يزيد سپرد . پيش از آن ، حسين عليه السلام به وسيله شمشير ، چندين ضربه خورده بود .^۱

۱۲۱۸.تاريخ الطبرى- به نقل از حُمَيد بن مسلم -: مردم به سِنان بن اَنَس گفتند : حسين ، فرزند على و پسر فاطمه ، دختر پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله را كُشتى . بزرگ‏ترينِ عرب را كُشتى . او آمده بود تا اينان را از [ تختِ ]سلطنتشان ، به زير بكِشد . پس نزد فرماندهانت برو و پاداشت را از آنها بخواه كه اگر همه بيت المال را به تو بدهند ، در برابر كُشتن حسين عليه السلام ، اندك است .
او كه جسور و شاعر و كم‏عقل بود ، با اسبش آمد و آمد تا بر درِ خيمه عمر بن سعد ايستاد و با بالاترين صدايش ، فرياد كشيد :

طلا و نقره ، بر ركابم بريزكه من ، پادشاه باحشمت را كُشتم ؛
آن كه بهترين پدر و مادر را داشت‏و به گاه بر شمردن نَسَب ، بهترين نَسَب را داشت .
عمر بن سعد گفت : گواهى مى‏دهم كه تو ديوانه‏اى و هرگز بهبود نيافته‏اى ! او را نزد من بياوريد .
چون او را به درون [ خيمه ] آوردند ، با چوبْ‏دستى ، او را زد و سپس گفت : اى ديوانه ! اين سخنان ، چيست كه مى‏گويى ؟! بدان كه - به خدا سوگند - ، اگر ابن زياد ، اين را از تو بشنود ، گردنت را مى‏زند !^۲

9 / 19 - 2

سِنان بن اَنَس‏

۱۲۱۴.اُسْد الغابة : حسين عليه السلام را سِنان بن اَنَس نَخَعى كُشت . نيز گفته شده كه شِمر بن ذى الجوشن ، او را كُشت و خولى بن يزيد اَصبَحى ، كار را تمام كرد . همچنين ، گفته شده كه عمر بن سعد ، او را كشته است ؛ ولى نظرِ درستى نيست و صحيح ، آن است كه سِنان بن اَنَس نَخَعى او را كُشت .
امّا سخن كسى كه گفته : «شمر و عمر بن سعد ، او را كُشتند» ، از آن روست كه شمر ، سپاه را به كُشتن حسين عليه السلام ، تحريك مى‏كرد و با آنان ، به حسين عليه السلام حمله مى‏كرد . عمر هم فرمانده لشكر بود و از اين رو ، كُشتن [ حسين عليه السلام ] را به آنها نسبت مى‏دهند .^۱

۱۲۱۵.تاريخ الطبرى- به نقل از ابو مِخنَف ، از امام صادق عليه السلام -: سِنان بن اَنَس نمى‏گذاشت كه كسى به حسين عليه السلام ، نزديك شود و به هر كس كه مى‏آمد ، حمله مى‏كرد ، مبادا سرِ او را جدا كند [ و جايزه را ببرد ] ، تا آن كه خود ، سرِ حسين عليه السلام را [ از تن ] جدا كرد و آن را به خولى سپرد .^۲

۱۲۱۶.تاريخ الطبرى- به نقل از ابو مِخنَف -: حسين عليه السلام - كه مادرش فاطمه عليها السلام ، دختر پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله بود - ، كشته شد . او را سِنان بن اَنَس نَخَعى اَصبَحى كُشت و سرش را خولى بن يزيد [ به كوفه ]آورد .^۳

۱۲۱۷.تاريخ الطبرى- به نقل از حُمَيد بن مسلم -: سِنان بن اَنَس نَخَعى ، در آن حال [ كه حسين عليه السلام نيمه‏جان بود ] ، به او حمله كرد و با نيزه به او زخم زد . حسين عليه السلام به زمين افتاد . سِنان به خولى بن يزيد اَصبَحى گفت : سرش را جدا كن !
او خواست كه اين كار را بكند ؛ امّا ناتوان شد و لرزه گرفت .
سِنان بن اَنَس به او گفت : خدا ، بازوانت را بشكند و دستانت را از تنت ، جدا كند !
آن گاه ، خودش پياده شد و سر حسين عليه السلام را بُريد و از تن جدا كرد و سپس ، آن را به خولى بن