر ، از همه سو حمله كردند. نخستين كس از ياران حسين عليه السلام كه كشته شد ، مسلم بن عَوسَجه بود - كه خدا رحمتش كند - . شمر - كه خدا لعنتش كند - به حسين عليه السلام ، يورش بُرد و همراهانش نيز از هر سو ، به حسين عليه السلام و يارانش ، هجوم بُردند .
ياران حسين عليه السلام ، به سختى جنگيدند و به جايى [ از لشكر دشمن ] حمله نمىبردند ، جز آن كه آن را از هم مىشكافتند . ياران عمر بن سعد ، آنان را تيرباران كردند و بيشترِ اسبانشان را از پاى در آوردند . از اين رو ، همه آنها پياده شدند و دشمنان ، به درون خيمههايشان آمدند و آنها را
1.خَرَجَ مُسلِمُ بنُ عَوسَجَةَ ، فَبالَغَ في قِتالِ الأَعداءِ وصَبَرَ عَلى أهوالِ البَلاءِ ، حَتّى سَقَطَ إلَى الأَرضِ وبِهِ رَمَقٌ ، فَمَشى إلَيهِ الحُسَينُ عليه السلام ومَعَهُ حَبيبُ بنُ مُظاهِرٍ .
فَقالَ لَهُ الحُسَينُ عليه السلام : رَحِمَكَ اللَّهُ يا مُسلِمُ (فَمِنْهُم مَّن قَضَى نَحْبَهُ وَ مِنْهُم مَّن يَنتَظِرُ وَ مَا بَدَّلُواْ تَبْدِيلاً) ودَنا مِنهُ حَبيبٌ فَقالَ : عَزَّ وَاللَّهِ عَلَيَّ مَصرَعُكَ - يا مُسلِمُ - ، أبشِر بِالجَنَّةِ .
فَقالَ لَهُ بِصَوتٍ ضَعيفٍ : بَشَّرَكَ اللَّهُ بِخَيرٍ ، ثُمَّ قالَ لَهُ حَبيبٌ : لَولا أنَّني أعلَمُ أنّي فِي الأَثَرِ لَأَحبَبتُ أن توصِيَ إلَيَّ بِكُلِّ ما أهَمَّكَ .
فَقالَ لَهُ مُسلِمٌ : فَإِنّي اُوصيكَ بِهذا - وأشارَ بِيَدِهِ إلَى الحُسَينِ عليه السلام - فَقاتِل دونَهُ حَتّى تَموتَ .
فَقالَ لَهُ حَبيبٌ : لَأُنعِمَنَّكَ عَيناً ، ثُمَّ ماتَ رِضوانُ اللَّهِ عَلَيهِ (الملهوف : ص ۱۶۱ ؛ البداية و النهاية : ج ۸ ص ۱۸۲) .
2.بَرَزَ مُسلِمُ بنُ عَوسَجَةَ مُرتَجِزاً :
إن تَسأَلوا عَنّي فَإِنّي ذو لِبَدٍ
مِن فَرعِ قَومٍ في ذَرى بَني أسَدٍفَمَن بَغانا حايِدٌ عَنِ الرَّشَدِ
وكافِرٌ بِدينِ جَبّارٍ صَمَدٍ
فَقاتَلَ حَتّى قَتَلَهُ مُسلِمٌ الضِّبابِيُّ وعَبدُ الرَّحمنِ البَجَلِيُّ (المناقب ، ابن شهرآشوب : ج ۴ ص ۱۰۲ ؛ الفتوح : ج ۵ ص ۱۰۵) .
