425
شهادت‌نامه امام حسين عليه السلام 2

نگهبانان ، مطابق شيوه خود ، از آن نگهبانى كردند و نيزه را به دِير ، تكيه دادند . نيمه‏شب ، راهب ، نورى از جايگاهِ سر تا دوردستِ آسمان ديد . از بالاى دِير به آن قوم ، رو كرد و گفت : شما كيستيد ؟
گفتند : ما ياران ابن زياد هستيم .
راهب گفت : اين ، سرِ كيست ؟
گفتند : سرِ حسين بن على بن ابى طالب ، پسر فاطمه ، دختر پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله .
گفت : پيامبرتان ؟ ! گفتند : آرى .
راهب گفت : قوم بدى هستيد! اگر مسيح عليه السلام ، فرزندى داشت ، او را بر بالاى چشمانمان جاى مى‏داديم .
سپس گفت : آيا موافقيد كارى كنيم ؟
گفتند : چه كارى ؟
گفت : ده هزار دينار ، نزد من است . آن را مى‏گيريد و [در عوض ،] امشب ، سر را به من مى‏دهيد و آن را هنگام حركت ، از من پس مى‏گيريد .
گفتند : براى ما زيانى ندارد .
سر را به او دادند . او هم دينارها را به آنان داد و سر را گرفت و آن را شست و خوش‏بو كرد و بر روى رانش نهاد و همه شب را به گريه نشست و صبحگاه گفت : اى سر ! من اختياردار جز خود نيستم و گواهى مى‏دهم كه خدايى جز خداوند نيست و جدّت محمّد ، پيامبر خداست و خدا را گواه مى‏گيرم كه من ، دوستدار و بنده تو هستم .
آن گاه از دِير و راه و عقيده‏اى كه در آن بود ، خارج شد و خادم اهل بيت عليهم السلام گرديد .۱

1.لَمّا أنفَذَ ابنُ زِيادٍ رَأسَ الحُسَينِ عليه السلام إلى‏ يَزيدَ بنِ مُعاوِيَةَ مَعَ الاُسارى‏ مُوَثَّقينَ فِي الحِبالِ ، مِنهُم نِساءٌ وصِبيانٌ وصَبِيّاتٌ مِن بَناتِ رَسولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله ، عَلى‏ أقتابِ الجِمالِ مُوَثَّقينَ ، مُكَشَّفاتِ الوُجوهِ وَالرُّؤوسِ ، وكُلَّما نَزَلوا مَنزِلاً أخرَجُوا الرَّأسَ مِن صُندوقٍ أعَدّوهُ لَهُ ، فَوَضَعوهُ عَلى‏ رُمحٍ ، وحَرَسوهُ طولَ اللَّيلِ إلى‏ وَقتِ الرَّحيلِ ، ثُمَّ يُعيدوهُ إلَى الصُّندوقِ ويَرحَلوا . فَنَزلوا بَعضَ المَنازِلِ ، وفي ذلِكَ المَنزِلِ دَيرٌ فيهِ راهِبٌ ، فَأَخرَجُوا الرَّأسَ عَلى‏ عادَتِهِم ، ووَضَعوهُ عَلَى الرُّمحِ ، وحَرَسَهُ الحَرَسُ عَلى‏ عادَتِهِ ، وأسنَدُوا الرُّمحَ إلَى الدَّيرِ ، فَلَمّا كانَ في نِصفِ اللَّيلِ رَأَى الرّاهِبُ نوراً مِن مَكانِ الرَّأسِ إلى‏ عَنانِ السَّماءِ ، فَأَشرَفَ عَلَى القَومِ ، وقالَ : مَن أنتُم ؟ قالوا : نَحنُ أصحابُ ابنِ زِيادٍ . قالَ : وهذا رَأسُ مَن ؟ قالوا : رَأسُ الحُسَينِ بنِ عَلِيِّ بنِ أبي طالِبٍ ، ابنِ فاطِمَةَ بِنتِ رَسولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله . قالَ : نَبِيُّكُم ؟ قالوا : نَعَم . قالَ : بِئسَ القَومُ أنتُم ، لَو كانَ لِلمَسيحِ وَلَدٌ لَأَسكَنّاهُ أحداقَنا ، ثُمَّ قالَ : هَل لَكُم في شَي‏ءٍ ؟ قالوا : وما هُوَ ؟ قالَ : عِندي عَشَرَةُ آلافِ دينارٍ تَأخُذونَها ، وتُعطونِّي الرَّأسَ يَكونُ عِندي تَمامَ اللَّيلَةِ ، وإذا رَحَلتُم تَأخُذونَهُ ، قالوا : وما يَضُرُّنا ، فَناوَلوهُ الرَّأسَ ، وناوَلَهُمُ الدَّنانيرَ ، فَأَخَذَهُ الرّاهِبُ ، فَغَسَلَهُ وطَيَّبَهُ ، وتَرَكَهُ عَلى‏ فَخِذِهِ ، وقَعَدَ يَبكي اللَّيلَ كُلَّهُ ، فَلَمّا أسفَرَ الصُّبحُ قالَ : يا رَأسُ ، لا أملِكُ إلّا نَفسي ، وأنَا أشهَدُ أن لا إلهَ إلَّا اللَّهُ ، وأنَّ جَدَّكَ مُحَمَّداً رَسولُ اللَّهِ ، واُشهِدُ اللَّهَ أنَّني مَولاكَ وعَبدُكَ . ثُمَّ خَرَجَ عَنِ الدَّيرِ وما فيهِ ، وصارَ يَخدِمُ أهلَ البَيتِ (تذكرة الخواصّ : ص ۲۶۳) .

شهادت‌نامه امام حسين عليه السلام 2
424

۱۴۸۳.تاريخ دمشق- به نقل از سلمة بن كُهَيل -: سرِ حسين بن على عليه السلام را بر نيزه ديدم ، در حالى كه مى‏گفت : (خدا ، به زودى ، تو را از شرّ آنان ، كفايت مى‏كند ؛ و او شنوا و داناست)۱ .۲

۱۴۸۴.حياة الحيوان الكبرى : چهار تن پس از مرگ ، سخن گفتند : يحيى بن زكريّا عليه السلام ، هنگامى كه سر بُريده شد ؛ و حبيب نجّار ، هنگامى كه گفت : (كاش قوم من مى‏دانستند!)۳ ؛ و جعفر طيّار ، هنگامى كه گفت : (و آنان را كه در راه خدا كشته شدند ، مرده مپندار)۴ تا آخر آيه ؛ و حسين بن على عليه السلام ، هنگامى كه گفت : (و به زودى ، ستمكاران خواهند دانست كه به كجا باز مى‏گردند!) .۵

5 / 2

اسلام آوردن راهب مسيحى‏

۱۴۸۵.تذكرة الخواص- به نقل از عبد الملك بن هشام نحوى بصرى -: ابن زياد ، سر حسين عليه السلام را همراه با زنان و پسربچّگان و دختربچّگان از نسل پيامبر صلى اللَّه عليه و آله - كه سخت در بندشان كرده بود - ، سوار بر شترِ بى‏جهاز و سر و رو باز ، به اسارت فرستاد . سر حسين عليه السلام را نيز همراهشان به سوى يزيد بن معاويه ، روانه كرد و هر گاه در منزلى فرود مى‏آمدند ، سر را از صندوق مخصوص آن بيرون مى‏آوردند و آن را بر سرِ نيزه مى‏كردند و همه شب تا هنگام حركت ، از آن، محافظت مى‏كردند و سپس آن را به صندوق ، باز مى‏گرداندند و حركت مى‏كردند . آنان ، در يكى از منزل‏ها كه دِيْر راهبى در آن بود ، فرود آمدند و سر را مطابق روش خود ، بيرون آوردند و آن را بر سرِ نيزه كردند و

1.بقره : آيه ۱۳۷ .

2.رَأَيتُ رَأسَ الحُسَينِ بنِ عَلِيٍّ عليه السلام عَلَى القَنا ، وهُوَ يَقولُ : (فَسَيَكْفِيكَهُمُ اللَّهُ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ)(تاريخ دمشق : ج ۲۲ ص ۱۱۷) .

3.يس : آيه ۲۶ .

4.آل عمران : آيه ۱۶۹ .

5.تَكَلَّمَ بَعدَ المَوتِ أربَعَةٌ : يَحيَى بنُ زَكَرِيّا عليه السلام حينَ ذُبِحَ، وحَبيبٌ النَّجّارُ ، حَيثُ قالَ : (يَلَيْتَ قَوْمِى يَعْلَمُونَ) ، وجَعفَرٌ الطَّيّارُ ، حَيثُ قالَ : (وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُواْ فِى سَبِيلِ اللَّهِ) إلخ ، وَالحُسَينُ بنُ عَلِيٍّ عليه السلام ، حَيثُ قالَ : (وَ سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُواْ أَىَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ)(حياة الحيوان الكبرى : ج ۱ ص ۵۲) .

تعداد بازدید : 132067
صفحه از 992
پرینت  ارسال به